Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Η ΑΥΞΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΣΙΑΣΕΙ!

Ο Παύλος προειδοποίησε τους Εφέσιους, "...να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας..." (Εφεσίους 4:14). Θα σκεφτείς, Αυτό το εδάφιο δεν εφαρμόζει σ'εμένα. Η βάση μου είναι βιβλικά στέρεη. Δεν παρασύρομαι από τις νεόφερτες τάσεις και τα επιπόλαια κόλπα/παγίδες του νέου ευαγγελίου που αποσπούν τους ανθρώπους από το πρόσωπο του Χριστού. Έχω τις ρίζες μου και είμαι βασισμένος στο Λόγο του Θεού."

Και όμως, άκου το υπόλοιπο εδάφιο του Παύλου: "...περιφερόμενοι...δια της δολιότητος των ανθρώπων, δια της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην" (4:14). Πιθανόν να μην παρασύρεσαι από ψευδοδιδασκαλίες. Ο Παύλος όμως λέει ότι θα μπορούσες, παρόλα αυτά, να παρασυρθείς από κάτι εντελώς διαφορετικό. Ρωτάει λοιπόν: " Άγεσαι και φέρεσαι από τα κακά σχέδια όλων όσων σου αντιτίθονται;"

Το μήνυμα του Παύλου μας καλεί να εξετάσουμε τους εαυτούς μας πάλι: Πως αντιδρούμε στους ανθρώπους που αποκαλούν τους εαυτούς τους αδερφούς και αδερφές εν Χριστώ, και όμως διαδίδουν ψέμματα για μας;

Όταν μας δίνει ο Παύλος την εντολή, "Να μη είμεθα πλέον νήπιοι", εννοεί, "Οι εχθροί σας-αυτοί που σας κουτσομπολεύουν και σας συκοφαντούν, σας εξαπατούν και σας χειραγωγούν, χρησιμοποιούν εναντίον σας πανουργίες και μεθοδίες, δολιοφθορές-σας λέω, όλοι τους είναι αποστρατημένα παιδιά. Είναι πονηροί και κακομαθημένοι. Και δεν έχουν επιτρέψει στη χάρη του Θεού να εργαστεί μέσα τους. Γι'αυτό μην πέσετε στα κακά, παιδαριώδη παιχνίδια τους. Θέλουν να αντιδράσετε στην κακία τους σαν τα παιδιά. Αλλά μην τους απαντήσετε με παιδικότητα".

Στο επόμενο εδάφιο, ο Παύλος μας σπρώχνει να προχωρήσουμε παραπέρα στην ωριμότητα: "Αλλά αληθεύντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός" (Εφεσίους 4:15). Λέει δηλαδή, "Δε φταις εσύ για τα βέλη που δέχεσαι, τις πληγές που έχεις αποκτήσει, το κουτσομπολιό που έχει γίνει εις βάρος σου, την απάτη που μεθοδεύτηκε εναντίον σου. Παρόλα αυτά, μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις όλα αυτά για να αυξηθείς στη χάρη. Δες τα σαν ευκαιρίες που σου δίνονται για να μοιάσεις περισσότερο στο Χριστό. Αντέδρασε απαλά, με ταπεινό πνεύμα. Συγχώρεσε όλους αυτούς που σε χρησιμοποιούν με μοχθηρία".

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΟΥ ΤΡΑΝΤΑΖΕΙ ΣΥΘΕΜΕΛΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

Όταν γραφόταν το βιβλίο του Δανιήλ, ο λαός Ισραήλ διατελούσε υπό κατοχή στη Βαβυλώνα. Και μέχρι το έκτο κεφάλαιο, μετά από μακρά περίοδο ζωής σε διακονία, ο Δανιήλ ήταν κιόλας ογδόντα ετών.

Ο Δανιήλ ήταν πάντα άνθρωπος προσευχής. Και τώρα, στα γηρατειά του, δε σκεφτόταν να σταματήσει. Το ευαγγέλιο δεν αναφέρει καν να έχει κουραστεί ή να έχει αποθαρρυνθεί. Αντίθετα, μόλις ξεκινούσε. Το ευαγγέλιο μας δείχνει επίσης ότι αν και ο άνθρωπος αυτός έγινε ογδόντα ετών, οι προσευχές του τράνταζαν την κόλαση, εξοργίζοντας το διάβολο.

Ο βασιλιάς Δαρείος του έδωσε προαγωγή στο υψηλότερο γραφείο της χώρας. Έγινε ένας από τους τρεις ίσους προέδρους, που κυβερνούσαν πάνω σε πρίγκιπες και κυβερνήτες 120 επαρχιών. Μάλιστα ο Δαρείος τον ευνόησε περισσότερο από τους άλλους δυο προέδρους, βάζοντάς τον επικεφαλή στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής και την κατάρτιση όλων των διοικητικών διορισθέντων και μορφωμένων (Δανιήλ 6:3).

Προφανώς, ο Δανιήλ ήταν ένας πολυάσχολος προφήτης. Μπορώ μόνο να φανταστώ τα είδη πίεσης που αντιμετώπιζε σ'αυτή την υπουργική θέση, με τόσο απασχολημένο πρόγραμμα και χρονοβόρες συναντήσεις. Παρόλα αυτά όμως, τίποτα δεν αφαιρούσε από το Δανιήλ το χρόνο για προσευχή, ποτέ δεν ήταν πάρα πολύ απασχολημένος για να προσευχηθεί. Η προσευχή παρέμενε η κύρια απασχόλησή του, με προτεραιότητα ανάμεσα από όλες τις άλλες απαιτήσεις. Τρεις φορές την ημέρα, ξέκλεβε χρόνο από όλες τις υποχρεώσεις του, τα βάρη και τις απαιτήσεις που αντιμετώπιζε σαν ηγέτης για να ξοδέψει χρόνο με τον Κύριο. Απλά αποσυρόταν από όλες τις άλλες δραστηριότητες και προσευχόταν. Ο Δανιήλ έλαβε όλη τη σοφία του, την καθοδήγηση, τα μηνύματα και τις προφητείες του όντας στα γόνατα (δες Δανιήλ 6:10).

Μπορεί να ρωτήσεις-Ποιά είναι η προσευχή που τραντάζει την κόλαση; Προέρχεται από τον πιστό, επιμελή υπηρέτη που βλέπει το έθνος και την εκκλησία του να πέφτει όλο και βαθύτερα στην αμαρτία. Αυτό το πρόσωπο πέφτει στα γόνατα, κλαίγοντας και φωνάζοντας, "Κύριε, δε θέλω να αποτελώ μέρος όλου αυτού που συμβαίνει. Επέτρεψέ μου να είμαι ένα παράδειγμα της δύναμής σου σ'αυτή την κακή εποχή. Δεν έχει σημασία αν δεν προσεύχεται κανένας άλλος. Εγώ θα συνεχίσω να προσεύχομαι".

Είσαι πολύ απασχολημένος για να προσευχηθείς; Μήπως λες, "Απλά το παίρνω δια πίστεως"; Μπορεί να σκεφτείς, "Ο Θεός ξέρει την καρδιά μου. Ξέρει πόσο απασχολημένος είμαι. Του προσφέρω νοερές προσευχές κατά τη διάρκεια της ημέρας".

Πιστεύω ότι ο Κύριος θέλει να περνάει ποιοτικό, όχι βιαστικό χρόνο μόνος Του μαζί μας. Τότε η προσευχή γίνεται μια πράξη αγάπης και αφοσίωσης μάλλον, παρά χρόνος παρακλήσεων και αιτήσεων μόνο.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΔΙΕΚΔΙΚΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Ενώ ο Ιησούς περνούσε τις τελευταίες ώρες Του με τους μαθητές, τους είπε, "...αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσετε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει" (Ιωάννης 16:23). Μετά τους είπε, "Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου. αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, δια να ήναι πλήρης η χαρά σας" (16:24).

Τι απίθανη δήλωση! Καθώς συνέβαινε αυτό το σκηνικό, ο Χριστός προειδοποιούσε τους οπαδούς Του ότι θα έφευγε, και δε θα τους ξανάβλεπε για λίγο. Κι όμως, παράλληλα τους διαβεβαίωνε ότι είχαν πρόσβαση σε κάθε ευλογία από τον ουρανό. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ζητήσουν στο όνομά Του.

Οι μαθητές είχαν διδαχτεί προσωπικά από τον ίδιο τον Ιησού να χτυπούν και να ζητάνε για τα πράγματα του Θεού. Είχαν μάθει από πρώτο χέρι ότι όλες οι ευλογίες του Πατέρα-όλη η χάρη και η δύναμη-υπήρχαν στον Χριστό. Και είχαν ακούσει τον Χριστό να διακηρύττει στα πλήθη: "Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου, και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο" (Ιωάννης 14:12-14).

Τα λόγια του Χριστού στους μαθητές Του με ελέγχουν: "Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου..." (Ιωάννης 16:24). Καθώς το δαβάζω αυτό, νιώθω τον Κύριο να μου ψιθυρίζει, "Δαβίδ, δεν έχεις διεκδικήσει τη δύναμη που σου έχω διαθέσιμη. Απλά πρέπει να ζητήσεις στο όνομά μου".

Να τι πιστεύω εγώ ότι θλίβει την καρδιά του Θεού περισσότερο απ' όλες τις αμαρτίες μαζί. Ο Κύριός μας θλίβεται από την όλο και μεγαλύτερη έλλειψη πίστης στις υποσχέσεις Του...από τις συνεχώς αυξανόμενες αμφιβολίες ότι απαντάει προσευχές...και από ανθρώπους που διεδικούν όλο και λιγότερο τη δύναμη που υπάρχει στον Χριστό.

Όσο και να έχεις εκζητήσει την καθομοίωσή σου με το Χριστό, αυτό δεν είναι τίποτα σε σχέση με την πνευματική σοφία που παραμένει ακόμα αποθηκευμένη. Ζήτα άφοβα! Ζήτα σοφία, ζήτα οδηγίες, αποκαλύψεις. Αλλά πρέπει να τα ζητάς με πίστη, όχι με αμφιβολία.

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΟΥ;

Το κεφάλαιο 14 του Ιωάννη περιέχει δυο θαυμαστές υποσχέσεις. Στην πρώτη ο Ιησούς δηλώνει, "Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου, και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο" (Ιωάννης 14:12-14). Ο Ιησούς το κάνει απλό και ξεκάθαρο στο τελευταίο εδάφιο: "Εάν ζητήσητε τι εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω κάμει αυτό".

Και δυο εδάφια αργότερα υπόσχεται, "Και εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα, και θέλει σας δώσει άλλον Παράκλητον, δια να μένη μεθ'υμών εις τον αιώνα, το Πνεύμα της αληθείας, το οποίον ο κόσμος δεν δύναται να λάβη, διότι δεν βλέπει αυτό ουδέ γνωρίζει αυτό. σεις όμως γνωρίζετε αυτό, διότι μένει μεθ'υμών και εν υμίν θέλει είσθαι. Δεν θέλω σας αφήσει ορφανούς. έρχομαι προς εσάς" (Ιωάννης 14:16-18). Εδώ ο Χριστός λέει, "Θα σας δώσω το Πνεύμα της Αλήθειας. Και η δύναμή Του θα μένει μέσα σας".

Πρόκειται για δυο απίθανες υποσχέσεις του Ιησού. Και όμως, προσέξτε το εδάφιο που υππάρχει ανάμεσά τους: "Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε" (Ιωάννης 14:15). Γιατί εμφανίζεται εδώ αυτή η δήλωση; Ο Χριστός μας λέει, "Υπάρχει ένα ζήτημα υπακοής που συνδέεται μ' αυτές τις υποσχέσεις". Εν ολίγοις, και οι δύο έχουν να κάνουν με τη διατήρηση και την υπακοή του Λόγου του Θεού. Δόθηκαν για να εκπληρωθούν, έτσι ώστε τίποτα να μη μας εμποδίζει από τη διεκδίκηση της δύναμης που βρίσκεται στον Χριστό.

Είμαι σίγουρος πως ζητώντας είτε λίγο είτε καθόλου στο όνομα του Ιησού, είναι μια κάποια προσέγγιση προς Αυτόν. Χρόνο με το χρόνο, πολλοί Χριστιανοί συμβιβάζονται με όλο και λιγότερα. Ώσπου στο τέλος, συμβιβάζονται μόνο με τη σωτηρία. Δεν έχουν άλλη προσδοκία από το να φτάσουν κάποια μέρα στον ουρανό.

Σε ρωτώ: Έφτασες στο τέλος του Χριστού σου; Δεν περιμένεις τίποτε άλλο από το να σωθείς με τη δύναμη και τη χάρη Του; Είναι αρκετός ο Χριστός σου(η δύναμή Του) ώστε να φτάσει για μια ημέρα ακόμα; Τελειώνει για σένα μέσα στα πλαίσια περιστασιακής ειρήνης και χαράς, σε μια ζωή που βιώνεις καθημερινά με ενοχλήσεις από το Σατανά;

Όλες αυτές οι περικοπές του Λόγου του Θεού με πείθουν ότι ο Ιησούς "ΜΟΥ" δεν είναι μικρότερος από τα αιτήματά μου. Κι όμως, δυστυχώς, πολλοί πιστοί κάνουν το Χριστό να δείχνει ασήμαντος και αδύναμος από τη απιστία τους. Αγαπητοί μου, δεν θέλω ο Χριστός μου να είναι περιορισμένος. Αντίθετα, θέλω κάθε διάβολος της κόλασης να ξέρει πόσο μεγάλος είναι ο Θεός μου απ΄το πόσο μεγάλα είναι τα αιτήματά μου. Θέλω περισσότερα απ'το Χριστό μου. Θέλω να γίνει στη ζωή μου μεγαλύτερος από ποτέ.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008

ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ

Τι απίστευτη εξουσία μας έχει δοθεί με την προσευχή! Πως, ακριβώς, τη χρησιμοποιούμε όμως; Μέσω του ονόματος του Χριστού. Βλέπετε, όταν βάλαμε την πίστη μας στον Ιησού, μας έδωσε το όνομά Του. Η θυσία Του μας έδωσε τη δυνατότητα να λέμε, "Είμαι Του Χριστού, είμαι μέσα σ'Εκείνον. Είμαι ένα μ'Εκείνον". Και τότε, με εκπληκτικό τρόπο, ο Ιησούς πήρε επάνω Του το δικό μας όνομα. Σαν αρχιερέας μας, το έγραψε στην παλάμη του χεριού Του. Κι έτσι το όνομά μας είναι γραμμένο στον ουρανό, κάτω από το δικό Του ένδοξο όνομα.

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί η φράση "στο όνομα του Χριστού" δεν είναι κάποια απρόσωπη φόρμουλα. Είναι μάλλον μια κυριολεκτική θέση που έχουμε με τον Ιησού. Και αναγνωρίζεται από τον Πατέρα. Ο Ιησούς μας λέει "Εν εκείνη τη ημέρα θέλετε ζητήσει εν τω ονόματί μου. και δεν σας λέγω ότι εγώ θέλω παρακαλέσει τον Πατέρα περί υμών. διότι αυτός ο Πατήρ σας αγαπά, επειδή σεις ηγαπήσατε εμέ και επιστεύσατε ότι εγώ παρά του Θεού εξήλθον" (Ιωάννης 16:26-27).

Να γιατί ο Ιησούς μας λέει να προσευχόμαστε στο όνομά Του. Λέει, "Όποτε ζητάτε κάτι στο όνομά μου, να ξέρετε ότι το αίτημά σας έχει την ίδια δύναμη και το ίδιο αποτέλεσμα στον Πατέρα, όπως θα είχε και αν Του το ζητούσα εγώ". Με άλλα λόγια, είναι σαν η προσευχή μας να γίνεται από τον Ίδιο τον Ιησού μπροστά στο θρόνο του Πατέρα. Παρομοίως, όταν θέτουμε χέρια πάνω στους αρρώστους και προσευχόμαστε, ο Θεός μας βλέπει σαν να βάζει χέρια πάνω στους αρρώστους ο Ιησούς για να φέρει θεραπεία.

Να γιατί πρέπει να πλησιάζουμε με θάρρος στο θρόνο της χάρης: για να λαμβάνουμε. Πρέπει να προσευχόμαστε με σιγουριά: "Πατέρα, στέκομαι μπροστά Σου, εκλεγμένος εν Χριστώ για να προχωρήσω και να φέρω καρπό. Τώρα, Σου παραθέτω πλήρως το αίτημά μου, ώστε η χαρά μου να είναι πλήρης".

Ακούω πολλούς Χριστιανούς να λένε, "Ζήτησα κάτι στο όνομα του Ιησού, αλλά οι προσευχές μου δεν εισακούστηκαν". Αυτοί οι Χριστιανοί δηλώνουν, "Προσπάθησα να διεκδικήσω τη δύναμη στο όνομα του Ισού. Αλλά απλά δεν τα κατάφερα". Υπάρχουν πολλοί λόγοι γιατί δεν παίρνουμε απαντήσεις στις προσευχές μας. Πιθανόν να έχουμε επιτρέψει να υπάρχει κάποια αμαρτία στη ζωή μας, κάτι που μολύνει την ένωσή μας με το Χριστό. Αυτές οι ααρτίες λειτουργούν σαν μπλόκα που διακόπτουν το ρεύμα των ευλογιών από μέρους Του. Και δεν πρόκειται να μας απαντήσει ωσότου τις εγκαταλείψουμε αυτές τις αμαρτίες.

Ίσως το μπλόκο επέρχεται λόγω χλιαρότητας ή επειδή κάνουμε τα πράγματα του Θεού με μισή καρδιά. Ίσως να έχουμε "στραγγαλιστεί" από τις αμφιβολίες, κάτι που διακόπτει τη δύναμη του Χριστού επάνω μας. Ο Ιάκωβος προειδοποιεί, "Ας ζητή όμως μετά πίστεως χωρίς να διστάζη παντελώς. διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζει ο άνθρωπος εκείνος ότι θέλει λάβη τι παρά του Κυρίου" (Ιακώβου 1:6-7).

Ο Ιάκωβος το ξεκαθαρίζει: "Αυτός που διστάζει δε θα λάβει τίποτα από το Θεό". Η λέξη "διστάζει" που χρησιμοποιεί ο Ιάκωβος για να περιγράψει την κατάσταση αυτή, σημαίνει "να είσαι αναποφάσιστος". Η αλήθεια είναι πως, όταν αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τις αιτήσεις τους, έβαλαν το Θεό σε δοκιμασία. Μέσα στην καρδιά τους λένε, "Κύριε, αν μου απαντήσεις, θα σε υπηρετήσω. Θα σου τα δώσω όλα, αν απαντήσεις μόνο αυτή την προσευχή μου. Αν όχι, τότε θα ζήσω τη ζωή μου με το δικό μου τρόπο".

