ΕΧΩ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΜΑΤΑΙΑ

Θα σοκαριζόσασταν αν ξέρατε ότι ο Ιησούς βίωσε το συναίσθημα της μερικής επιτυχίας;

Στον Ησαϊα 49:4 διαβάζουμε τα εξής: «Και εγώ είπα, Ματαίως εκοπίασα. εις ουδέν και εις μάτην κατηνάλωσα την δύναμίν μου...». Σημειώστε πως αυτά δεν είναι λόγια του Ησαϊα που κλήθηκε από το Θεό σε ώριμη ηλικία. Όχι, είναι λόγια Του Ίδιου του Χριστού, που ειπωθηκαν από Αυτόν που: «...με εκάλεσεν εκ κοιλίας. Εκ των σπλάχνων της μητρός μου ανέφερε το όνομά μου... Κύριος , ο πλάσας με εκ κοιλίας δούλον αυτού, δια να επαναφέρω τον Ιακώβ προς αυτόν (και δια να συναχθή προς αυτόν ο Ισραήλ)» (49:1,5).

Όταν έφτασα σ’αυτή την περικοπή, που είχα διαβάσει πολλές φορές στο παρελθόν, η καρδιά μου γέμισε θαυμασμό. Με δυσκολία πίστευα αυτά που διάβαζα. Τα λόγια του Ιησού εδώ, όσον αφορά «το μάταιο αγώνα» αποτελούσαν απόκριση στον Πατέρα που μόλις είχε δηλώσει: «Συ είσαι δούλος μου, Ισραήλ, εις τον οποίον θέλω δοξασθή» (49:3).

Διαβάζοντας αυτό το εδάφιο, στάθηκα και είπα: «Τι θαυμάσιο! Δεν το πιστεύω ότι ο Χριστός ήταν τόσο τρωτός, ώστε ομολογούσε στον Πατέρα ότι βίωνε από πρώτο χέρι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε εμείς οι άνθρωποι. Μέσα από την ανθρώπινή Του διάσταση δοκίμασε τις ίδιες απογοητεύσεις, τις ίδιες αποθαρρύνσεις, τις ίδιες πληγές. Έκανε τις ίδιες σκέψεις που έκανα κι εγώ στη ζωή μου όπως: Αυτό που πέτυχα δεν είναι αυτό που μου υποσχεθεί ο Κύριος. Σπατάλησα τις δυνάμεις μου. Όλα έχουν γίνει μάταια».

Διαβάζοντας αυτά τα λόγια , αγάπησα περισσότερο τον Ιησού. Κατάλαβα ότι το εδάφιο 15 της προς Εβραίους 4^ο κεφάλαιο δεν είναι ένα κλισέ: ο Σωτήρας μας αληθινά αγγίχτηκε από τα συναισθήματα των αδυναμιών μας, και, αν και χωρίς αμαρτία, πειράστηκε με κάθε τρόπο όπως εμείς. Άρα θα γνώρισε αυτό τον ίδιο πειρασμό από το Σατανά ακούγοντας, τη γεμάτη κατηγόρια, φωνή του: «Η αποστολή σου δεν πέτυχε. Η ζωή σου είναι σκέτη αποτυχία. Δεν έχεις τίποτα να δείξεις αποστολή Η σαν αποτέλεσμα για όλους τους αγώνες και τις προσπάθειες που έκανες».

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να εκπληρώσει το θέλημα του Πατέρα, αναζωπυρώνοντας τον Ισραήλ. Και έκανε ακριβώς την εντολή που του είχε δοθεί. Αλλά ο λαός Ισραήλ Τον απέρριψε: «Εις τα ίδια ήλθε και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν» (Ιωάννης 1:11).

Γιατί ο Ιησούς ή οποιοδήποτε άλλο παιδί του Θεού να λένε τόσο αποθαρρυντικά λόγια του τύπου: Αγωνίστηκα μάταια; Πως θα μπορούσε ο Γιός του Θεού να εκφέρει μια τέτοια δήλωση; Και γιατί τόσες γενεές πιστών να μειώνουν τον εαυτό τους με τόσο αποθαρρυντικά και απελπιστικά λόγια; Είναι όλα αποτέλεσμα μέτρησης μηδαμινών αποτελεσμάτων σε σχέση με υψηλές προσδοκίες.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΣ

Μάθαμε από το 49^ο κεφ. Του Ησαϊα πως ο Κύριος γνωρίζει τις μάχες μας. Τις έχει διεξάγει και Εκείνος πριν από ‘μας. Και δεν είναι αμαρτία να υπομένουμε τη σκέψη ότι ο αγώνας μας είναι μάταιος ή να πέσουμε σ’ένα αίσθημα αποτυχίας των θρυμματισμένων προσδοκιών μας. Ο Ίδιος ο Ιησούς το βίωσε αυτό αν και ήταν αναμάρτητος.