Και όμως ο Θεός δεν δωροδοκείται. Γνωρίζει τις καρδιές μας, και ξέρει πότε είμαστε αναποφάσιστοι στη δέσμευσή μας προς τον Υιό Του. Αποθηκεύει αυτή τη δύναμη του Χριστού γι'αυτούς που παραδίδονται σ' Εκείνον ολοκληρωτικά.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

ΤΑ ΘΕΛΕΙ ΟΛΑ

"...μακάριοι πάντες οι προσμένοντες αυτόν...δεν θέλεις κλαύσει πλέον: θέλει βεβαίως σε ελεήσει εν τη φωνή της κραυγής σου...και τα ώτα σου θέλουσιν ακούει λόγον όπισθέν σου, λέγοντα, Αύτη είναι η οδός, περιπατείτε εν αυτή, όταν στρέφησθε επί τα δεξιά και όταν στρέφησθε επί τα αριστερά... Εις εσάς θέλει είσθαι άσμα, καθώς εν τη νυκτί πανηγυριζομένης εορτής...και ευφροσύνη καρδίας..." (Ησαϊας 30:19,21,29). Ο Ησαϊας έλεγε, "Εάν περιμένεις την ώρα του Κυρίου-εάν Του φωνάξεις πάλι, και επιστρέψεις στην εμπιστοσύνη σου σ'Αυτόν-θα κάνει για σένα όλα όσα είπα και περισσότερα".

Ο Θεός μπορεί να πει μόνο μια λέξη και ο εχθρός θα χαθεί από μπροστά μας: "Διότι ο Ασσύριος δια της φωνής του Κυρίου θέλει καταβληθή..." (Ησαϊας 30:31). Αγαπητοί μου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα που να μην μπορεί να το λύσει ο Πατέρας μας, καμία μάχη που να μην μπορεί να την κερδίσει για χάρη μας, μόνο με ένα λόγο από το στόμα Του. Ο Ησαϊας λέει ότι "η πνοή του Κυρίου" θα καταναλώσει κάθε τι που στέκεται εμπόδιο στο δρόμο μας (Ησαϊας 30:33).

Και όμως, αυτή η διαδικασία να εμπιστευόμαστε το Θεό σε όλα τα πράγματα δεν είναι εύκολη. Πρόσφατα εκζήτησα τον Κύριο για μια υπόθεση που αφορά το κτίριο της εκκλησίας μας στη Νέα Υόρκη. Είπα στο Θεό, "Σε εμπιστεύομαι γι'αυτό Πατέρα. Σε ζήτησα γι'αυτό, και τώρα θα παραμείνω γαλήνιος όσον αφορά την υπόθεση αυτή". Να πως μου απάντησε: "Δαβίδ, εκπλήσσομαι που με εμπιστεύεσαι σχετικά με το οικόπεδό σου, τα οικονομικά και άλλα πράγματα. Και όμως, ακόμα δεν με εμπιστεύεσαι για τη φυσική σου κατάσταση".

Γνωρίζω καλά την ηλικία μου. Και ήμουν πολύ ανήσυχος για το τι θα συνέβαινε στην οικογένειά μου αφού έφευγα και πήγαινα στον Κύριο. Τα κατηγορητικά λόγια του Κυρίου με χτύπησαν σαν κεραυνός. Θα μπορούσα να βάλω στα χέρια Του κάθε υλική ανησυχία μου, αλλά όχι τις αιώνιες ανησυχίες μου. Τότε αντιλήφθηκα ότι, "Κύριε, θέλεις να Σου εμπιστευτώ τα πάντα, έτσι;"

Ναι, αγαπητέ μου πιστέ, τα θέλει όλα-την υγεία σου, την οικογένειά σου, το μέλλον σου. Θέλει να Του εμπιστευτείς κάθε υπόθεση. Και θέλει να ζήσεις γαλήνια, με σιγουριά και ηρεμία. Έτσι, απομονώσου με τον Κύριο. Φέρε τα πάντα ενώπιόν Του. Έχει υποσχεθεί, "Θα ακούσεις τα λόγια μου πίσω σου, να σου λένε προς τα που να πας. Αυτός είναι ο τρόπος-τώρα, περπάτα εκεί".

Η ανάπαυση είναι ένδειξη πίστης. Η δια πίστεως εμπιστοσύνη καταλήγει στην ειρήνη του νου. Και η αληθινή πίστη τα εμπιστεύεται όλα στα χέρια Του.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Το Άγιο Πνεύμα μας δίνει δύναμη όταν αφήνουμε όλες τις ανάγκες μας στα χέρια του Θεού και εμπιστευόμαστε στη δύναμή Του.

Η Ρούθ αποτελεί παράδειγμα αυτού του είδους της εμπιστοσύνης. Αφού πέθανε ο άντρας της, η Ρούθ έμεινε με την πεθερά της, τη Ναομί. Η Ναομί νοιαζόταν για την ευημερία και το μέλλον της Ρούθ. Έτσι τη συμβούλεψε να ξαπλώσει στα πόδια του πλούσιου Βοόζ και να του ζητήσει να εκτελέσει την υποχρέωσή του απέναντί της, σαν κοντινός συγγενής της.

Εκείνο το βράδυ, αφού είχε τελειώσει το ημερήσιο ανέμισμα του σταριού, ο Βοόζ ξάπλωσε "εις την άκραν του σωρού του σίτου" (Ρούθ 3:7), και τράβηξε πάνω του την κουβέρτα. Την επόμενη μέρα το πρωϊ, ξύπνησε ξαφνιασμένος, βλέποντας μια γυναίκα ξαπλωμένη στα πόδια του. (Δεν υπήρχε τίποτε το ανήθικο με την παρουσία της Ρούθ εκεί. Επρόκειτο για ένα έθιμο της εποχής εκείνης).

Και η Ρούθ του είπε: "Άπλωσον λοιπόν την πτέρυγάν σου επί της δούλης σου, διότι είσαι ο πλησιέστερος συγγενής μου" (Ρούθ 3:9). Στην ουσία του έλεγε, "Θα δεχτείς να πάρεις πάνω σου την υποχρέωση του συγγενή προς εμένα; Θα μου παρέχεις βοήθεια;" Στην πραγματικότητα τον ρωτούσε, "Θα με παντρευτείς;"

Αυτό το ερώτημα δεν είχε την έννοια της χειραγώγησης. Ρούθ και Ναομί είχαν κάνει ό,τι έπρεπε σύμφωνα με θεϊκή επιταγή. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι γι'αυτό, γιατί η γενεαλογία του Ιησού προήλθε από τη Ρούθ. Όταν γύρισε η Ρούθ στο σπίτι η Ναομί τη ρώτησε: "Τι έγεινεν εις σε, θυγάτηρ μου;" (Ρούθ 3:16). Με άλλα λόγια τη ρωτούσε, "Να σε λέω 'αρραβωνιασμένη' Ρούθ; Ή παραμένεις η 'χήρα' Ρούθ;"

Η Ρούθ διηγήθηκε στη Ναομί όλα όσα έγιναν. Ακούστε τη θεία συμβουλή της Ναομί: "Κάθου θυγάτηρ μου, εωσού ίδης πως θέλει τελειώσει το πράγμα. Διότι ο άνθρωπος δεν θέλει ησυχάσει, εωσού τελειώσει το πράγμα σήμερον" (Ρούθ 3:18). Η Ναομί είχε προσευχηθεί για το θέμα, εκζητώντας την καθοδήγηση του Θεού, και ο Θεός την είχε συμβουλέψει. Της είχε υπενθυμίσει την εντολή της συγγένειας-λύτρωσης (που ήταν τύπος και προάγγελος του Χριστού). Έτσι η Ναομί ήταν σίγουρη πως η ίδια και η Ρούθ είχαν κάνει το μέρος τους. Τώρα έπρεπε να μείνουν ακίνητες και να εμπιστευτούν το Θεό να εκτελέσει ό,τι είχε υποσχεθεί. Έλεγε δηλαδή ότι, "Τώρα είναι όλα στα χέρια του Θεού, Ρούθ. Χαλάρωσε και ηρέμησε".

Ηρεμία και γαλήνη ήρθε πάνω στο σπίτι της Ναομί. Κανένας δεν βρισκόταν σε κατάσταση φρενίτιδας, να τρώει τα νύχια του και ν'άναρωτιέται, "Θα το κάνει ο Θεός; Πότε θα γίνει;" Αυτές οι δυο πιστές γυναίκες μπορούσαν να χαλαρώσουν, να τραγουδούν και να δοξάζουν το Θεό για την καλοσύνη Του.

Εσύ έχεις προσευχηθεί; Έχεις εμπιστευτεί το Θεό; Είσαι έτοιμος να παραμείνεις ακίνητος και "να δεις την σωτηρία του Κυρίου;" Τα έχει όλα υπό έλεγχο.

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Στον Ιερεμία 5, ο Θεός ικέτεψε, "Περιέλθετε εν ταις οδοίς της Ιερουσαλήμ...ζητήσατε εν ταις πλατείαις αυτής, εάν δύνασθε να εύρητε άνθρωπον, εάν υπάρχη ο ποιών κρίσιν, ο ζητών αλήθειαν, και θέλω συγχωρήσει εις αυτήν" (Ιερεμίας 5:1). Στην ουσία, ο Θεός έλεγε, "Θα είμαι ελεήμων, εάν βρω μόνο ένα άτομο που να εκζητεί το πρόσωπό μου".

Κατά τη διάρκεια της Βαβυλωνιακής κατοχής, ο Θεός βρήκε ένα τέτοιο άτομο στο πρόσωπο του Δανιήλ. Και σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην ιστορία, ψάχνει να βρει το ίδιο δίκαιους άντρες και γυναίκες. Αναζητεί πιστούς υπηρέτες που θα είναι έτοιμοι να "ανακατασκευάσουν το άχυρο" και να "σταθούν στο κενό", έργα που μπορούν να γίνουν μόνο με την προσευχή.

Ένα τέτοιο άτομο σαν τον Δανιήλ θα βρεθεί με το Λόγο του Θεού στο χέρι. Όταν ήρθε το Άγιο Πνεύμα επάνω στον Δανιήλ, ο προφήτης διάβαζε το βιβλίο του Ιερεμία. Τότε ήταν που το Πνεύμα του αποκάλυψε πως είχε έρθει η στιγμή της απελευθέρωσης του λαού Ισραήλ από το Θεό. Και καθώς του έγινε αυτή η αποκάλυψη, ο Δανιήλ προσευχήθηκε: "Και έστρεψα το πρόσωπόν μου προς Κύριον τον Θεόν, δια να κάμω προσευχήν και δεήσεις εν νηστεία και σάκκω και σποδώ, και εδεήθην προς Κύριον τον Θεόν..." (Δανιήλ 9:3-4).

Ο Δανιήλ ήξερε πως ο λαός του Θεού δεν ήταν έτοιμος για να λάβει αποκατάσταση. Και όμως, νομίζετε ότι ο προφήτης κατηγόρησε τους ομοεθνείς του για τις αμαρτίες τους; Όχι-ο Δανιήλ εξίσωσε τον εαυτό του με την ηθική διαφθορά που υπήρχε γύρω του. Δήλωσε ότι, "Ημαρτήσαμεν και ηνομήσαμεν και ησεβήσαμεν και απεστατήσαμεν και εξεκλίναμεν από των εντολών σου...εις ημάς είναι η αισχύνη του προσώπου...οίτινες αμαρτήσαμεν εις σε" (Δανιήλ 9:5,8).

Ο Θεός επιθυμεί διακαώς να ευλογήσει το λαό Του σήμερα-αλλά αν τα μυαλά μας είναι μολυσμένα από το πνεύμα αυτού του κόσμου, τότε δεν είμαστε σε θέση να δεχτούμε τις ευλογίες Του. Ο Δανιήλ έκανε την ακόλουθη δυναμική δήλωση: "Άπαν το κακόν τούτο ήλθεν εφ'ημάς. πλήν δεν εδεήθημεν ενώπιον Κυρίου του Θεού ημών, δια να επιστρέψωμεν από των ανομιών ημών και να προσέξωμεν εις την αλήειάν σου. Δια τούτο ο Κύριος εγρηγόρησεν επί το κακόν και έφερεν αυτό εφ'ημάς" (Δανιήλ 9:13-14).

Για μεγάλη χαρά του Θεού, θα πρέπει να εξετάσουμε το περπάτημά μας με τον Κύριο και να αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να μας δείξει τις περιοχές συμβιβασμού. Θα πρέπει να κάνουμε κάτι παραπάνω από απλή προσευχή για ένα έθνος που έχει αποστατήσει. Πρέπει να φωνάξουμε, "Ω Κύριε, ψάξε την καρδιά μου. Δείξε μου όλο το κοσμικό πνεύμα που έχει γλιστρίσει κρυφά μέσα μου". Και μετά, θα μπορέσουμε, σαν το Δανιήλ, να προσευχηθούμε για απελευθέρωση των οικογενειών μας-του έθνους μας.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΝΕΟ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΟ

"Πλήν έκαμον τούτο ένεκεν του ονόματός μου, δια να μη βεβηλωθή ενώπιον των εθνών..." (Ιεζεκιήλ 20:14).

Ο Θεός πρόκειται να κάνει κάτι νέο και δοξασμένο. Αυτό το νέο πράγμα είναι παραπάνω από αναζωπύρωση, παραπάνω από επαγρύπνηση. Είναι έργο του Θεού που μόνο Εκείνος πραγματοποιεί όταν δεν μπορεί πια να αντέξει άλλο τη μόλυνση του αγίου ονόματός Του. Έρχονται στιγμές που ο Θεός αποφασίζει πως ο Λόγος Του έχει πατώσει σε βούρκο, και "η εκκλησία" έχει μολυνθεί τόσο πολύ από σιχαμάρες, που πρέπει να σηκωθεί και να υπερασπιστεί το όνομά Του μπροστά σ'ένα χαμένο κόσμο.

"Για χάρη του ονόματός Του", ο Θεός θα κάνει δυο μεγαλειώδη έργα. Πρώτα, θα απαλλάξει τα έθνη και την εκκλησία Του από ασχήμιες με υπέροχες λυτρωτικές κρίσεις. Θα σταματήσει την εισβολή ομοφυλόφιλων και τσαρλατάνων στον οίκο Του-θα εξαγνίσει και καθαρίσει τη διακονία και θα σηκώσει ποιμένες κατά την καρδία Του.

Δεύτερον, θα δοξάσει το άγιο όνομά Του με μια μεγάλη παρέμβαση ελέους. Μέσα στη δίνη των κρίσεων που θα επέρχονται στον κόσμο, ο Θεός θα "στρέψει" με υπερφυσικό τρόπο ένα υπόλοιπο πίσω στο πρόσωπό Του.

Μπορείτε να τα διαβάσετε όλα στον Ιεζεκιήλ 36:21-38. Συνοψίζοντάς τα, να τι προφήτεψε: "Εσπλαχνίσθην όμως ένεκεν του αγίου ονόματός μου, το οποίον ο οίκος Ισραήλ εβεβήλωσε μεταξύ των εθνών εις τα οποία ήλθον...δεν κάμνω τούτο ένεκεν υμών, οίκος Ισραήλ, αλλ'ένεκεν του αγίου ονόματός μου... και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη ότι εγώ είμαι ο Κύριος... Και θέλω ράνει εφ'υμών καθαρόν ύδωρ και θέλετε καθαρισθή από πασών των ακαθαρσιών σας...Και θέλω δώσει εις εσάς καρδίαν νέαν, και πνεύμα νέον θέλω εμβάλη εν υμίν...Και θέλω...σας κάμει να περιπατήτε εν τοις διατάγμασί μου...Και θέλω σας σώσει από πασών των ακαθαρσιών σας...Εγώ δεν κάμνω ταύτα ένεκεν υμών, λέγει Κύριος ο Θεός...αλλ'ένεκεν του αγίου ονόματός μου".

"Και απέστρεψα την χείρα μου και έκαμον τούτο ένεκεν του ονόματός μου, δια να μη βεβηλωθή ενώπιον των εθνών, έμπροσθεν των οποίων εξήγαγον αυτούς...Και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν κάμω ούτως εις εσάς ένεκεν του ονόματός μου, ουχί κατά τας πονηρούς οδούς σας ουδέ κατά τα διεφθαρμένα έργα σας, οίκος Ισραήλ, λέγει Κύριος ο Θεός" (Ιεζεκιήλ 20:22,44).

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ

"Διότι ούτω λέγει Κύριος ο Θεός, ο Άγιος του Ισραήλ. Εν τη επιστροφή και αναπαύσει θέλετε σωθή, εν τη ησυχία και πεποιθήσει θέλει είσθαι η δύναμίς σας" (Ησαϊας 30:15).

Να το μυστικό του Θεού για πνευματική δύναμη: "εν τη ησυχία και πεποιθήσει θέλει είσθαι η δύναμίς σας". Η λέξη ησυχία στα Εβραϊκά σημαίνει "ανάπαυση". Και αναπαυμένος σημαίνει καλμαρισμένος, ήρεμος, ελεύθερος από κάθε είδους άγχος. να είσαι ακίνητος, να ξαπλώνεις με υποστήριξη από κάτω.

Δεν υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί σήμερα που να έχουν τέτοιο είδος ηρεμίας και σιγουριάς. Πλήθη Χριστιανών είναι μπλεγμένοι σε μια φρενίτιδα δραστηριοτήτων, τρέχοντας τρελά για να αποκτήσουν πλούτη, υπάρχοντα και διασκέδαση. Ακόμα και μέσα στη διακονία, οι υπηρέτες του Θεού τρέχουν με ανησυχία, με φόβο, ψάχνοντας για απαντήσεις σε σταυροφορίες, σεμινάρια, μπέστ-σέλλερ. Όλοι θέλουν καθοδήγηση, λύσεις, κάτι για να καλμάρουν το πνεύμα τους. Και όμως ψάχνουν, ψάχνουν σε οποιαδήποτε άλη πηγή εκτός από τον Κύριο. Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Θεός έχει ήδη δώσει ένα λόγο γι'αυτούς μέσω του Ησαϊα: Αν δε γυρίσουν σ'Εκείνον σαν πηγή τους, οι προσπάθειές τους θα καταλήξουν σε θλίψη και σύγχυση.

Ο Ησαϊας περιγράφει τι υποτίθεται πως η δικαιοσύνη του Θεού επιτυγχάνει σε μας: "Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη. και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα" (Ησαϊας 32:17). Αν προσπαθούμε αληθινά να περπατήσουμε με δικαιοσύνη, οι ζωές μας θα μεταφέρουν τον καρπό ενός ήρεμου πνεύματος, την ησυχία της καρδιάς και ειρήνη με το Θεό.

Καθώς κοίταξε γύρω του ο Ησαϊας, είδε το λαό του Θεού να τρέχει πρός την Αίγυπτο για βοήθεια, εμπιστευόμενος τους ανθρώπους, βασιζόμενοι σε άλογα και άρματα μάχης. Πρέσβεις πηγαινοερχόντουσαν. Οι ηγέτες έκαναν έκτακτα συμβούλια στρατηγικής. Όλος ο κόσμος ήταν πανικοβλημένος, μοιρολογώντας, "Τι να κάνουμε;"

Τότε ο Ησαϊας τους βεβαίωσε, "Δε χρειάζεται να είναι έτσι τα πράγματα. Επιστρέψτε από το πισωγύρισμά σας. Μετανοήστε από την επανάσταση του να εμπιστευόσαστε τους άλλους. Γυρίστε στον Κύριο και θα σας σκεπάσει με σκέπασμα ειρήνης. Θα σας δώσει ησυχία και ανάπαυση στο μέσον κάθε δύσκολης περίστασης που αντιμετωπίζετε".

Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ-ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ

Υποθέστε ότι έρχεστε στον Ιησού την τεσσαρακοστή πρώτη ημέρα-την επόμενη ημέρα που αντιμετώπισε τον πειρασμό στην έρημο. Το πρόσωπό Του λάμπει. Το χαίρεται, δοξάζει Τον Πατέρα, επειδή κέρδισε μια μεγάλη νίκη.

Βλέπετε ο Ιησούς αποπνέει ζωή και σιγουριά. Τώρα είναι έτοιμος ν'αντιμετωπίσει τις δυνάμεις της κόλασης. Έτσι φεύγει τολμηρά για τις μεγάλες πόλεις που βρίσκονται στο σκοτάδι. Κηρύττει το ευαγγέλιο, σίγουρος για το Λόγο του Θεού. Και θεραπεύει τους αρρώστους, γνωρίζοντας ότι ο Πατέρας είναι μαζί Του.

Τώρα, ενώ εξετάζεις τη δική σου ζωή, βλέπεις ακριβώς το αντίθετο. Ακόμα βιώνεις τη δική σου ξερή έρημο. Έχεις δεχτεί και υποφέρει δυνατές επιθέσεις από το Σατανά και η ψυχή σου έχει πέσει. Χωρίς να το θέλεις σκέφτεσαι, "Ο Ιησούς ποτέ δεν πέρασε μέσα από τέτοιες δοκιμασίες σαν τις δικές μου. Ήταν πάνω απ'όλα αυτά".

Μπορεί να βλέπεις κάποιον που διακονεί να φαίνεται δυνατός στην πίστη, να ακούγεται τόσο σίγουρος για την παρουσία του Θεού που σκέφτεσαι, "Δεν είχε ποτέ προβλήματα σαν τα δικά μου". Αν μόνο ήξερες! Δεν ήσουνα εκεί να δεις όταν τον κάλεσε ο Θεός να κηρύξει και μετά τον οδήγησε σε μια έρημο για να τον δοκιμάσει. Δεν ήσουνα εκεί να τον δεις όταν είχε ταπεινωθεί όσο δεν παίρνει, πεσμένος από την απελπισία. Και δεν ξέρεις ότι συχνά τα καλύτερα κηρύγματά του έχουν βγει από τις δοκιμασίες της δικής του ζωής.

Ο Παύλος μας προειδοποιεί να μην μετράμε τη δικαιοσύνη μας με βάση αυτήν που νομίζουμε ότι έχουν οι άλλοι: "Διότι δεν τολμώμεν να συναριθμήσωμεν ή να συγκρίνωμεν εαυτούς προς τινάς εκ των συνιστώντων εαυτούς. αλλ'αυτοί καθ'εαυτούς μετρούντες εαυτούς και προς εαυτούς συγκρίνοντες εαυτούς ανοηταίνουσιν" (Β'Κορινθίους 10:12).

Δεν μπορούμε να διαβάσουμε τις καρδιές των άλλων. Ποιός θα μπορούσε να ξέρει την τεσσαρακοστή-πρώτη ημέρα ότι ο Ιησούς είχε μόλις ενσκύψει από ένα μακρόχρονο, φρικτό πειρασμό; Ποιός θα μπορούσε να ξέρει πως η δόξα που έβλεπαν σ'Αυτόν προέκυψε από έναν αγώνα χειρότερο από όσο θα μπορούσε να αντέξει κανείς;

Πρέπει να κοιτάζουμε μόνο στον Ιησού. Και πρέπει να βασιζόμαστε μονάχα στη δικαιοσύνη Του, στην αγιοσύνη Του. Έχει δώσει σ'όλους μας ίση πρόσβαση σ'αυτήν.

Ο Θεός σ'αγαπάει στις ώρες της δοκιμασίας. Το δικό Του Πνεύμα σ'έχει οδηγήσει στην έρημο. Και όμως ο δικός Του Υιός έχει ήδη περάσει απο'κει-και γνωρίζει ακριβώς τι περνάς. Επέτρεψέ Του να τελειώσει το χτίσιμο της ολοκληρωτικής εξάρτησης και εμπιστοσύνης σου στο πρόσωπό Του. Θα βγεις με σιγουριά-και θεϊκή συμπόνοια και δύναμη για να βοηθήσεις άλλους.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

ΠΡΟΧΩΡΑ ΚΑΙ ΦΩΝΑΞΕ

Όταν πονάς ψυχικά όσο χειρότερα γίνεται-απομονώσου και βγάλε όλη σου την απελπισία!

Ο Ιησούς έκλαψε. Ο Πέτρος έκλαψε-πικρά κιόλας! Ο Πέτρος κουβαλούσε μαζί του τον πόνο της άρνησης του ίδιου του Υιού του Θεού. Αυτά τα πικρά δάκρυα εργάστηκαν μέσα του ένα γλυκό θαύμα. Γύρισε πίσω για να ταρακουνήσει το βασίλειο του Σατανά.

Ο Ιησούς ποτέ δεν γυρίζει το κεφάλι μακρυά από μια καρδιά που κλαίει. Είπε, "Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει" (Ψαλμός 51:17). Ούτε μια φορά δε θα πει ο Κύριος, "Συγκρατήσου! Στάσου όρθιος και πάρε το φάρμακό σου! Σφίξε τα δόντια και σκούπισε τα δάκρυά σου" Όχι! Ο Ιησούς αποθηκεύει κάθε δάκρυ στο αιώνιο δοχείο Του.

Πονάς; Άσχημα; Τότε προχώρα και κλάψε! Και συνέχισε να κλαίς, ώσπου να στερέψουν τα δάκρυά σου. Αλλά άφησε τα να προέρχονται μόνο από πόνο-και όχι από απιστία ή αυτο-λύπηση.

Η ζωή συνεχίζεται. Θα μείνεις έκπληκτος από το πόσα πολλά δεινά μπορείς να υποφέρεις όταν είναι μαζί σου ο Θεός. Ευτυχία δεν είναι να ζείς χωρίς πόνο ή λύπη. Η αληθινή ευτυχία είναι να μαθαίνεις πως να ζεις την κάθε ημέρα, παρά τον όποιο πόνο και θλίψη. Είναι να μαθαίνεις πως να χαίρεσαι στον Κύριο, ότι και να έχει συμβεί στο παρελθόν.

Ίσως νοιώθεις αποριμμένος. Εγκαταλειμένος. Μπορεί η πίστη σου να είναι αδύναμη. Μπορεί να νομίζεις ότι είσαι πεσμένος για λόγους δοκιμής. Μπορεί να έρχονται στιγμές που σε καταπίνει η θλίψη, τα δάκρυα, ο πόνος και το να νιώθεις άδειος, αλλά ο Θεός βρίσκεται ακόμα στο θρόνο Του. Είναι ακόμα Θεός!

Δεν μπορείς να βοηθήσεις εσύ τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να σταματήσεις τον πόνο και τις πληγές. Αλλά ο ευλογημένος μας Κύριος θα έρθει κοντά σου, θα τυλίξει το αγαπημένο χέρι Του στον ώμο σου και θα σε σηκώσει για να σε καθήσει πάλι σε ουράνια μέρη. Θα σε ελευθερώσει από το φόβο του θανάτου. Θα αποκαλύψει την ατελείωτη αγάπη Του για σένα.

Κύτταξε επάνω! Ενθάρρυνε τον εαυτό σου εν Κυρίω. Όταν σε περικυκλώνει η ομίχλη και δεν μπορείς να δεις την έξοδο διαφυγής σου από το δίλημμα που σε βασανίζει-ξάπλωσε πίσω στα χέρια Του Ιησού και πολύ απλά εμπιστέψου Τον. Θέλει την πίστη σου-την εμπιστοσύνη σου.Θέλει να Του φωνάξεις δυνατά-"Ο Ιησούς με αγαπάει! Είναι μαζί μου! Δε θα με απογοητεύσει! Τα εργάζεται όλα αυτή τη στιγμή! Δε θα πέσω! Δε θα νικηθώ! Δε θα είμαι πια θύμα του Σατανά! Ο Θεός είναι με το μέρος μου! Τον αγαπώ-και μ'αγαπάει κι Εκείνος!"

Το θέμα είναι η πίστη. Και η πίστη βρίσκεται σ'αυτή την απόλυτη δήλωση: "Ουδέν όπλον κατασκευασθέν εναντίον σου θέλει ευοδωθεί..." (Ησαϊας 54:17).

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Η ΜΕΤΡΗΜΕΝΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟY

"Και έλεγε προς αυτούς...Με ποίον μέτρον μετρείτε, θέλει μετρηθή εις εσάς, και θέλει γείνει προσθήκη εις εσάς τους ακούοντας. Διότι όστις έχει θέλει δοθή εις αυτόν. και όστις δεν έχει, και εκείνο το οποίον έχει θέλει αφαιρεθεί απ'αυτού" (Μάρκος 4:24-25).

Ο Ιησούς ήξερε ότι αυτά τα λόγια μπορεί να ακούγονταν παράξενα σε μη-πνευματικά αυτιά, κι έτσι συνέχισε το μήνυμά Του λέγοντας, "Όστις έχει ώτα δια να ακούη, ας ακούη"(Μάρκος 4:23). Ο Ιησούς μας λέει, "Αν η καρδιά σας είναι ανοιχτή στο Πνεύμα του Θεού, τότε θα καταλάβετε τι έχω να σας πω".

Τι ακριβώς λέει ο Ιησούς σ'αυτή την περικοπή; Μιλάει για τη δόξα του Θεού στη ζωή μας-δηλαδή, για την εκδηλωμένη παρουσία του Χριστού. Εν ολίγοις, ο Κύριος μετράει την δοξασμένη Του παρουσία σε διάφορα μεγέθη, τόσο σε εκκλησίες όσο και σε άτομα. Μερικοί δεν πιστεύουν καθόλου στη δόξα Του. Άλλοι όμως, λαβαίνουν ένα συνεχώς αυξανόμενο μέτρο που αναδύεται από τη ζωή τους σε όλο και μεγαλύτερες ποσότητες.

Ο Θεός έχει υποσχεθεί να εκχύσει το Πνεύμα Του στο λαό Του αυτές τις τελευταίες ημέρες. Πραγματικά, όλο το Ευαγγέλιο δείχνει μια θριαμβευτική, δοξασμένη εκκλησία στο τέλος του καιρού. Ο Ίδιος ο Ιησούς είπε πως οι πύλες της κόλασης δεν θα μπορέσουν να υπερισχύσουν κατά της εκκλησίας Του. Δεν θα κουτσαίνουμε στον ουρανό-δαρμένοι, καταθλιβόμενοι, παραπονούμενοι, νικημένοι, αποθαρρυμένοι. Όχι-ο Κύριός μας θα φέρει μεγαλύτερη δύναμη στην εκκλησία Του. Αυτή η δύναμη δεν θα φανεί μόνο με σημεία και θαύματα. Θα αποκαλυφτεί στο λαό Του-με τη δοξασμένη μεταμόρφωση καρδιών αγγιγμένων από το Πνεύμα του Θεού.

Πως μπορούμε να αποκτήσουμε μεγαλύτερο, διαρκώς αυξανόμενο μέγεθος της δόξας του Χριστού; Ο Κύριος μας λέει ξεκάθαρα: "Με ποίον μέτρον μετρείτε, θέλει μετρηθή εις εσάς" (Μάρκος 4:24). Ο Ιησούς λέει, "Ανάλογα με το πόσο μου δίνετε τον εαυτό σας, θα σας δώσω το ίδιο πολύ ή λίγο πίσω. Θα σας αντιμετωπίσω με τον ίδιο τρόπο που με αντιμετωπίζετε κι εσείς. Όποιο μέγεθος μου δίνετε, θα σας δώσω πίσω κι εγώ".

Εάν δώσεις στο Θεό οκνηρία και τεμπελιά-παίρνοντας το μεγάλο έργο Του σα δεδομένο-θα αντιμετωπίσεις ένα πνεύμα βαριεστημάρας. "Η οκνηρία ρίπτει εις βαθύν ύπνον, και η άεργος ψυχή θέλει πεινά" (Παροιμίες 19:15). Σαν αποτέλεσμα η ψυχή σου θα πεινάσει, με τρόπο που θα είναι ανίκανη να χορτάσει.

Η αγάπη, το έλεος και η χάρη του Θεού προς εμάς είναι απεριόριστη. Το ζήτημα εδώ δεν είναι να αποκτήσουμε την αγάπη, το έλεος ή τη χάρη Του-αλλά το να έχουμε την ευλογία της δόξας Του στη ζωή μας.

Ο Ιησούς δηλώνει απλά ότι μετράει διάφορα μεγέθη της δόξας Του σε μας, ανάλογα με το πόση ποσότητα καρδιάς Του δίνουμε. Το μέρος μας είναι να κινηθούμε περισσότερο κοντά Του-στη λατρεία μας, την υπακοή και τη θέρμη μας.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ

Όλοι πληγωνόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Κάθε άτομο στη γη κουβαλάει το δικό του φορτίο πόνου.

Όταν είσαι βαθιά πληγωμένος, κανένα πρόσωπο στη γη δεν μπορεί να κλείσει τους εσώτερους φόβους και τις βαθύτερες ανησυχίες σου. Ούτε ο καλύτερος φίλος δεν μπορεί να καταλάβει τη μάχη που διεξάγεις ή τις πληγές που έχεις υποστεί.

Υπάρχει άραγε κανένα βάλσαμο για μια σπασμένη καρδιά; Υπάρχει θεραπεία γι'αυτές τις βαθιές, ψυχικές πληγές; Μπορεί να μπουν τα κομμάτια πίσω στη θέση τους και να γίνει περισσότερο δυνατή η καρδιά; Ναι! Απολύτως ναι! Και αν όχι, τότε ο Λόγος του Θεού θα ήταν μια απάτη και ο ίδιος ο Θεός θα ήταν ψεύτης. Πράγμα που δε γίνεται!

Ο Θεός δε σου υποσχέθηκε έναν τρόπο ζωής χωρίς πόνους. Σου υποσχέθηκε "έναν τρόπο διαφυγής". Υποσχέθηκε να σε βοηθήσει να αντέξεις τον πόνο σου. Δύναμη που να σε στήσει πάλι όρθιο στα πόδια σου όταν η αδυναμία σε κάνει να παραπατάς.

Ο αγαπημένος μας Πατέρας είπε, "Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος: πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε" (Α' Κορινθίους 10:13).

Ο Ουράνιος Πατέρας σε παρακολουθεί με γερακίσιο μάτι. Κάθε σου κίνηση καταγράφεται. Κάθε σου δάκρυ μπαίνει σε μπουκάλι. Ταυτίζεται με κάθε πόνο σου. Νιώθει την κάθε πληγή σου. Ποτέ δε θα σε αφήσει να πνιγείς στα δάκρυα. Δε θα επιτρέψει στην πληγή ή τον πόνο να συρρικνώσει το μυαλό σου. Υπόσχεται να έρθει, ακριβώς πάνω στην ώρα, για να σκουπίσει τα δάκρυά σου και να σου δώσει χαρά αντί για πένθος.

Έχεις την ικανότητα να κάνεις εσύ την καρδιά σου να χαρεί εν Κυρίω. Το μάτι του Θεού είναι επάνω σου-και μας δίνει την εντολή να σηκωθούμε και να διώξουμε όλους τους φόβους που επιφέρουν αμφιβολία.

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

ΟΛΗ Η ΧΑΡΗ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ

Έχουμε ακούσει πολλές φορές τη χάρη να ορίζεται σαν την αμέριστη εύνοια και ευλογία του Θεού. Και όμως, πιστεύω πως η χάρη είναι κάτι περισσότερο απ'αυτά. Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, η χάρη είναι όλα όσα είναι για μας ο Χριστός σε στιγμές που υποφέρουμε-η δύναμη, η ισχύς, η καλοσύνη, το έλεος, η αγάπη-που θα μας βοηθήσουν να περάσουμε μέσα από αυτές τις στιγμές.

Καθώς κοιτάω πίσω στα παλιά χρόνια-χρόνια μεγάλων δυσκολιών, βασάνων, πειρασμών και θλίψεων-μπορώ να καταθέσω πως η χάρη του Θεού υπήρξε πάντοτε αρκετή. Ξέρω τι είναι να αμφισβητείς το Θεό ενώ η γυναίκα σου υποφέρει από καρκίνο ξανά και ξανά, και προσβάλλονται επίσης από καρκίνο και οι δυο κόρες σου. Σήμερα είναι όλες υγιείς και δυνατές και ευχαριστώ το Θεό γι'αυτό. Ξέρω επίσης τι θα πει να είσαι δαρμένος από έναν απεσταλμένο του Σατανά. Έχω πειραστεί και παγιδευτεί θλιβερά και είχα εχθρούς που εναντιώθηκαν απέναντί μου απ' όλες τις πλευρές. Έχω δυσφημιστεί, έχω κατηγορηθεί άδικα, και έχω απορριφτεί από φίλους. Σ'αυτές τις σκοτεινές στιγμές, έπεσα στα γόνατα και φώναξα στο Θεό.

Η χάρη Του πάντα με έβγαζε απ' αυτές τις καταστάσεις. Και είναι αρκετή για σήμερα. Μετά, κάποια μέρα στη δόξα Του, ο Πατέρας θα μου αποκαλύψει το όμορφο σχέδιο που είχε φτιάξει από την αρχή. Θα μου δείξει πως απέκτησα υπομονή μέσα απ' όλες τις δοκιμασίες μου, πως έμαθα τη συμπόνοια για τους άλλους, πως η δύναμή Του είχε γίνει τέλεια μέσα στις αδυναμίες μου, πως έμαθα να θυμάμαι πάντα την μεγάλη πιστότητά Του σε μένα, πως λαχτάρησα να γίνω πιο πολύ σαν τον Ιησού.

Μπορεί πάλι να ρωτήσουμε γιατί-και όμως όλα παραμένουν ένα μυστήριο. Είμαι έτοιμος να το δεχτώ αυτό ώσπου να έρθει ο Ιησούς να με πάρει. Δεν βλέπω να υπάρχει τέλος στις δυσκολίες και τις θλίψεις μου. Τις αντιμετώπισα στα πάνω από πενήντα χρόνια διακονίας μου και ακόμα τις αντιμετωπίζω.

Και όμως, μέσα απ' όλα αυτά, συνεχίζω να λαβαίνω το παντοτινά αυξανόμενο μέγεθος της δύναμης του Χριστού. Μάλιστα, οι μεγαλύτερες αποκαλύψεις της δόξας Του μου δόθηκαν κατά τη διάρκεια των σκληρότερων στιγμών της ζωής. Παρομοίως, στις χαμηλότερες στιγμές της ζωής σου, θα φανερώσει και σε σένα ο Ιησούς το τεράστιο μέγεθος της δύναμής Του.

Μπορεί να μην καταλάβουμε ποτέ τον πόνο μας, την κατάθλιψη και τη δυσφορία μας. Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ γιατί οι προσευχές μας για θεραπεία δεν απαντήθηκαν. Αλλά δε χρειάζεται να μάθουμε το γιατί. Ο Θεός μας έχει ήδη απαντήσει: "Έχεις την χάρη μου-και, αγαπημένο μου παιδί, αυτό είναι το μόνο που χρειάζεσαι".

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΦΥΓΕΙ

Ο Σατανάς πείραξε τον Ιησού με την ακόλουθη προσφορά: "Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσεις με" (Ματθαίος 4:9). Αυτό ακούγεται τόσο ξενικό, τόσο γελοίο, πως θα μπορούσε να θεωρηθεί ποτέ πείραγμα; Είτε το πιστεύετε είτε όχι, πρόκειται για μια πολύ ισχυρή πρόταση-παγίδα. Ο Σατανάς προκαλούσε τον Ιησού, λέγοντάς του, "Αν μόνο σκύψεις μπροστά στα πόδια μου και με προσκυνήσεις, σαν μια απλή πράξη λατρείας, σου υπόσχομαι να παραιτηθώ από τον αγώνα μου. Θα παραδώσω τη δύναμή μου επάνω σ'αυτά τα βασίλεια. Δε θα καταλάβω ή σκλαβώσω κανέναν άλλο. Ξέρω οτι αγαπάς την ανθρωπότητα αρκετά για να γίνεις καταραμένος από το Θεό για χάρη τους. Οπότε γιατί να περιμένεις; Μπορείς να θυσιαστείς αυτή τη στιγμή, και να σώσεις τον κόσμο από τώρα".

Γιατί άραγε ήταν πρόθυμος ο διάβολος να παρατήσει όλη του την δύναμη γι'αυτό; Γιατί προσπαθούσε να σώσει το τομάρι του. Ο Σατανάς ήξερε πως το αιώνιο πεπρωμένο του θα σφραγιζόταν επάνω στο Γολγοθά. Έτσι, αν κατάφερνε να αποτρέψει τον Ιησού από το να πάει στο σταυρό, μπορεί να γλίτωνε αυτή τη μοίρα.

Μπορεί να αναρωτιέσαι, "Τι σχέση έχει αυτό με μένα;" Ο Σατανάς ακόμα πειράζει τους δίκαιους με μια παρόμοια πρόταση-προσφορά. Έρχεται σε μας με απειλές και κατηγορίες. Μας λέει, "Δε χρειάζεται να με λατρέψεις γιατι ήδη έχω πρόσβαση στη σάρκα σου. Ξέρω όλες τις αδυναμίες σου. Προχώρα λοιπόν και ομολόγησε για την ελευθερία σου στο Χριστό. Τη στιγμή που θα ψάλλεις τη δυνατότερη δοξολογία σου, εγώ θα υπερχειλίσω το μυαλό σου με κακία. Θα φέρω μπροστά σου την αμαρτία σου με τόσο δυνατό τρόπο, που θα απελπιστείς ότι θα μπορέσεις ποτέ να ελευθερωθείς. Είσαι αδύναμος".

Πως απαντάμε στις κατηγορίες του Σατανά; "Αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας" (Ιακώβου 4:7). Δεν έχει σημασία πόσους πειρασμούς/προτάσεις θα σου πετάξει κατάμουτρα ο Σατανάς. Δε χρειάζεται να φοβάσαι καμιά αμαρτία από το παρελθόν σου. Εάν τις έχει καλύψει το αίμα του Χριστού, τότε ο διάβολος δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να σε χωρίσει από Τον Πατέρα.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ

"και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύχτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε. Και ελθών πρός αυτόν ο πειράζων είπεν: Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ειπέ να γείνωσιν άρτοι οι λίθοι ούτοι" (Ματθαίος 4:2-3).

Τη στιγμή που ο Ιησούς ήταν ευάλωτος φυσικά, έφερε τον πρώτο του πειρασμό ο διάβολος.

Δεν υπάρχει τίποτα το αμαρτωλό στο να πεινάει κανείς. Άρα, ποιό είναι το ζήτημα εδώ; Ο Σατανάς προκαλούσε τον Ιησού: "Αν είσαι εντελώς Θεός, τότε θα έχεις και τη δύναμη του Θεού μέσα σου. Και αυτή τη στιγμή, βρίσκεσαι σ'ένα πολύ δύσκολο μέρος. Γιατί δε χρησιμοποιείς τη δύναμη που σου έδωσε ο Θεός για να βγεις από τη δύσκολη αυτή θέση; Δε σου την έδωσε για να δει αν μπορείς να την χρησιμοποιήσεις σωστά;"

Εδώ έχουμε έναν απ'τους πιο επικίνδυνους και κακούς πειρασμούς που αντιμετωπίζουν οι πραγματικά θεοσεβείς άνθρωποι. Σαν το παράδειγμά σου, τον Ιησού, έχεις κι εσύ πάθος για το Θεό. Έχεις βάλει σαν στόχο σου να Του παραδοθείς ολότελα. Μετά ο Κύριος σε οδηγεί σε έρημο και ύστερα από λίγο, έρχονται στο νου σου ερωτηματικά. Αρχίζεις να χάνεις τους στόχους σου, να αναρωτιέσαι για τους αιώνιους σκοπούς του Θεού στη ζωή σου. Και ενώ προσπαθείς να προσευχηθείς και να κερδίσεις τη νίκη, οι πειρασμοί του διαβόλου καταφθάνουν πιο έντονοι από ποτέ.

Ο εχθρός θέλει να σε κάνει να ενεργήσεις ανεξάρτητα από τον Πατέρα. Σου λέει λοιπόν: "Τα δεινά σου δεν προέρχονται από το Θεό. Δεν χρειάζεται να τα περάσεις. Έχεις τη δύναμη του Θεού μέσω του Αγίου Πνεύματος. Μίλησε το Λόγο-ελευθερώσου. Ικανοποίησε την όρεξή σου".

Το πρώτο σχέδιο του Σατανά ήταν να δημιουγήσει μια ψευδαίσθηση αποτυχίας της δύναμης του Θεού. Έλπιζε πως ο Θεός δεν θα τιμούσε την έκκληση του Ιησού για ψωμί, αν Του το ζητούσε. Εάν αποτύγχαναν οι δυνάμεις του ουρανού, τότε ο Χριστός μπορεί να αμφισβητούσε τη θεϊκότητά Του και να άφηνε στην άκρη τον αιώνιο σκοπό Του για τη γη. Δεύτερον, ο Σατανάς γνώριζε πως ο Ιησούς ειχε σταλεί για να κάνει μόνο ό,τι του είχε πει ο Πατέρας. Έτσι, σκόπευσε στο να πείσει το Χριστό να μην υπακούσει, προς όφελος δικό του. Μ'αυτό τον τρόπο, αν ο Ιησούς χρησιμοποιούσε τη δύναμή Του για να αποφύγει τα βάσανα, πιθανόν να έκανε και αργότερα το ίδιο για να αποφύγει το σταυρό.

Έτσι, πως απάντησε ο Ιησούς στον πειρασμό του Σατανά; "... Είναι γεγραμμένον, Με άρτον μόνον δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος, αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον δια στόματος Θεού" (Ματθαίος 4:4). Στην ουσία ο Χριστός του είπε, "Ο ερχομός μου στη γη δεν έγινε για να εκπληρώσω τις ανάγκες μου, τις πληγές ή τη φυσική μου άνεση. Ήρθα για να δώσω στην ανθρωπότητα-όχι για να σώσω τον εαυτό μου".

Ακόμα και μέσα στη μεγαλύτερη ένταση των βασάνων που τράβηξε, ο Ιησούς δεν έχασε ποτέ το στόχο του αιώνιου σκοπού Του. Και εφόσον ο Κύριός μας έμαθε την εξάρτηση και τη συμπόνοια μέσα από μια εμπειρία ερήμου, τότε έτσι θα κάνουμε κι εμείς.

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ

O Dietrich Bonhoeffer, που είναι Γερμανός Θεολόγος, φαντάστηκε τον Χριστιανό, σαν κάποιον που προσπαθεί να περάσει μια θάλασσα από κομμάτια πάγου που επιπλέουν. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να ξεκουραστεί πουθενά όταν προχωράει, παρά μόνο στην πίστη του πως ο Θεός θα τον βοηθήσει να φτάσει εκεί που θέλει. Δεν μπορεί να σταθεί πουθενά για πολύ, αλλιώς θα βουλιάξει. Αφού κάνει ένα βήμα, πρέπει να προσέξει για το επόμενο. Από κάτω του παραμονεύει η άβυσσος και μπροστά του βρίσκεται η αβεβαιότητα-αλλά πάντα πριν απ'αυτόν προπορεύεται ο Κύριος-σταθερός και σίγουρος! Δε βλέπει ακόμη στεριά, αλλά είναι εκεί-μια υπόσχεση στην καρδιά του. Άρα ο Χριστιανός ταξιδιώτης κεντράρει την προσοχή του στον τελικό στόχο του!

Προτιμώ να σκέφτομαι τη ζωή σαν ένα ταξίδι στην έρημο-σαν αυτό του λαού Ισραήλ. Και η μάχη του Βασιλιά Ιωσαφάτ, μαζί με τα παιδιά του Ιούδα, είναι επίσης και δική μας μάχη (δες Β' Χρονικών 20). Σίγουρα, είναι έρημος. Ναι, υπάρχουν φίδια, ξεροί νερόλακκοι, κοιλάδες δακρύων, στρατιές εχθρών, καυτή άμμος, ξηρασία, αδιαπέραστα βουνά. Αλλά όταν τα παιδιά του Κυρίου στάθηκαν για να δουν τη σωτηρία Του, έστρωσε τραπέζι σ'αυτή την έρημο-έβρεξε μάννα από ψηλά-κατέστρεψε στρατιές εχθρών μόνο με τη δύναμή Του-έβγαλε νερό από βράχους-έβγαλε το δηλητήριο από τα τσιμπήματα φιδιών-τους οδήγησε με στήλη φωτιάς και σύννεφο-τους έδωσε γάλα και μέλι-και τους έφερε στη Γη της Επαγγελίας με υψηλό και δυνατό χέρι. Και ο Θεός τους προειδοποίησε να λένε σε κάθε καινούρια γενιά: "Ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων" (Ζαχαρίας 4:6).

Σταμάτα να κοιτάς προς τη λάθος κατεύθυνση για βοήθεια. Μείνε μόνος με τον Ιησού σ'ένα μυστικό μέρος. Μίλησέ Του για την αναστάτωσή σου. Πές Του ότι δεν έχεις που αλλού να πας. Πες Του πως εμπιστεύεσαι μόνο Εκείνον για να σε βγάλει στο τέρμα. Θα μπεις στον πειρασμό να πάρεις τα πράγματα στα χέρια σου. Θα θελήσεις να βρεις εσύ τι φταίει. Θα αναρωτηθείς αν ο Θεός εργάζεται καθόλου-δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Ο Πέτρος τα συνόψισε όλα στο: "...προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου έχεις" (Ιωάννης 6:68).

"Εις εμέ βλέψατε και σώθητε, πάντα τα πέρατα της γης. Διότι εγώ είμαι ο Θεός και δεν υπάρχει άλλος" (Ησαϊας 45:22).

"Εγώ δε θέλω επιβλέψει επί Κύριον. Θέλω προσμείνει τον Θεόν της σωτηρίας μου. Ο Θεός μου θέλει μου εισακούσει" (Μιχαίας 7:7).

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΣ ΘΛΙΨΕΙΣ

"Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανόμην. ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ εφύλαξα τον λόγον σου" (Ψαλμός 119:67).

Πιστεύω στη θεραπεία. Πιστεύω στις θλίψεις. Πιστεύω στη "θεραπεία θλίψεων". Οποιαδήποτε θλίψη που με συγκρατεί από την απομάκρυνση-που με τραβάει βαθύτερα στο Λόγο Του-είναι η θεραπεία. Οι θλίψεις αποτελούν τόσο πνευματικά όσο και φυσικά την πιο ελεήμονα θεραπευτική δύναμη του Θεού.

Για να πούμε πως ο πόνος και οι θλίψεις προέρχονται από το διάβολο, πρέπει επίσης να πούμε ότι ο Δαβίδ οδηγήθηκε από το διάβολο να εκζητήσει το Λόγο του Θεού. Έχω υποφέρει πολλούς πόνους. Έχω ζητήσει από το Θεό απελευθέρωση και πιστεύω σ'αυτόν για ολοληρωμένη θεραπεία. Και όμως, ενώ συνεχίζω να πιστεύω, συνεχίζω να ευχαριστώ το Θεό για την παρούσα κατάσταση που θα εξυπηρετήσει στο να μου θυμίσει πόσο πολύ εξαρτώμαι πραγματικά από Εκείνον. Μαζί με τον Δαβίδ μπορώ να πω, "Καλόν έγεινεν εις εμέ" (Ψαλμός 119:71).

Δεν πρέπει να περιφρονούμε τον πόνο και τη θλίψη και να λέμε ότι προέρχονται από το διάβολο. Τέτοια βάρη έχουν φτιάξει μεγάλους ανθρώπους πίστης και ενόρασης.

"Και ΠΑΣΑΝ την μέριμναν υμών ρίψατε επ'αυτόν..." (Α'Πέτρου 5:7).

Ο Παύλος μίλησε για τις "φροντίδες" της εκκλησίας ότι έπεσαν επάνω του (δες Β΄Κορινθίους 11:28). Κάθε νεοσύστατη εκκλησία αποτελούσε άλλη μια "φροντίδα" πάνω στους ώμους του. Η αύξηση, η εξάπλωση, η μεγιστοποίηση πάντα περιλαμβάνουν καινούριες φροντίδες. Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί ο Θεός πρέπει να έχει φαρδείς ώμους. Δεν πρέπει να ζαρώνει κάτω από το βάρος της πρόκλησης διαφόρων φροντίδων και ευθυνών. Κάθε καινούριο βήμα πίστης που με οδηγεί ο Θεός να κάνω φέρνει μαζί του νέες φροντίδες και προβλήματα. Ο Θεός ξέρει ακριβώς πόσες έγνοιες μπορεί να μας εμπιστευτεί. Δεν είναι ότι ψάχνει να βρει τρόπο να μας κάνει να λυγίσουμε-όσον αφορά την υγεία ή τη δύναμη. Είναι μόνο το πρόβλημα πως οι εργάτες είναι λίγοι και ο θερισμός πολύς. Φροντίδες είναι γι'αυτούς που τις αποφεύγουν και δώρα είναι γι'αυτούς που δεν τις φοβούνται. Ξέχασε το φορτίο των φροντίδων που κουβαλάς-δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε όλα σ'Εκείνον;

Κάθε νέα ευλογία σχετίζεται με μια οικογένεια από φροντίδες και έγνοιες. Δεν μπορούμε να τις χωρίσουμε. Δεν θα μπορέσεις να μάθεις να ζεις με τις ευλογίες εάν δεν μάθεις να ζεις με τις φροντίδες.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Η ΑΔΥΣΩΠΗΤΗ/ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ/ΑΝΕΛΕΗΤΗ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Θέλω να μιλήσουμε για τη φράση αδυσώπητος/αμείλικτος/ανελέητος. Και οι τρεις σημαίνουν ότι κάποιος είναι ατελείωτος σε ένταση ή προσπάθεια-ανένδοτος, ασυμβίβαστος, ανίκανος για οποιαδήποτε αλλαγή ή για να πειστεί κανείς εξαιτίας επιχειρηματολογίας. Για να είναι κανείς αδυσώπητος/αμείλικτος/ανελέητος σημαίνει ότι θα παραμένει σε μια συγκεκριμένη πορεία.

Τι θαυμάσια περιγραφή της αγάπης του Θεού! Η αγάπη του Κυρίου μας είναι αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει ή να ελαττώσει την αγαπημένη Του επιδίωξη και για τους αμαρτωλούς και για τους αγίους. Ο Δαβίδ, ο Ψαλμωδός, το εξέφρασε μ'αυτό τον τρόπο: "Με περικυκλώνεις όπισθεν και έμπροσθεν... Που να υπάγω από του πνεύματός σου; και από του προσώπου σου που να φύγω; Εάν αναβώ εις τον ουρανόν είσαι εκεί. Εάν πλαγιάσω εις τον Άδην, ιδού, συ" (Ψαλμός 139:7-8).

Ο Δαβίδ μιλάει για τα πάνω και τα κάτω που αντιμετωπίζουμε στη ζωή. Λέει, "Υπάρχουν φορές που είμαι τόσο ευλογημένος, ώστε νιώθω γεμάτος από χαρά-είμαι στα χάϊ μου. Άλλες φορές, νιώθω σαν να ζω στην κόλαση, κατακριτέος και ανάξιος. Αλλά όπως και να είμαι Κύριε-όσο ευλογημένος και να νιώθω, ή όσο πεσμένη και να είναι η κατάστασή μου-εσύ είσαι εκεί. Δεν μπορώ να ξεφύγω από την αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη αγάπη σου. Και δεν μπορώ επίσης να την κυνηγήσω. Ποτέ δεν δέχεσαι τις ιδέες μου για το πόσο ανάξιος είμαι. Ακόμα και όταν είμαι ανυπάκουος-αμαρτάνοντας ενάντια στην αλήθεια σου, θεωρώντας τη χάρη σου δεδομένη-εσύ δε σταματάς ποτέ να μ'αγαπάς. Η αγάπη σου για μένα είναι αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη!"

Πρέπει να δούμε την ομολογία του αποστόλου Παύλου. Καθώς διαβάζουμε για τη ζωή του, βλέπουμε έναν άνθρωπο που τείνει να καταστρέφει την εκκλησία του Θεού. Ο Παύλος ήταν τρελαμένος από το μίσος που είχε για τους Χριστιανούς. Εκτόξευε απειλές σφαγής σε όποιον ακολουθούσε τον Ιησού. Ζήτησε εξουσία από τον αρχιερέα να κυνηγήσει πιστούς ώστε να τους κατηγορήσει και να τους σύρει στη φυλακή.

Αφού αναγεννήθηκε, ο Παύλος κατέθεσε ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτών των γεμάτων μίσος χρόνων-και ενώ ήταν γεμάτος προκαταλήψεις, σφάζοντας τυφλά μαθητές του Χριστού-ο Θεός τον αγαπούσε. Ο απόστολος έγραψε λοιπόν, "Αλλ'ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών" (Ρωμαίους 5:8). Στην ουσία είπε, "Αν και δεν το είχα αντιληφθεί ακόμη, ο Θεός με ακολουθούσε μανιωδώς. Συνέχισε να με ακολουθεί με αγάπη, μέχρι την ημέρα που κυριολεκτικά με έριξε κάτω από το ψηλό μου άλογο. Αυτή ήταν η αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη αγάπη του Θεού".

Με τα χρόνια, ο Παύλος πειθόταν όλο και περισσότερο ότι ο Θεό θα τον αγαπούσε θερμά μέχρι τέλους, παρά τα πάνω και τα κάτω της ζωής του. Δήλωσε, "Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίσει ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών" (Ρωμαίους 8:38-39).

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

ΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

"God left him, to try him" (Β'Χρονικών 32:31).

Έχουμε απορροφηθεί πολύ από την προσπάθεια να αποδείξουμε στο Θεό ότι δεν έχουμε ετοιμάσει τις καρδιές μας για να δεχτούν τις μεγάλες δοκιμασίες της ζωής που χρησιμοποιεί για να δοκιμάζει τον άνθρωπο. Είναι δυνατόν αυτή η μεγάλη δοκιμασία που περνάς αυτή την εποχή, το βάρος που μεταφέρεις, να είναι στην πραγματικότητα ο Θεός που σε δοκιμάζει;

"...ο Θεός εδοκίμασε τον Αβραάμ, και είπε προς αυτόν... Λάβε τώρα τον υιόν σου ... και πρόσφερε αυτόν εκεί εις ολοκαύτωμα" (Γένεση 22:1-2). Ο Θεός δοκίμασε ένα ολόκληρο έθνος για να βρει τι είχε πραγματικά μέσα στην καρδιά του. "... σε οδήγησε Κύριος ο Θεός σου τα τεσσαράκοντα ταύτα έτη εν τη ερήμω, δια να σε ταπεινώσει, να σε δοκιμάσει, δια να γνωρίσει τα εν τη καρδία σου, εάν θέλης φυλάξει τας εντολάς αυτού, ή ουχί" (Δευτερονόμιο 8:2).

Παρατηρούμε κάτι εκπληκτικό στη Β'Χρονικών 32:31: Ο Θεός άφησε μόνο του ένα μεγάλο βασιλιά για μια εποχή ώστε να τον δοκιμάσει. "... ο Θεός εγκατέλιπεν αυτόν, δια να δοκιμάσει αυτόν, ώστε να γνωρίσει πάντα τα εν τη καρδία αυτού".

Συχνά, κάθε δούλος του Κυρίου βρίσκει τον εαυτό του εμφανώς εγκαταλειμένο, παρά την δίκαια επιδίωξή του στο έργο του Θεού-και μάλιστα όχι απλά εγκαταλειμένο αλλά τόσο δοκιμασμένο που φτάνει στα όρια της αντοχής του και νιώθει αναγκασμένος να πολεμήσει κατάμονος τις δυνάμεις της κόλασης.

Βρίσκεις τον εαυτό σου κολλημένο σε παράξενες καταστάσεις; Νιώθεις εγκαταλειμένος και μόνος; Μάχεσαι με έναν απρόβλεπτο εχθρό μια μάχη που δείχνει χαμένη; Αυτά είναι σημάδια που παραπέμπουν σε δοκιμασία.

Η νίκη είναι πάντοτε επιθυμητή, αλλά σε περίπτωση που πέσεις, θυμήσου ότι: Ο Θεός ενδιαφέρεται για τα κατάλοιπα που μένουν στην καρδιά σου μετά απ'αυτή τη δοκιμασία, τη στάση που υιοθετείς αφού κερδίσεις ή χάσεις αυτή τη μάχη. Επιθυμεί την αφιέρωσή σου στο πρόσωπό Του παρά τις όποιες αποτυχίες.

Ο Ιησούς έχει υποσχεθεί να μην μας αφήσει ούτε να μας εγκαταλείψει ποτέ, αλλά οι αναφορές του Ευαγγελίου αποκαλύπτουν πως υπάρχουν εποχές που ο Πατέρας αποσύρει την παρουσία Του από τη ζωή μας για να μας δοκιμάσει. Μέχρι και ο Ιησούς βίωσε μια τέτοια μοναχική στιγμή επάνω στο σταυρό. Αυτές τις στιγμές συγκινείται πιο πολύ ο ευλογημένος μας Σωτήρας από τη συναίσθηση που έχουμε για τις αμαρτίες μας-και τότε ψιθυρίζει, "Προσεύχομαι για σένα, να μην εκλείψει η πίστη σου".

Ο Ιησούς λέει ότι πρέπει να σηκώσουμε το σταυρό μας και να Τον ακολουθήσουμε (δες Ματθαίο 16:24). Ποιός είναι αυτός ο σταυρός; Είναι η σάρκα μας με την ευθραυστότητα και την αδυναμία της. Σηκώστε την, κινηθείτε δια πίστεως, και η δύναμή Του θα γίνει τέλεια σε σας. Είναι πολύ βαρύς ο σταυρός του εαυτού σας και της αμαρτίας σας; Τότε φίλοι μου, σηκώστε το σταυρό σας και προχωρείστε. Εκείνος καταλαβαίνει και στέκεται πίσω σας ώστε να σηκώσει το βαρύ φορτίο!

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Τους τελευταίους μήνες, έλαβα και διάβασα πολλά, λυπητερά γράμματα από πιστούς που ακόμα είναι δεμένοι με αμαρτωλές συνήθειες. Πλήθη Χριστιανών που πασχίζουν έγραφαν, "Δεν μπορώ να σταματήσω να χαρτοπαίζω...Βρίσκομαι σε κατάσταση εθισμού στο αλκοόλ...Έχω αισθηματικό δεσμό και δεν μπορώ να τον διακόψω...Είμαι σκλάβος στην πορνογραφία". Στο ένα γράμμα μετά το άλλο, οι άνθρωποι μου λένε το ίδιο πράγμα: "Αγαπώ τον Ιησού και ικέτεψα τον Θεό να με ελευθερώσει. Έχω προσευχηθεί, έκλαψα και εκζήτησα τη θεϊκή συμβουλή. Αλλά δεν μπορώ να ελευθερωθώ. Τι να κάνω;"

Έχω ξοδέψει πολύ χρόνο ζητώντας από τον Κύριο τη σοφία πως να απαντήσω σ'αυτούς τους πιστούς. Έχω προσευχηθεί, "Κύριε, γνωρίζεις τις ζωές των παιδιών σου. Πολλοί απ'αυτούς είναι αφιερωμένοι, γεμάτοι με το Άγιο Πνεύμα, που όμως δεν κατέχουν τη νίκη τη δική σου. Δεν έχουν ελευθερία. Τι συμβαίνει;"

Σε κάποιο σημείο, μελέτησα βιβλικές περικοπές σχετικές με τις υποσχέσεις του Θεού στο λαό Του. Μου θύμισαν ότι ο Κύριος υπόσχεται να μας συγκρατήσει από πέσιμο, να μας παρουσιάσει χωρίς ψεγάδι, να μας δικαιολογήσει δια πίστεως, να μας αγιάσει δια της πίστεως επίσης, και να μας κρατήσει άγιους δια της πίστεως. Υπόσχεται ότι ο παλαιός μας άνθρωπος έχει σταυρωθεί δια πίστεως, και ότι έχουμε μεταβεί στη βασιλεία Του δια πίστεως.

Το κοινό σημείο που ενώνει όλες αυτές τις υποσχέσεις είναι αυτή η φράση: "δια πίστεως". Πράγματι, όλα αυτά είναι ζητήματα πίστεως, σύμφωνα με το Λόγο του Θεού. Κι έτσι έβγαλα το μοναδικό και ξεκάθαρο συμπέρασμα για τα προβλήματα όλων αυτών των Χριστιανών που αγωνίζονται: κάπου στη ρίζα των δεσμών τους αυτών υπάρχει απιστία. Όλα επικεντρώνονται στην απλή έλλειψη πίστης.

Αγωνίζεσαι να πάρεις τη νίκη με τη δική σου δύναμη; Πολεμάς εσύ με την παλιά σου φύση; Ο Παύλος το δείχνει, "Εις δε τον εργαζόμενον ο μισθός δεν λογίζεται ως χάρις, αλλ' ως χρέος. Εις τον μη εργαζόμενον όμως, πιστεύοντα δε εις τον δικαιούντα τον ασεβή, η πίστις αυτού λογίζεται εις δικαιοσύνην" (Ρωμαίους 4:4-5).

Η νίκη σου δεν πρέπει να προέλθει από κλάμα, προσπάθεια, αλλά δια της πίστεως ότι ο Ιησούς Χριστός έχει κερδίσει τη μάχη για σένα. "χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν..." (Εβραίους 11:6). Πραγματικά, ο Παύλος λέει ότι υπάρχει μόνο μια προϋπόθεση που συνοδεύει τις υποσχέσεις του Θεού: "Εάν επιμένητε εις την πίστιν, τεθεμελιωμένοι και στερεοί και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου, το οποίον ηκούσατε..." (Κολλοσαείς 1:23).

Ο Χριστός τα παρέδωσε όλα στον Πατέρα Του, προκειμένου να είναι εντελώς υπάκουος Υιός. Και εμείς πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Πρέπει να εξαρτηθούμε εντελώς από τον Πατέρα, όπως ακριβώς έκανε και ο Χριστός.

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Αφού αναλήφθηκε στον ουρανό ο Ιησούς, ο απόστολος Ιωάννης είδε ένα υπέροχο όραμα της δόξας. Είπε, "Και ναόν δεν είδον εν αυτή, διότι ναός αυτής είναι ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και το Αρνίον... και ο λύχνος αυτής είναι το Αρνίον" (Αποκάλυψη 21:22-23). Με άλλα λόγια, ο μοναδικός ναός στον ουρανό είναι ο ίδιος ο Ιησούς.

Τώρα εφόσον αυτός ο ναός του Θεού βρίσκεται στη δόξα, κάθεται στα δεξιά Του, τότε που κατοικεί ο Κύριος στη γη; Όπως αναρωτιέται ο ίδιος ο Θεός, "Τι είδους σπίτι θα μου χτίσετε; Που είναι ο τόπος της ανάπαυσης για μένα;" Γνωρίζουμε ότι κανένα κτίριο δεν μπορεί να χωρέσει το Θεό. Δε βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Ούτε βρίσκεται στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Πατρικίου στη Νέα Υόρκη. Δε βρίσκεται σε κανέναν από τους μεγαλειώδεις Καθεδρικούς Ναούς της Ευρώπης. Όχι, όπως δήλωσε ο Παύλος στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα, "Ο Θεός όστις έκαμεν τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς" (Πράξεις 17:24). Για να το θέσουμε απλά, αν ψάξουμε να βρούμε την κατοικία του Θεού σε κανένα κτίριο, δεν θα το βρούμε ποτέ.

Ο Κύριος έχει βρει την κατοικία Του-ζει και αναπαύεται στα σώματα της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Ο Παύλος δηλώνει πως ο ναός του Θεού είναι τώρα στα ανθρώπινα σώματα: "Δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν;" (Α' Κορινθόυς 3:16).

Από τη στιγμή που θα θέσουμε την πίστη μας στον Ιησού, γινόμαστε ναός, η κατοικία του Θεού. Αυτό φάνηκε πιο καθαρά στο ανώγειο. Τότε το Άγιο Πνεύμα έπεσε επάνω στους μαθητές, γεμίζοντάς τους. Και διεκδίκησε τα αγιασμένα σώματά τους σαν ναούς του Θεού, όπου ο Πατέρας θα μπορούσε να έρθει και να ζήσει. Το Πνεύμα θα τους βοηθούσε να ταπεινωθούν και να καταστρέψουν τα έργα της αμαρτωλής σάρκας τους. Και θα τους έδινε τη δύναμη να ζήσουν νικηφόρα. Τα σώματά τους έγιναν ναός του Θεού, ένα κατοικητήριο που δεν φτιάχτηκε από ανθρώπινα χέρια.

Ο Ιησούς λέει, "Εάν τις με αγαπά, τον λόγον μου θέλει φυλάξει, και ο Πατήρ μου θέλει αγαπήσει αυτόν, και προς αυτόν θέλομεν ελθεί και εν αυτώ θέλομεν κατοικήσει" (Ιωάννης 14:23). Η κατοικία είναι ένας τόπος για να μένει κανείς.

Ο Παύλος λέει, "...δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας και δια του πνεύματός σας, τα οποία είναι του Θεού" (Α'Κορινθίους 6:20). Με άλλα λόγια ανήκεις στο Θεό και θέλει να γίνεις ο τόπος κατοικίας Του. Τώρα, άνοιξε την καρδιά σου στην αλήθεια και δώσε Του τη δόξα λαμβάνοντάς την.

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

ΟΜΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

"Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήση και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Όστις δε με αρνηθή έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω αρνηθή αυτόν και εγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς" (Ματθαίος 10:32-33).

Η Ελληνική λέξη ομολογία εδώ σημαίνει διαθήκη, συνθήκη ή συμφωνία. Ο Ιησούς μιλάει για μια συμφωνία που έχουμε μαζί Του. Το μέρος μας είναι να Τον ομολογούμε ή να Τον αντιπροσωπεύουμε, στην καθημερινή μας ζωή. Να ζούμε με τις υποσχέσεις προστασίας και προσωπικής Του φροντίδας για μας. Και επίσης να καταθέτουμε τις θαυμαστές ευλογίες Του από τον τρόπο που ζούμε.

Το να ομολογούμε τον Χριστό σαν Σωτήρα μας σημαίνει κατι παραπάνω από το να πιστεύουμε στη θεϊκότητά Του. Είναι παραπάνω από το να δηλώνουε πως είναι ο Υιός του Θεού, που σταυρώθηκε, θάφτηκε, αναστήθηκε και είναι καθισμένος στα δεξιά του Πατέρα. Η Βίβλος λέει ότι ακομα και οι δαίμονες το πιστεύουν αυτό, και τρέμουν μόνο στη σκέψη. Άρα, τι εννοεί ο Ιησούς όταν λέει ότι πρέπει να Τον ομολογήσουμε ενώπιον των ανθρώπων;

"Πας λοιπόν όστις με ομολογήση..." (10:32, τα πλαγιαστά γράμματα είναι δικά μου). Χρησιμοποιώντας τη λέξη λοιπόν, ο Ιησούς στην ουσία μας λέει, "Σύμφωνα με όσα έχω πει...," ή "Εξαιτίας όσων σας είπα...". Τι είχε πει ο Χριστός στους ακροατές Του; Τους είχε πει, "Δύο στρουθία δεν πωλούνται δι' έν ασσάριον; και εν εξ αυτών δεν θέλει πέσει επί την γην άνευ του θελήματος του Πατρός σας" (10:29). Ο Ιησούς τους έλεγε, "Σκεφτείτε τα εκατομμύρια πουλιών που υπάρχουν σ'όλη τη γη. Τώρα σκεφτείτε όλα τα πουλιά που έζησαν από την εποχή της Δημιουργίας. Μέχρι σήμερα, δεν έχει ψοφήσει ούτε έχει πιαστεί σε παγίδα κανένα τους χωρίς να το ξέρει ο Πατέρας".

Μετά επισήμανε ότι, "Υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής είναι πάσαι ηριθμημέναι" (10:30). Ο Χριστός υπογράμμιζε, "Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος, είναι περισσότερος από την ικανότητά σας να κατανοήσετε. Ποτέ δε θα μπορέσετε να αντιληφθείτε πόσο λεπτομερής είναι η φροντίδα Του για σας".

Ολοκλήρωσε λέγοντας, "Μη φοβηθήτε λοιπόν, πολλών στρουθίων διαφέρετε σεις" (10:31). Και τα συνοψίζει όλα αυτά με το, "Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήση και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς" (10:32). Με άλλα λόγια λέει, "Σκεφτείτε τι σας αποκάλυψα μόλις τώρα για τη φροντίδα του Πατέρα που τα βλέπει και τα γνωρίζει όλα. Πρέπει να ομολογείτε αυτή την αλήθεια σε όλο τον κόσμο. Να ζείτε, να αναπνέετε και να καταθέτετε ότι, 'Ο Θεός φροντίζει για μένα'".

Πίστεψε στην αγάπη του Πατέρα για σένα και δέξου την πολύτιμη φροντίδα Του. Άφησε στα πόδια Του όλους τους φόβους και τις αμφιβολίες σου. Ζήσε μπροστά στους ανθρώπους με την πίστη πως ο Θεός δεν σε έχει παραβλέψει. Ομολόγησε σε όλους ότι, "Το μάτι Του είναι πάνω στα πουλιά, και ξέρω ότι με παρακολουθεί".

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΛΗΡΗΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Δεν υπάρχει καμιά φόρμουλα για το πως να εξαρτώμαστε εντελώς από Τον Κύριο. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι όσα μου έχει διδάξει γι'αυτό ο Θεός. Μου έχει δείξει τρία απλά πράγματα για το πως να Του δώσω πλήρη έλεγχο.

Πρώτον, πρέπει να είμαι σίγουρος πως ο Κύριος ανυπομονεί και θέλει να μου κάνει γνωστό το θέλημά Του, ακόμα και τις παραμικρότερες λεπτομέρειες στη ζωή μου. Πρέπει να πιστεύω πως το Πνεύμα Του που κατοικεί μέσα μου γνωρίζει το θέλημα του Θεού για μένα, ότι θα με καθοδηγήσει και θα μου μιλήσει.

"Όταν δε έλθη εκείνος, ο Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν... Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς" (Ιωάννης 16:13-14).

Ίσως αυτή τη στιγμή να βρίσκεσαι μέσα σε θλίψη, και μάλιστα κάποια που να προκλήθηκε από μια βιαστική απόφαση. Ακόμα και τότε, ο Κύριος σου υπόσχεται: "Το εσωτερικό σου αυτί θα ακούσει το Πνεύμα μου να σου μιλάει και να λέει, 'Πήγαινε από 'κει. Κάνε αυτό. Και μην το κάνεις αυτό...' "

Δεύτερον, πρέπει να προσεύχομαι χωρίς αμφιταλαντευόμενη πίστη για τη δύναμη να υπακούσω στην οδηγία του Θεού. Το Ευαγγέλιο λέει, "Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς: διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος ότι θέλει λάβει τι παρά του Κυρίου" (Ιακώβου 1:6-7). Όταν μας λέει ο Θεός να κάνουμε κάτι, χρειαζόμαστε δύναμη για να σταθούμε στην πορεία και να Τον υπακούσουμε πλήρως. Όντας πάνω από πέντε δεκαετίες στη διακονία, έχω μάθει πως ο Σατανάς και η σάρκα πάντα θα φυτεύουν αμφιβολίες και ερωτηματικά στο μυαλό μου. Κατά συνέπειαν χρειάζομαι δύναμη εξ ουρανού για να μην πω "ναι" σε οποιαδήποτε περίσταση τη στιγμή που ο Ιησούς μου λέει "όχι".

Πολλοί από μας σήμερα προσευχόμαστε, "Κύριε, γνωρίζω τι μου είπες. Αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή ήταν η φωνή η δική σου. Δεν είμαι σίγουρος αν είμαι αρκετά πνευματικός ώστε να αναγνωρίζω τη φωνή σου. Σε παρακαλώ, άνοιξε ή κλείσε τη πόρτα μπροστά μου σχετικά με αυτό το θέμα".

Αυτή δεν είναι η απόκριση πίστης που περιμένει ν'ακούσει από τα παιδιά Του. Μπορείς να προσευχηθείς όσο θέλεις, για ώρες ή ακόμα και για ημέρες ολόκληρες καμιά φορά. Αλλά εάν δεν προσεύχεσαι με πίστη-πιστεύοντας ότι το Άγιο Πνεύμα θα σε οδηγήσει, όπως έχει υποσχεθεί ο Ιησούς-ποτέ δε θα σου μεταφερθεί το μυαλό του Θεού (δηλ.ποτέ δε θα αποκτήσεις νου Χριστού). Περιμένει ώσπου να δει ότι έχεις δεσμευτεί να δεχτείς ό,τι λέει και να υπακούσεις χωρίς δεύτερη ερώτηση.

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ

"Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού" (Φιλιππησίους 2:5).

Εδ΄ο απόστολος Παύλος λέει στο λαό του Θεού, "Επιτρέψτε στο νου που είναι του Χριστού-το ίδιο το σκεπτικό του Ιησού-να γίνει και δικό σας επίσης. Το σκεπτικό Του είναι αυτό που ζητάμε όλοι".

Τι σημαίνει να έχουμε το νου του Χριστού; Για να το θέσουμε πιο απλά, σημαίνει να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε όπως θα έκανε και ο Ιησούς. Σημαίνει να παίρνουμε Χριστο-όμοιες αποφάσεις που να δείχνουν πως πρέπει να ζούμε. Σημαίνει να φέρνουμε κάθε ικανότητα του μυαλού μας στο να ερευνά πως μπορούμε να έχουμε νου Χριστού.

Κάθε φορά που κοιτάζουμε στον καθρέφτη του Λόγου του Θεού, ρωτάμε τους εαυτούς μας: "Αυτό που βλέπω στον εαυτό μου, αντανακλά η φύση και το νου του Χριστού; Πηγαίνω από εικόνα σε εικόνα, μεταμορφώνομαι στην εικόνα του Ιησού με την κάθε εμπειρία που φέρνει ο Θεός στη ζωή μου;"

Να ποιό είναι το σκεπτικό του Χριστού, σύμφωνα με τον Παύλο. "..εαυτόν εκκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού (Φιλιππησίους 2:7).

Ο Ιησούς πήρε μια απόφαση ενώ βρισκόταν ακόμα στον ουρανό. Έκανε μια συμφωνία με τον Πατέρα, να αφήσει την ουράνια δόξα και να έρθει στη γη σαν άνθρωπος. Θα κατοικούσε στον κόσμο μας σαν ταπεινός υπηρέτης. Και θα εκζητούσε μάλλον να διακονεί σε άλλους, παρά να τον διακονούν άλλοι.

Για τον Χριστό αυτό σήμαινε ότι θα έλεγε, "Θα κάνω το θέλημά σου Πατέρα". Πράγματι, ο Ιησούς βεβαίωσε πριν τον ορισμένο χρόνο, "Βάζω κάτω το θέλημά μου για να κάνω το δικό σου θέλημα Πατέρα. Υποδουλώνω το θέλημά μου έτσι ώστε να αγκαλιάσω το δικό σου. Τα αφήνω όλα κάτω για να εξαρτώμαι εντελώς από σένα".

Με τη σειρά της, η συμφωνία του Πατέρα με τον Υιό ήταν να του αποκαλύψει το θέλημά του. Στην ουσία, του είπε ο Θεός "Ποτέ δε θα μείνει κρυμμένο από σένα το θέλημά μου. Πάντα θα ξέρεις τι κάνω. Θα έχεις το μυαλό μου".

Όταν διακηρύττει τολμηρά ο Παύλος, "Έχω το νου του Χριστού", δηλώνει επίσημα ότι, "Και εγώ επίσης θέτω τον εαυτό μου. Όπως και ο Ιησούς, έχω αναλάβει το ρόλο του υπηρέτη". Και ο Παύλος διαβεβαιώνει πως το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει σε κάθε πιστό: "...ημείς όμως έχομεν νουν Χριστού" (Α' Κορινθίους 2:16).

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΕΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

"Μηδέ ας πειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινές αυτών επείρασαν και απωλέσθησαν υπό των όφεων" (Α' Κορινθίους 10:9).

Τι εννοεί εδώ ο Παύλος όταν λέει "πειράζοντας τον Χριστό"; Για να το θέσουμε απλά, πειράζοντας τον Χριστό σημαίνει να Τον βάζουμε σε δοκιμασία. Τον πειράζουμε όποτε αναρωτιόμαστε "Πόσο ελεήμων θα είναι σε μένα ο Θεός αν προχωρήσω σ'αυτή την αμαρτία; Για πόσο καιρό μπορώ να ενδίδω σ'αυτήν χωρίς να προκαλώ την οργή Του; Ξέρω πως ο Θεός είναι ελεήμων και ζούμε στην εποχή της χάρης, όπου δεν υπάρχει κατάκριση για τους αμαρτωλούς. Πως θα μπορούσε τάχα να με δικάσει, τη στιγμή που είμαι παιδί Του;"

Πλήθη Χριστιανών κάνουν την ίδια συνηθισμένη ερώτηση, παίζοντας έτσι με τον κακό πειρασμό. Θέλουν να δουν πόσο κοντά μπορούν να φτάσουν στην φωτιά της κόλασης χωρίς να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της αμαρτίας τους. Εν ολίγοις, πειράζουν το Χριστό. Και στο μεταξύ, τέτοιοι πιστοί casting off(αποδιώχνουν;) από το Λόγο του Θεού.

Κάθε φορά που πηγαίνουμε ενάντια στην αλήθεια που μας έχει ξεκαθαρίσει το Πνεύμα του Θεού, αποδιώχνουμε την προειδοποίηση του Παύλου: "Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση... Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τινές αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρεις χιλιάδες" (Α' Κορινθίους 10:12,8).

Αναρωτήσου αν πειράζεις τα όρια του πολύτιμου δώρου της χάρης του Θεού. Πειράζεις τον Χριστό για να ενδώσεις στην αμαρτία της άδικης επανάστασής σου; Έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι, "Είμαι πιστός της Καινής Διαθήκης. Καλυμένος κάτω από το αίμα του Ιησού. Γι'αυτό, ο Θεός δεν θα με κρίνει".

Συνεχίζοντας την αμαρτία σου, δείχνεις τη μεγαλύτερη αδιαφορία στη μεγάλη θυσία του Ιησού για σένα. Η παρούσα ηθελημένη σου αμαρτία Τον εκθέτει σε ανοιχτή ντροπή, όχι μόνο στα μάτια του κόσμου, αλλά στα μάτια όλου του ουρανού και της κόλασης (δες Εβραίους 6:6).

Στην Α' Κορινθίους 10:13 ο Παύλος περιγράφει έναν τρόπο διαφυγής από όλους τους πειρασμούς: "Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος: πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε".

Τι εννοεί "να διαφύγουμε"; Πρόκειται για μια αυξανόμενη γνώση και εμπειρία του άγιου φόβου του Θεού.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

Το μεγαλύτερο μέρος της Αμερικής ξέρει πως το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών έχει θεσπίσει ότι οι Δέκα Εντολές δεν μπορούν να εκτεθούν σε οποιαδήποτε κυβερνητική αίθουσα δικαστηρίου. Αυτή η σημαδιακή απόφαση έχει καλυφθεί εκτενώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τι σημαίνει όμως θεσπίζουν;

Το δικαστήριο είναι η αίθουσα όπου επιβάλλονται οι νόμοι. Οι Δέκα Εντολές αντιπροσωπεύουν τον ηθικό νόμο του Θεού, που ποτέ δε μεταβάλλεται ούτε αλλάζει. Είναι φτιαγμένες όπως και ο νόμος της βαρύτητας. Εάν αψηφήσεις αυτό το νόμο, είναι σαν να πέφτεις από ένα ψηλό κτίριο. Μπορείς να αρνηθείς ότι σε επηρεάζει ο νόμος, αλλά τότε υπάρχουν συνέπειες που σίγουρα θα πληρωθούν.

Για να το θέσω πιο απλά, οι Δεκα Εντολές είναι αιώνιοι νόμοι που έχουν σχεδιαστεί από το Θεό για να συγκρατήσουν την κοινωνία από την αυτοκαταστροφή της. Και όμως, υπάρχουν πολλές περιστασιακές εταιρίες σε δράση που καταφθείρουν αυτές τις Εντολές-όπως και το όνομα του Θεού-είτε είναι χαραγμένοι σε δικαστήρια από μάρμαρο ή τσιμέντο.

Τι εύγλωττη εικόνα για την κατάσταση της κοινωνίας! Αυτοί οι ανάλλαχτοι νόμοι είχαν χαραχτεί αρχικά από το χέρι Του Θεού. Και τώρα σβήνονται από την πέτρα από το νόμο του ανθρώπου.

Μερικί Χριστιανοί λένε, "Και τι έγινε; Δε βρισκόμαστε σε Νόμο. Γιατί θάπρεπε αυτό να αποτελεί θέμα;" Όχι, δε βρισκόμαστε κάτω από τον Εβραϊκό Νόμο, πράγμα που σημαίνει 613 επιπλέον εντολές που πρόσθεσαν οι Ιουδαίοι ραββίνοι. Αλλά κάθε Χριστιανός τελεί υπό την εξουσία του ηθικού νόμου του Θεού, που συνοψίζεται στις Δέκα Εντολές.

Αναρωτιέμαι τι περνάει απ'το μυαλό του Θεού όταν αυτές οι περιστασιακές εταιρίες σβήνουν τους νόμους Του μπροστά στα μάτια μας. Μερικοί πιστοί ισχυρίζονται πως, "Δεν χρειαζόμαστε να βλέπουμε αυτές τις Εντολές. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να τις έχουμε γραμμένες στις καρδιές μας". Δεν λέει κάτι τέτοιο ο Λόγος του Θεού. Σκεφτείτε την υποτιθέμενη ορατή παρουσία του Θεού μέσα απ'τις Εντολές όπως παραδόθηκαν στο λαό Του:

"Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου... και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος. Και θέλεις δέσει αυτούς δια σημείον επί της χειρός σου και θέλουσιν είσθαι ως προμετωπίδια μεταξύ των οφθαλμών σου. Και θέλεις γράψει αυτούς επί τους παραστάτας της οικίας σου και επί τας πύλας σου" (Δευτερονόμιο 6:6-9).

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

Πολλοί Χριστιανοί διαβάζουν τη Βίβλο συχνά, πιστεύοντας πως πρόκειται για τον ζωντανό, αποκαλυπτόμενο Λόγο του Θεού στη ζωή τους. Στις σελίδες του Ευαγγελίου διαβάζουν ξανά και ξανά για τις γενιές που άκουσαν τη φωνή του Θεού. Διαβάζουν για το Θεό που μιλάει στο λαό Του πάλι και πάλι, ενώ αυτή η φράση επαναλαμβάνεται συνεχώς: "Και είπεν ο Θεός...". Κι όμως αυτοί οι ίδιοι Χριστιανοί ζουν με τρόπο που είναι σαν να μην μιλάει ο Θεός στο λαό Του σήμερα.

Μια ολόκληρη γενιά πιστών έχει φτάσει να παίρνει αποφάσεις δικές της, χωρίς να προσεύχεται ή να συμβουλεύεται το Λόγο του Θεού. Πολλοί απλά αποφασίζουν τι θέλουν να κάνουν, και μετά ζητούν απ'το Θεό να το εγκρίνει. Προχωρούν μπροστά βιαστικά, ενώ η μόνη τους προσευχή είναι, "Κύριε, εάν αυτό δεν είναι θέλημά Σου, τότε σταμάτησέ με".

Τώρα ζούμε σε μια εποχή που αναφέρεται ως "στιγμιαία γενιά". Οι άνθρωποι παίρνουν σημαντικές αποφάσεις τόσο γρήγορα όσο ένα ανοιγοκλείσιμ του ματιού. Έχει γραφτεί ένα μπέστ σέλλερ πάνω σ'αυτό με τον τίτλο, Ανοιγοκλείσιμο: Η Δύναμη να Σκέφτεσαι Χωρίς να Σκέφτεσαι. Η θεωρία του είναι, "Να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Έχει αποδειχτεί πως οι αποφάσεις της στιγμής είναι οι καλύτερες".

Σκεφτείτε όλες τις εκφράσεις που λέγονται καθημερινά "χάριν συντομίας" π.χ.: "Πρόκειται για την προσφορά του αιώνα. Θα κάνετε γερή μπάζα αμέσως. Έχετε όμως ένα μικρό περιθώριο ευκαιρίας γι'αυτό. Αρπάξτε το τώρα!" Το κατευθυντήριο πνεύμα πίσω απ'όλο αυτό είναι, "Αποφάσισε Στη στιγμή, Αποφάσισε Στη Στιγμή, Αποφάσισε Στη Στιγμή!"

Αυτό το σκεπτικό έχει αρχίσει να μολύνει την εκκλησία, επηρεάζοντας τις αποφάσεις που αίρνονται όχι μόνο από "στιγμιαίους Χριστιανούς" αλλά και από "στιγμιαίους κήρυκες" και "στιγμιαίους ηγέτες". Μας έχουν γράψει αγριεμένοι ενορίτες αναφέροντας την ίδια ιστορία: "Ο ποιμένας μας επέστρεψε από μια σταυροφορία ανάπτυξης εκκλησιών και αμέσως μας ανακοίνωσε πως, Από σήμερα όλα αλλάζουν". Αποφάσισε να γίνουμε αμέσως μια από τις δημοφιλέστερες μοντέρνες εκκλησίες που υπάρχουν! Ούτε καν μας ζήτησε να προσευχηθούμε γι'αυτό...είμαστε όλοι μπερδεμένοι".

Πριν από λίγα χρόνια, η συήθης φράση μεταξύ Χριστιανών ήταν, "Προσευχήθηκες γι'αυτό; Εκζήτησες το θέλημα του Κυρίου σχετικά μ'αυτό; Σε στηρίζουν στην προσευχή οι αδερφοί και οι αδερφές σου; Έχεις δεχτεί θεία συμβουλή;" Σε ρωτώ, έχει γίνει συνήθειά σου αυτό; Πόσο σοβαρές αποφάσεις πήρες πέρισυ που τις είχες θέσει μπροστά στο Θεό με ειλικρίνεια και είχες προσευχηθεί πραγματικά; Ή μάλλον πόσες απ'αυτές τις αποφάσεις πήρες "στη στιγμή"; Ο λόγος που ο Θεός θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο στη ζωή μας είναι για να μας σώσει από καταστροφές - πράγμα στο οποίο καταλήγουν οι περισσότερες από τις "στιγμιαίες" αποφάσεις μας.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ

Ο Λόγος του Θεού μας λέει με ξεκάθαρους όρους: "Ζητείτε...τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον" (Εβραίους 12:14).

Αυτή είναι η αλήθεια, απλή και κατανοητή. Χωρίς τον αγιασμό που δίνεται μόνο από τον Χριστό τον Ίδιο-ένα πολύτιμο δώρο που τιμάμε κάνοντας μια ζωή αφοσιωμένη στην υπακοή του κάθε Λόγου Του-κανένας μας δε θα δει τον Κύριο. Και αυτό δεν αναφέρεται μόνο στη μετά θάνατον ζωή στον ουρανό, αλλά και στην παρούσα ζωή επίσης. Χωρίς αγιασμό, δε θα δούμε την παρουσία του Θεού στο καθημερινό μας περπάτημα, στην οικογένειά μας, στις σχέσεις μας, στη μαρτυρία ή στη διακονία μας.

Δεν έχει σημασία πόσες Χριστιανικές σταυροφορίες παρακολουθούμε, πόσες κασσέτες με κηρύγματα ακούμε, σε πόσες βιβλικές συμμελέτες πηγαίνουμε. Από τη στιγμή που "κουκουλώνουμε" μια καρκινοειδή αμαρτία και υπάρχει αντίθεση του Κυρίου προς αυτήν, τότε καμία από τις περαιτέρω προσπάθειές μας δε θα παράγει θεάρεστους καρπούς. Αντίθετα μάλιστα, η αμαρτία μας θα γίνει περισσότερο μεταδοτική και θα επηρεάσει τους πάντες γύρω μας.

Φυσικά, αυτό το θέμα προχωράει πέρα από τις επιθυμίες και τα πάθη της σάρκας, πάει στη διαφθορά του πνεύματος επίσης. Ο Παύλος περιγράφει την ίδια καταστρεπτική αμαρτία σ'αυτό το κείμενο όταν λέει: "Μηδέ γογγύζετε καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού" (Α' Κορινθίους 10:10).

Έτσι, αγαπητέ μου πιστέ, θα επιτρέψεις στο Άγιο Πνεύμα να χειριστεί όλα τα πάθη που μπορεί να υποβόσκουν κουκουλωμένα? Θα εκζητήσεις και θα εμπιστευτείς, αντίθετα, τη διέξοδο και διαφυγή που έχει προμηθεύσει ο Θεός για σένα; Σε ενθαρρύνω να καλλιεργήσεις έναν άγιο φόβο και εμπιστοσύνη σ'αυτές τις τελευταιες ημέρες. Αυτό θα σε διατηρήσει αγνό, όσο δυνατά και να μαίνεται η κακία γύρω σου. Και θα σε βοηθήσει να περπατήσεις με τον αγιασμό του Κυρίου, μαζί με την υπόσχεση της γεμάτης υπομονή παρουσίας Του.

Όλα είναι θέμα πίστης. Ο Χριστός υποσχέθηκε να σε κρατήσει ώστε να μην πέσεις, και να σου δώσει τη δύναμη να αντισταθείς στην αμαρτία-εάν απλά πιστεύεις στα λόγια Του. Έτσι, πίστεψέ τον για το θεάρεστο αυτό φόβο. Προσευχήσου γι'Αυτόν και καλωσόρισέ Τον. Ο Θεός θα κρατήσει το Λόγο Του σε σένα. Δεν μπορείς να ελευθερωθείς από τη θανάσιμη λαβή της αμαρτίας που σε βασανίζει με τη δική σου δύναμη της θέλησης, με τις υποσχέσεις, ή με άλλη ανθρώπινη προσπάθεια. "Ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος" (Ζαχαρίας 4:6).

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στο τέλος του βιβλίου της Γένεσης, διαβάζουμε ότι ο Θεός είχε επιλέξει έναν μικρό, ασήμαντο λαό για να γίνει ένα έθνος διδασκαλίας. Ήθελε να μεγαλώσει ένα λαό που θα γινόταν ζωντανό παράδειγμα της καλοσύνης Του σε όλους τους υπόλοιπους λαούς της γης. Έτσι λοιπόν, και για να αποτελέσουν μάρτυρές Του έφερε αυτό το λαό σε μέρη που ήταν εκτός ελέγχου. Απομόνωσε το λαό Ισραήλ σε μια έρημο, όπου Εκείνος θα ήταν μόνη πηγή της ζωής τους, αφού φρόντιζε για τη κάθε ανάγκη τους.

Ο ίδιος ο λαός Ισραήλ δεν είχε κανένα έλεγχο όσον αφορά στο θέμα της επιβίωσής του σ'αυτό το έρημο μέρος. Δεν ήταν σε θέση να ελέγχουν τη διαθεσιμότητα της τροφής ή του νερού. Μια και δεν υπήρχαν ακόμα πυξίδες ή χάρτες δεν μπορούσαν να ελέγχουν ούτε καν τον προορισμό τους. Πως θα έτρωγαν και έπιναν; Σε ποιά κατεύθυνση θα πήγαιναν; Και που θα κατέληγαν;

Ο Θεός θα τα έκανε όλα αυτά γι'αυτούς. Θα τους καθοδηγούσε κάθε ημέρα με ένα θαυματουργό σύννεφο, που θα έφεγγε τη νύχτα διασκεδάζοντας το σκοτάδι που τύλιγε την πλάση μπροστά τους. Θα τους έτρεφε με τροφή αγγέλων από τον ουρανό και θα τους προμήθευε νερό από έναν βράχο. Ναι, κάθε ανάγκη τους θα καλυπτόταν από τον Κύριο, και κανένας εχθός δεν θα μπορούσε να τους νικήσει.

"Εκ του ουρανού σε έκαμε να ακούσης την φωνήν αυτού δια να σε διδάξη..." (Δευτερονόμιο 4:36). Ο λαός του Θεού θα άκουγε τα λόγια Του να τους καθοδηγούν και, στη συνέχεια, θα κατέθεταν ότι, "Ήκουσε ποτέ λαός την φωνήν του Θεού...;" (δες 4:32-34).

Τα έθνη που περιτριγύριζαν το λαό Ισραήλ ήταν γεμάτα από "άλλους θεούς", δηλ. είδωλα που ήταν φτιαγμένα από ξύλο, ασήμι και χρυσό. Αυτοί οι θεοί ήταν μουγγοί, ανίκανοι να δούν ή να ακούσουν, ανίκανοι να αγαπήσουν, να καθοδηγήσουν ή να προστατεύσουν το λαό που τους λάτρευε. Και όμως κάθε ένα απ'αυτά τα έθνη μπορούσε να δει στον Ισραήλ έναν ιδιαίτερο λαό που έβγαλε ο Θεός μέσα από μια τρομερή έρημο. Θα μπορούσαν να δουν ένα Θεό που μιλούσε στο λαό Του, έναν Θεό που αγαπούσε και ένιωθε, που απαντούσε προσευχές και προμήθευε θαύματα. Αυτός ήταν ένας ζωντανός Θεός, που καθοδηγούσε το λαό Του σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους.

Ο Θεός σήκωσε ένα λαό που θα εκπαιδευόταν από Κείνον. Έπρεπε να είναι άνθρωποι που θα ζούσαν κάτω από τη δκή Του εξουσία, άνθρωποι που θα Τον εμπιστεύονταν απόλυτα, δίνοντάς Του τον πλήρη έλεγχο της κάθε φάσης στη ζωή τους. Και αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονταν η μαρτυρία Του στον κόσμο.

Τώρα γιατί ο Θεός ήθελε να έχει τον πλήρη έλεγχο σ' ένα λαό και επέμενε στην πλήρη εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό Του δια βίου; Διότι μόνο Εκείνος ήξερε το δρόμο και μπορούσε να πραγματοποιήσει το αδύνατο που χρειαζόταν προκειμένου να τους οδηγήσει στη γη της Επαγγελίας.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Στην προς Εβραίους 12:1 διαβάζουμε πως ο κόσμος είναι περικυκλωμένος από ολόκληρο σύννεφο μαρτύρων που βρίσκονται μαζί με το Χριστό στη δόξα Του. Τι έχει να πει αυτό το πλήθος των ουράνιων μαρτύρων στο σημερινό κόσμο μας; Ζούμε σε μια γενιά που είναι πολύ πιο γεμάτη κακία απ’ότι ήταν την εποχή του Νώε. Τι μπορούν να πουν αυτοί οι μάρτυρες σε μια ανθρώπινη φυλή που οι αμαρτίες της έχουν ξεπεράσει κατά πολύ τις αμαρτίες των Σοδόμων;

Η εποχή μας είναι εποχή μεγάλης ευημερίας. Τα οικονομικά μας είναι ευλογημένα και όμως η κοινωνία μας έχει γίνει τόσο ανήθικη, βίαιη και αθεϊστική που ακόμα και οι κοσμικοί μονολογούν για το πόσο πολύ έχουμε πέσει. Οι Χριστιανοί ανά τον κόσμο αναρωτιούνται γιατί καθυστερεί ο Θεός την κρίση Του σε τέτοια διεφθαρμένη κοινωνία.

Εμείς που αγαπάμε το Θεό μπορεί να μην καταλαβαίνουμε γιατί τόσο χονδροειδής κακία επιτρέπεται να συνεχίζεται. Αλλά το σύννεφο των μαρτύρων καταλαβαίνει. Δεν αμφισβητούν το έλεος και την υπομονή που δείχνει ο Θεός.

Ο απόστολος Παύλος βρίσκεται μέσα σ’αυτό το σύννεφο των μαρτύρων και φέρει μαρτυρία για την απέραντη αγάπη του Θεού στους «μεγαλύτερους αμαρτωλούς». Η ζωή και τα γραπτά του Παύλου μας λένε ότι έβρισε και καταράστηκε έτσι το όνομα του Χριστού. Διατέλεσε τρομοκράτης, κυνηγώντας και σέρνοντας το λαό του Θεού είτε για να φυλακιστούν ή για να σκοτωθούν. Ο Παύλος, λοιπόν, θα μας έλεγε πως ο Θεός είναι υπομονετικός με τη σημερινή μας γενιά επειδή μέσα σ’αυτήν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι σαν εμάς, άνθρωποι που αμαρτάνουν από άγνοια.

Ο απόστολος Πέτρος βρίσκεται επίσης μέσα στο σύννεφο των μαρτύρων, και καταλαβαίνει κι αυτός γιατί είναι τόσο υπομονετικός ο Θεός. Η ζωή και τα γραπτά του Πέτρου μας υπενθυμίζουν ότι καταράστηκε τον Ιησού, ορκιζόμενος ότι δεν Τον γνώρισε ποτέ. Ο Θεός καθυστερεί την κρίση του επειδή υπάρχουν πλήθη που ακόμα καταριώνται και Τον αρνούνται, όπως και ο Πέτρος. Ο Κύριος δεν έχει παραιτηθεί απ’αυτούς, όπως δεν παραιτήθηκε ούτε από τον Πέτρο.Υπάρχουν αρκετοί σαν αυτόν για τους οποίους συνεχίζει να προσεύχεται ο Χριστός.

Καθώς παρατηρώ νοερά αυτό το νέφος των μαρτύρων, αντικρύζω πρόσωπα πρώην ναρκομανών και αλκοολικών, πρώην ιερόδουλων και ομοφυλόφιλων, πρώην γκάγκστερ και βιαστών, πρώην δολοφόνων και ατόμων που έδερναν τις συζύγους τους, πρώην άθεους και εθισμένους στην πορνογραφία-πλήθη τα οποία η κοινωνία έχει περιθωριοποιήσει. Όλοι αυτοί έχουν μετανιώσει, πέθαναν στα χέρια του Ιησού και τώρα είναι μάρτυρες για το έλεος και την υπομονή του γεμάτου αγάπη Πατέρα.

Πιστεύω πως όλοι αυτοί θα έλεγαν σε μια ενωμένη μαρτυρία, ότι ο Ιησούς δεν τους έκρινε πριν δεχτούν το έλεός Του. Ο Θεός αγαπάει ακόμα αυτόν τον τρελό, ανήθικο κόσμο. Μακάρι να μας βοηθήσει να αγαπήσουμε το χαμένο όπως Εκείνος. Και είθε να προσευχόμαστε να απολαμβάνουμε της αγάπης και της υπομονής που δείχνει στον κόσμο μας σήμερα.

Πέμπτη 29 Μαΐου 2008

ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

Ο Προφήτης Ησαϊας περιγράφει τι συμβαίνει όταν πέφτει το Άγιο πνεύμα επάνω στον άνθρωπο. Προφητεύει λοιπόν: «...το πνεύμα εξ ύψους εκχυθεί εφ’ημάς και η έρημος γείνει πεδιάς καρποφόρος, η δε καρποφόρος πεδιάς λογισθή ως δάσος» (Ησαϊας 32:15).

Δηλαδή λέει: «Όταν έρχεται το Άγιο Πνεύμα, αυτό που κάποτε ήταν έρημος γίνεται χωράφι γεμάτο με σοδειά. Ένα νεκρό κομμάτι γης ξαφνικά ξεχειλίζει από καρποφορία. Και δεν είναι προσωρινή η σοδειά. Το χωράφι με καρπούς θα γίνει δάσος. Και τότε θα μπορείτε να θερίζετε απ’αυτό το δάσος χρόνο με το χρόνο, και να επενδύετε σ’αυτό συνεχώς».

Και προσθέτει: «Τότε κρίσις θέλει κατασκηνώσει εν τη ερήμω και δικαιοσύνη θέλει κατοικήσει εν τη καρποφόρω πεδιάδι» (32:16). Σύμφωνα με τον προφήτη, το Άγιο Πνεύμα φέρνει μαζί του και ένα μήνυμα κρίσης ενάντια στην αμαρτία. Και αυτό το μήνυμα παράγει δικαίωση στους ανθρώπους.

Ο Ησαϊας δεν μιλάει για μία έκχυση του Αγίου Πνεύματος, αυτό δηλαδή που μερικοί αποκαλούν «αναζωπύρωση». Ο Ησαϊας περιγράφει κάτι που διαρκεί. Μελέτες από Χριστιανούς κοινωνιολόγους δείχνουν πως οι περισσότερες σημερινές αναζωπυρώσεις διαρκούν κατά μέσον όρο πέντε χρόνια, και το ξύπνημά τους αφήνει πολλή σύγχυση. Γνωρίζω κάποιες εκκλησίες όπου έλαβαν χώρα αναζωπυρώσεις, αλλά τώρα, μετά από λίγα χρόνια, δεν υπάρχει ούτε ίχνος Αγίου Πνεύματος πια. Αυτές οι εκκλησίες είναι νεκρές, ξερές, άδειες. Κτίρια που κάποτε φιλοξενούσαν 1000 άτομα αποτελούν τώρα σπηλαιώδη μνημεία, με μόνο εκκλησίασμα πενήντα άτομα.

Και ο Ησαϊας συνεχίζει: «Το δε έργον της δικαιοσύνης θέλει είσθαι ειρήνη. Και το αποτέλεσμα της δικαιοσύνης ησυχία και ασφάλεια εις τον αιώνα. Και ο λαός μου θέλει κατοικεί ειρηνικήν κατοικίαν και οικήματα ασφαλή και ησύχους τόπους ευφορίας» (Ησαϊας 32:17-18).

Η ειρήνη έρχεται επειδή βρίσκεται σε ενέργεια η δικαιοσύνη. Το Άγιο Πνεύμα είναι απασχολημένο με το να διαπερνάει όλη την ανησυχία, την ενόχληση και την κατάκριση. Αυτό που ακολουθεί είναι η ειρήνη του μυαλού, ειρήνη στο σπίτι, και ειρήνη στον οίκο του Θεού. Και όταν ο λαός του Θεού έχει την ειρήνη του Χριστού, δεν μετακινείται εύκολα απ’αυτή: «και θέλει πίπτει χάλαζα κατασυντρίβουσα το δάσος, και η πόλις με όλεθρον θέλει ανατραπεί. Μακάριοι σεις οι σπείροντες πλησίον παντός ύδατος, οι εξαποστέλλοντες εκεί τους πόδας του βοός και της όνου»(εδ.19-20).

Η προφητεία του Ησαϊα για το Άγιο Πνεύμα δόθηκε στον Ισραήλ κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Οζία. Και όμως εφαρμόζεται και σήμερα στο λαό του Θεού. Είναι γνωστή σαν προφητεία διπλής κατεύθυνσης. Το γεγονός είναι πως κάθε γενιά χρειάζεται έκχυση του Αγίου Πνεύματος. Και πιστεύω πως η εκκλησία σήμερα δεν έχει δει τίποτα σε σύγκριση με αυτά που θέλει να πετύχει το Άγιο Πνεύμα.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Η ΚΟΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΗΣΥΧΙΑΣ

«Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί...» (Ματθαίος 6:31-32)

Ο Ιησούς μας λέει πως η ανησυχία-για το μέλλον ή την οικογένειά μας, για την εργασία, για το πως θα επιβιώσουμε–είναι τρόπος ζωής των εθνικών. Ο Ιησούς μιλάει εδώ για αυτούς που δεν έχουν ουράνιο Πατέρα. Γνωρίζουν το Θεό όπως και θέλει να τους είναι γνωστός, σαν προμηθεύων, γεμάτος φροντίδα και αγάπη Πατέρας στον ουρανό.

«Μη μεριμνήσητε λοιπόν περί της αύριον...» (εδ.34). Μ’αυτά τα απλά λόγια ο Ιησούς μας δίνει την εντολή, «Μη σκέφτεστε καν, μην ανησυχείτε, για το τι μπορεί να γίνει ή να μη γίνει αύριο.Δεν μπορείτε να αλλάξετε τίποτα. Ούτε και μπορείτε να βοηθήσετε σε τίποτα με την ανησυχία. Όταν όμως ανησυχείτε, το μόνο που καταφέρνετε είναι να κάνετε σαν εθνικοί». Και μετά λέει, «Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (εδ.33). Με άλλα λόγια, πρέπει να συνεχίσουμε να αγαπάμε τον Ιησού. Να προχωρούμε και να τοποθετούμε όλες τις έγνοιες και τις ανησυχίες μας στα χέρια Του. Να συνεχίζουμε να αναπαυόμαστε στην πιστότητά Του. Ο Ουράνιος Πατέρας μας θα φροντίσει να μας εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα για τη ζωή.

Αναρωτιέμαι αν είναι και οι άγγελοι μπλεγμένοι στην ανησυχία και την αγωνία όλων αυτών που ισχυρίζονται ότι εμπιστεύονται το Θεό. Η ανησυχία μας σαν να μην έχουμε Πατέρα στον ουρανό πρέπει να τους φαίνεται τόσο προσβλητική για τον Κύριο! Τι μπερδεμένα ερωτηματικά ανεβαίνουν, άραγε, στο μυαλό τους; «Δεν έχουν Πατέρα στον Ουρανό; Δεν πιστεύουν ότι τους αγαπάει; Δεν τους έχει πει πως γνωρίζει όλες τις ανάγκες τους; Δεν πιστεύουν ότι αυτός που ταϊζει τα πουλιά και όλο το βασίλειο των ζώων θα ταϊσει και θα ντύσει επίσης κι αυτούς; Πως μπορούν να φρίττουν και να ανησυχούν τη στιγμή που ξέρουν ότι είναι δικά του όλη η εξουσία, όλος ο πλούτος και ότι μπορεί να προμηθεύσει τις ανάγκες όλης της δημιουργίας; Είναι δυνατόν να κατηγορήσουν τον ουράνιο Πατέρα τους για παραμέληση, σαν να μην είναι αληθινός στα λόγια Του;»

Έχεις έναν Ουράνιο Πατέρα. Εμπιστέψου Τον!

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ

Στις Πράξεις 27ο κεφάλαιο, ο Παύλος βρισκόταν σ’ένα πλοίο που πήγαινε στη Ρώμη και έκανε μια στάση στη Σιδώνα. Ο Παύλος ζήτησε από τον επικεφαλής εκατόνταρχο την άδεια να επισκεφτεί μερικούς φίλους του στην πόλη, και «ο Ιούλιος ...επέτρεψεν εις αυτόν να υπάγη προς τους φίλους αυτού και να λάβη περίθαλψιν» (Πράξεις 27:3). Εδώ βλέπουμε άλλη μια περίσταση όπου ο Θεός χρησιμοποιεί πιστούς για να αναζωογονήσουν πιστούς.

Το βλέπουμε αυτό και στη 2η επιστολή του Τιμοθέου, όπου ο Παύλος γράφει για κάποιον συγκεκριμένο πιστό:

«Είθε ο Κύριος να δώση έλεος εις τον οίκον του Ονησιφόρου, διότι πολλάκις με παρηγόρησεν και δεν επησχύνθη την άλυσίν μου, αλλ’ότε ήλθεν εις την Ρώμην, με εζήτησε μετά σπουδής πολλής και με εύρεν.και όσας διακονίας έκαμεν ..» (Β΄Τιμοθέου 1:16-18).

Ο Ονησίφορος ήταν ένα από τα πνευματικά παιδιά του Παύλου και τον αγαπούσε τόσο βαθιά και ολόκαρδα που τον έψαξε μέσα στα βάσανά του. Μια φορά μάλιστα που ο Παύλος ήταν φυλακισμένος, ο Ονησίφορος έτρεξε όλη την πόλη ψάχνοντάς τον ώσπου τον βρήκε. Το κίνητρό του ήταν απλό: «Ο αδελφός μου είναι πληγωμένος. Έχει υποφέρει από τον τρόμο του ναυαγίου, και τώρα είναι χτυπημένος απ’το Σατανά. Πρέπει να τον ενθαρρύνω».

Η διακονία της αναζωογόνησης/πνευματικής ανάτασης περιλαμβάνει το ψάξιμο όσων έχουν πληγωθεί. Ακούμε πολλές συζητήσεις για εξουσία στην εκκλησία αυτές τις μέρες: εξουσία να θεραπεύονται οι άρρωστοι, εξουσία να κερδίζονται χαμένες ψυχές, εξουσία να ξεπερνάμε την αμαρτία. Αλλά σας λέω ότι κυλάει μεγάλη, θεραπευτική εξουσία από ένα αναζωογονημένο και ανανεωμένο πρόσωπο. Η κατάθλιψη, η διανοητική αγωνία ή το προβληματισμένο πνεύμα ενός ανθρώπου μπορεί να προκαλέσει όλα τα είδη των φυσικών αρρωστιών, αλλά ένα πνεύμα που είναι ανανεωμένο και ενθαρρυμένο-ένα πνεύμα φτιαγμένο για να νιώθει αποδοχή, αγάπη και ότι το χρειάζονται-είναι το θεραπευτικό βάλσαμο που χρειάζεται περισσότερο.

Βρίσκουμε αυτή τη διακονία ανανέωσης και στην Παλαιά Διαθήκη επίσης. Όταν ο Δαβίδ ήταν κυνηγημένος από το βασιλιά Σαούλ, είχε εξουθενωθεί και πληγωθεί, αναγκασμένος να τρέχει ημέρα και νύχτα. Εκείνο το διάστημα ένιωθε απορριμένος από ηγέτες και λαό του Θεού. Τότε, στην κρίσιμη στιγμή, ο Ιωνάθαν, ο φίλος του πήγε να τον δει: «Τότε εσηκώθη ο Ιωνάθαν ο υιός του Σαούλ και υπήγε προς τον Δαβίδ... και ενίσχυσε την χείρα αυτού εν τω Θεώ. Και είπε προς αυτόν, Μη φοβού: διότι δεν θέλει σε ευρεί η χείρ Σαούλ του πατρός μου. Και συ θέλεις βασιλεύσει επί τον Ισραήλ και εγώ θέλω είσθαι δεύτερός σου...» (Α΄Σαμουήλ 23:16-17).

Αυτό χρειαζόταν ν’ακούσει ο Δαβίδ και αμέσως το πνεύμα του ανανεώθηκε έτσι ώστε να συνεχίσει. Βλέπουμε το ίδιο παράδειγμα πάλι και πάλι στο Ευαγγέλιο: Ο Θεός δε στέλνει έναν άγγελο ή μια όραση, αλλά έναν άλλο πιστό για να αναζωογονήσει τα αγαπημένα παιδιά Του.

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΝΕΩΣΗ

Πως έφερε παρηγοριά στον Παύλο το Άγιο Πνεύμα κατά τη διάρκεια των μελαγχολικών έως καταθλιπτικών στιγμών που περνούσε; Ο ίδιος ο απόστολος μας λέει: «Αλλ’ο Θεός ο παρηγορών τους ταπεινούς παρηγόρησεν ημάς δια της παρουσίας του Τίτου» (Β΄Κορινθίους 7:6). Ο Τίτος έφτασε στη Μακεδονία με ανανεωτικό πνεύμα και ξαφνικά η καρδιά του Παύλου υψώθηκε. Το σώμα, ο νους και η καρδιά του πλημμύρισαν από χαρά τη στιγμή που συζητούσαν οι δυο τους και ο απόστολος έγραψε: «...είμαι πλήρης παρηγορίας, έχω υπερπερισσεύουσαν την χαράν εις όλην την θλίψιν ημών» (7:4). Με λίγα λόγια διακήρυττε, «Αντιμετωπίζω προβλήματα ακόμα, αλλά ο Κύριος μου έχει δώσει όλα όσα χρειάζομαι για τη μάχη. Με ανανέωσε μέσω του Τίτου».

Κατά τη διάρκεια της διακονίας μου έχω δει άντρες και γυναίκες του Θεού να φτάνουν στο τέλος της υπομονής τους και να πέφτουν χαμηλά τελείως μπερδεμένοι. Έχω αγωνιστεί στην προσευχή γι’αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές μου που βρίσκονται σε πόνο ζητώντας από τον Κύριο, «Πατέρα, πως θα μπορέσουν αυτοί οι υπηρέτες σου να βγουν ποτέ από ένα τέτοιο λάκκο ταλαιπωρίας; Που είναι η δύναμη που θα τους ανορθώσει; Τι μπορώ να πω ή να κάνω για να τους βοηθήσω;»

Πιστεύω πως η απάντηση βρίσκεται εδώ, στην ομολογία του Παύλου. Πρόκειται για έναν άνθρωπο τόσο βαθιά ανήσυχο που δεν ήταν πια ο εαυτός του. Βρισκόταν στο σκοτεινότερο σημείο της διακονίας του, τόσο πεσμένος όσο δε θα μπορούσε ποτέ να πέσει περισσότερο(συναισθηματικά). Και όμως μέσα σε ελάχιστες ώρες, είχε βγεί απ’αυτό το σκοτεινό λάκκο και ξεχείλιζε από ευτυχία και χαρά. Για άλλη μια φορά, ο αγαπητός απόστολος ένοιωθε χρήσιμος και ότι τον αγαπούσαν.

Πως έγινε αυτό; Πρώτ’απ’όλα, ας δούμε τι είχε γίνει στην Κόρινθο. Όταν έφτασε εκεί ο Τίτος για να συναντηθεί με τους ηγέτες της εκκλησίας, δέχτηκε τη δική του λαμπρή ανανέωση. Έλαβε χώρα μια πνευματική ανανέωση στην εκκλησία επειδή είχαν προσέξει τις οδηγίες του Παύλου και τώρα ο Θεός τους ευλογούσε με θαυμαστό τρόπο.

Ο Τίτος γύρισε στη Μακεδονία φέρνοντας τα ενθαρρυντικά νέα: «Παύλε, οι αδελφοί της Κορίνθου σου στέλνουν την αγάπη τους! Αφαίρεσαν την αμαρτία που υπήρχε ανάμεσά τους και αντιμετώπισαν τους ψευδοπροφήτες. Δεν περιφρονούν πια τα βάσανά σου αλλά αντίθετα χαίρονται με την ομολογία σου».

Αυτός ο αναζωογονητικός λόγος, φερμένος από έναν αγαπητό αδελφό, αυτόματα έβγαλε τον Παύλο από το λάκκο της ταλαιπωρίας του: «Αλλ’ο Θεός ο παρηγορών τους ταπεινούς παρηγόρησεν ημάς δια της παρουσίας του Τίτου...» (Β΄Κορινθίους 7:6). Βλέπετε το παράδειγμα που δίνεται εδώ; Ο Θεός χρησιμοποιεί ανθρώπους για να αναζωογονήσει ανθρώπους. Δεν έστειλε έναν άγγελο για να δροσίσει και να αναζωογονήσει τον Παύλο. Αυτή η δροσιά και η αναζωογόνηση ήρθε από το φρέσκο και δροσερό πνεύμα του Τίτου, που με τη σειρά του έφερε έναν αέρα δροσιάς και φρεσκάδας στο πνεύμα του Παύλου.

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

«Προς τίνας δε ώμοσεν ότι δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσιν αυτού, ειμή προς τους απειθήσαντας; Και βλέπομεν ότι δια απιστίαν δεν ηδυνήθησαν να εισέλθωσι» (Εβραίους 3:18-19).

Σκέψου τι έγινε η άπιστη γενιά που επέστρεψε στην έρημο. Ο Θεός τους είπε επιδεικτικά, από τους κριτές και τους Λεβίτες μέχρι τον πιο άσημο, πως το χέρι Του θα ήταν εναντίον τους. Από εκείνη τη στιγμή και μετά θα γνώριζαν μόνο απελπισία/πίκρα και μικρότητα ψυχής. Δεν θα έβλεπαν πια τη δόξα Του. Αντίθετα, θα εστίαζαν στα προβλήματά τους και θα αναλώνονταν από τα δικά τους πάθη και επιθυμίες.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με όλους τους άπιστους ανθρώπους. Καταλήγουν να καταναλώνονται από την προσωπική τους ευημερία. Στερούνται κάθε όρασης, κάθε αίσθησης της παρουσίας του Θεού, κάθε λεπτό μιας ζωής σε προσευχή. Δε νοιάζονται πια για το γείτονά τους, ή για έναν κόσμο που χάνεται, ή τελικά ακόμα και για τους ίδιους τους φίλους τους. Αντίθετα, ολόκληρη η προσοχή της ζωής τους είναι στραμμένη στα προβλήματά τους και τις αρρώστιες τους. Πέφτουν από τη μια κρίση στην άλλη, κλεισμένοι στον πόνο και τα βάσανά τους. Οι μέρες της ζωής τους είναι γεμάτες σύγχυση, αγώνα, ζήλια και διαχωρισμό.

Χωρίς πίστη είναι αδύνατο να ευχαριστήσει κανείς το Θεό. Μόλις χώρισε την Ερυθρά Θάλασσα στα δυο και ύψωσε τα νερά σε τείχος για να περάσουν οι Ισραηλίτες απέναντι με ασφάλεια, εκείνοι χόρεψαν από χαρά και απόλαυσαν την όλη έκβαση. Τρείς μόλις μέρες μετά, αυτοί οι ίδιοι Ισραηλίτες γκρίνιαζαν στο Θεό, μουρμούριζαν και αμφισβητούσαν με παράπονο την ίδια την παρουσία του Θεού ανάμεσά τους!

Για τριανταοχτώ ολόκληρα χρόνια, ο Μωϋσής παρακολουθούσε όλους τους Ισραηλίτες αυτής της άπιστης γενιάς, να πεθαίνουν ένας-ένας. Καθώς αναπολούσε τα περασμένα, και παρατηρούσε όσους ξόδεψαν τη ζωή τους στην έρημο, πρόσεξε πως όλες οι προειδοποιήσεις του Θεού σ’αυτούς είχαν πραγματοποιηθεί. «... εξωλόθρευσαν αυτούς απ’έμπροσθεν αυτών, και κατώκησαν αντ’αυτών, καθώς έκαμεν ο Ισραήλ εν τη γη της κληρονομίας αυτού...εωσού εξέλιπεν πάσα η γενεά των πολεμιστών ανδρών εκ μέσου του στρατοπέδου, καθώς ώμοσεν ο Κύριος προς αυτούς. Έτι η χειρ του Κυρίου ήτο εναντίον αυτών, δια να εξολοθρεύση αυτούς εκ μέσου του στρατοπέδου, εωσού εξέλιπον» (δες Δευτερονόμιο 2). Ο Θεός είχε αναβάλλει τους αιώνιους σκοπούς Του για τον λαό Ισραήλ όλα αυτά τα χρόνια.

Παρόμοια και σήμερα, ορισμένοι Χριστιανοί αρκούνται στην απλή ύπαρξή τους ώσπου να πεθάνουν. Δεν περπατούν τη Χριστιανική τους ζωή ρισκάροντας, προκειμένου να πιστέψουν στα λόγια του Θεού, ώστε να αυξηθούν ή να ωριμάσουν. Αρνούνται να πιστέψουν στο Λόγο του, και έχουν σκληρύνει σ’αυτή τους την απιστία. Τώρα ζουν απλώς και μόνο για να πεθάνουν μια μέρα.

Πέμπτη 22 Μαΐου 2008

Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ!

Τι έχουμε να διδαχτούμε από το νέφος των μαρτύρων που αναφέρεται στην προς Εβραίους 12:1; Ποιό είναι το μήνυμά τους προς εμάς, τους πιστούς των τελευταίων ημερών; Απλά αυτό: «Διότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι επί τους δικαίους και τα ώτα αυτού εις την δέησιν αυτών, το δε πρόσωπον του Κυρίου είναι κατά των πραττόντων κακά» (Α΄Πέτρου 3:12).

Δεν πιστεύω ότι αυτό το μεγάλο σύννεφο ουράνιων μαρτύρων θα μας μιλούσε ποτέ για τήρηση μπερδεμένων θεολογικών όρων ή δογματικών θέσεων. Θα μας μιλούσαν για την απλότητα της αλήθειας:

• Ο συγγραφέας της προς Εβραίους μας λέει να κοιτάξουμε στον Ιησού, που είναι ο αρχηγός και τελειωτής της πίστης μας. Να συνεχίσουμε να κηρύττουμε τη νίκη του σταυρού, να υπομένουμε τις εναντίον μας κατηγορίες των αμαρτωλών ανθρώπων, και να εγκαταλείπουμε τις αμαρτίες που μας βασανίζουν, καθώς τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που βρίσκεται μπροστά μας (δες Εβραίους 12:1-2).
• Ο βασιλιάς Δαβίδ μαρτυρεί πως μπορούμε να εμπιστευτούμε τη συγχωρητικότητα του Θεού, και ότι δεν θα αφαιρέσει το Άγιο Πνεύμα από κοντά μας. Ο ίδιος διέπραξε φόνο, ήταν μοιχός και ψεύτης. Αλλά όμως μετάνοιωσε και ο Πατέρας δεν τον άφησε να χαθεί γιατί τον είχε βάλει την καρδιά Του.
• Ο Πέτρος μας μαρτυρεί πως αμάρτησε ενάντια στο μεγαλύτερο φως που θα μπορούσε ποτέ να αποκτήσει ο άνθρωπος. Αυτός ο μαθητής περπάτησε στην παρουσία του Ιησού, άγγιξε τον Κύριο και έλαβε την κλήση του από τον Ίδιο το Χριστό προσωπικά. Θα μπορούσε να ζήσει με τις τύψεις και την κατάκριση, αλλά ο Θεός είχε βάλει την καρδιά του επάνω σ’αυτόν.
• Ο Παύλος μας λέει να μη φοβόμαστε τις θλίψεις και τις δοκιμασίες μας. Ο Ιησούς υπέφερε κάθε ημέρα της διακονίας του και πέθανε μέσα στα βάσανα και τη θλίψη. Και όταν κάλεσε τον Παύλο να κηρύξει το Ευαγγέλιο, του έδειξε πόσες πολλές θλίψεις και δοκιμασίες τον περίμεναν.

Και πράγματι, πέρασε δοκιμασίες και θλίψεις σ’όλη τη διάρκεια της διακονίας του. Όμως αποδεικνύουν ότι ο Θεός μας έχει βάλει στην καρδιά του. «δια να μη κλονίζηται μηδείς εν ταις θλίψεσι ταύταις. Διότι σεις εξεύρετε ότι εις τούτο είμεθα τεταγμένοι...» (Α΄Θεσσαλονικείς 3:3).

Επίσης βλέπουμε τη μαρτυρία του Ιώβ: «Τι είναι ο άνθρωπος, ώστε μεγαλύνεις αυτόν και βάλλεις τον νουν σου επ’αυτόν ... και δοκιμάζεις αυτόν κατά πάσαν στιγμήν;» (Ιώβ 7:17-18).

Όταν λοιπόν σε βάζει στην καρδιά του ο Θεός, αυτό σημαίνει ότι θα δοκιμάζεσαι συχνά. Αλλά το ζήτημα είναι, ότι όσο μακρόχρονη και σκληρότερη είναι η δοκιμασία που περνάς, τόσο πιο δυνατά προσκολλάται πάνω σου η καρδιά του Θεού, για να σου δείξει την αγάπη και το ενδιαφέρον Του. Αυτή είναι η μαρτυρία της ζωής του Παύλου και της ζωής του Ιησού. Μπορεί να έρθει ο εχθρός εναντίον σου, αλλά να θυμάσαι ότι ο Κύριος του έχει θέσει ένα όριο. Μόνο στον Ιησού βρίσκουμε απόλυτη ανάπαυση.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

ΤΟ ΥΣΤΑΤΟ ΤΕΣΤ ΠΙΣΤΗΣ

Έρχεται μια εποχή στη ζωή κάθε Χριστιανού-όπως επίσης και της εκκλησίας-που ο Θεός μας περνάει από το τελευταίο και δυσκολότερο (ίσως) τέστ της πίστης μας. Πρόκειται για το ίδιο τέστ που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο λαός Ισραήλ στην ερημική πλευρά του ποταμού Ιορδάνη. Περί τίνος πρόκειται άραγε;

Πρόκειται για την πρόκληση να γνωρίζουμε όλους τους κινδύνους που μας περιμένουν στο μέλλον-τις κατά μέτωπον επιθέσεις γιγαντιαίων θεμάτων που θα δεχτούμε, τα ψηλά τείχη της θλίψης, τις αρχές και τις εξουσίες που επιζητούν να μας καταστρέψουν-και παρόλα αυτά να αφεθούμε τελείως στις υποσχέσεις του Θεού. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να υποτάξουμε με τη θέλησή μας τον εαυτό μας σε μια ζωή εμπιστοσύνης και πίστης στο Λόγο Του. Πρόκειται για τη δέσμευση να πιστεύουμε πως ο Θεός είναι μεγαλύτερος απ’όλα τα προβλήματα και τους εχθρούς μας.

Ο Ουράνιος Πατέρας μας δεν ψάχνει για πίστη που να αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα τη φορά. Αντίθετα, ψάχνει για δέσμευση πίστης στο πρόσωπό Του ότι είναι ικανός καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής μας να πραγματοποιεί το αδύνατο. Αυτό το είδος πίστης φέρνει ηρεμία και ανάπαυση στην ψυχή μας, όποια και να είναι η δυσκολία που αντιμετωπίζουμε. Και έχουμε αυτή την ηρεμία επειδή καταλήξαμε μια για πάντα στο συμπέρασμα ότι, «Ο Θεός μου είναι μεγαλύτερος. Είναι σε θέση να με βγάλει έξω όχι μόνο από τη θλίψη μου αυτή αλλά και από όλες τις άλλες θλίψεις της ζωής».

Ο Κύριός μας είναι γεμάτος αγάπη και υπομονή, αλλά δε θα αφήσει τους ανθρώπους Του να μένουν σε απιστία. Πιθανόν να έχεις πειραστεί πολλές φορές και τώρα έφτασε η ώρα να πάρεις μια απόφαση. Ο Θεός θέλει πίστη που να αντέχει να περάσει μέσα από το ύστατο τέστ, μια πίστη που δε θα επιτρέψει σε τίποτα να σε ταρακουνήσει και να σε μετακινήσει από την εμπιστοσύνη και την πεποίθησή σου στην πιστότητά Του.

Υπάρχει τόση πολλή θεολογία που περικυκλώνει το θέμα της πίστης. Για να το θέσουμε πιο απλά, δεν γίνεται να τη «μαγειρέψουμε». Δεν μπορούμε να τη δημιουργήσουμε επαναλαμβάνοντας, «Πιστεύω, πραγματικά πιστεύω...». Όχι, πίστη είναι η απόφαση που παίρνουμε να υπακούσουμε το Θεό. Η υπακοή αντανακλά πίστη.

Καθώς ο λαός Ισραήλ αντιμετώπιζε την Ιεριχώ, τους είχε ειπωθεί να μην προφέρουν λέξη, αλλά αντίθετα να βηματίζουν. Αυτοί οι πιστοί άνθρωποι δεν ψιθύριζαν στον εαυτό τους, «Βοήθησέ με να πιστεύω Κύριε. Το θέλω τόσο πολύ». Όχι, είχαν την προσοχή τους στραμένη στο μοναδικό πράγμα που τους είχε ζητήσει ο Θεός: στο να υπακούν στο Λόγο Του και να προχωρούν μπροστά.

Αυτό είναι πίστη. Και πίστη σημαίνει να θέτεις στην καρδιά σου την επιθυμία να υπακούσεις ό,τι είναι γραμμένο στο Λόγο του Θεού, χωρίς καμία αμφισβήτηση ή ελαφρότητα ως προς το τι λέει. Και γνωρίζουμε πως όταν είμαστε αποφασισμένοι με την καρδιά μας να υπακούσουμε, τότε ο Θεός θα φροντίσει να είναι ξεκάθαρος σε μας ο Λόγος Του, χωρίς μπερδέματα. Μάλιστα εάν μας διατάξει να κάνουμε κάτι, θα μας δώσει επίσης τη δύναμη και την ικανότητα να υπακούσουμε: «...ο αδύνατος ας λέγη, Εγώ είμαι δυνατός» (Ιωήλ 3:10). «Το λοιπόν, αδελφοί μου, ενδυναμούσθε εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος Αυτού» (Εφεσίους 6:10).