Είναι όμως πολύ επικίνδυνο να επιτρέψουμε σ’αυτά τα διαβολικά ψέμματα να μολύνουν και να πυρπολήσουν την ψυχή μας. Ο Ιησούς μας έδειξε τον τρόπο να βγούμε από τέτοια αποθάρρυνση με τα εξής λόγια: «Ματαίως εκοπίασα. Εις ουδέν και εις μάτην κατηνάλωσα την δύναμιν μου.πλην η κρίσις μου είναι μετά του Κυρίου και το έργον μου μετά του Θεού μου» (Ησαϊας 49:4).Η Εβραϊκή λέξη για την κρίση εδώ, είναι η «ετυμηγορία» που όπως λέει ο Χριστός, «η τελική ετυμηγορία ανήκει στον Πατέρα μου. Μόνο Εκείνος μπορεί να κρίνει όλα όσα έχω κάνει και πόσο αποτελεσματικός είμαι».

Ο Θεός μας πιέζει με αυτό το λόγο: «Σταματείστε να κρίνετε οι ίδιοι το έργο σας για μένα. Δεν έχετε καμιά δουλειά να κρίνετε το πόσο αποτελεσματικοί είστε. Και ούτε έχετε το δικαίωμα να αυτοαποκαλείστε αποτυχημένοι. Δεν ξέρετε ακόμα τι είδους επιρροή είχατε. Απλά δεν έχετε την ενόραση να γνωρίζετε τις ευλογίες που έρχονται επάνω σας». Όντως, δε θα γνωρίσουμε πολλά τέτοια πράγματα ώσπου να σταθούμε ενώπιόν Του στην αιωνιότητα.

Στον Ησαϊα 49, ο Ιησούς άκουσε τον Πατέρα να το λέει με τόσα πολλά λόγια: «Τώρα λοιπόν λέγη Κύριος, ο πλάσας με εκ κοιλίας δούλον αυτού, δια να επαναφέρω τον Ιακώβ προς αυτόν και δια να συναχθή προς αυτόν ο Ισραήλ ... Μικρόν είναι το να ήσαι δούλος μου δια να ανορθώσης τας φυλάς του Ιακώβ και να επαναφέρης το υπόλοιπον του Ισραήλ. Θέλω προσέτι σε δώσει φως εις τα έθνη, δια να να ήσαι η σωτηρία μου έως εσχάτου της γης» (Ησαϊας 49:5-6).

Ενώ ο διάβολος μας λέει ψέμματα ότι όλα όσα κάνουμε είναι μάταια, ότι ποτέ δε θα δούμε τις προσδοκίες μας να εκπληρώνονται, ο Θεός μέσα στη δόξα Του ετοιμάζει μεγαλύτερες ευλογίες για μας. Έχει φυλαγμένα για μας πολύ καλύτερα πράγματα και παραπάνω από όσα ακόμα μπορεί να σκεφτόμαστε ή να ζητάμε.

Δεν πρέπει να ακούμε και να δίνουμε βάση στα ψέμματα του διαβόλου πια. Αντίθετα, πρέπει να αναπαυόμαστε στο Άγιο Πνεύμα πιστεύοντας ότι Εκείνος θα εκπληρώσει την προσπάθειά μας να μοιάσουμε περισσότερο στο Χριστό. Πρέπει επίσης να σηκωθούμε από το στάδιο της αποθάρρυνσης και να σταθούμε στα λόγια: «Ώστε αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεστε στέρεοι, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω» (Α΄Κορινθίους 15:58).

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΑΥΡΙΟ

Ο Κύριος εμφανίστηκε μια μέρα στον Αβραάμ και του έδωσε μια απίστευτη εντολή: «...Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει» (Γένεση 12:1).

Εκπληκτικό! Ξαφνικά, ο Θεός διάλεξε έναν άνθρωπο και του είπε: «Θέλω να σηκωθείς και να φύγεις, αφήνοντας τα πάντα πίσω σου: το πατρικό σου, τους συγγενείς σου, ακόμα και τη χώρα σου. Θέλω να σε στείλω κάπου και θα σε καθοδηγήσω Εγώ πως θα φτάσεις εκεί».

Πως ανταποκρίθηκε ο Αβραάμ σ’αυτό τον απίστευτο λόγο του Κυρίου; «Δια πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ, ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβη εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων που υπάγει» (Εβραίους 11:8).

Τι σκάρωνε ο Θεός; Γιατί να έψαχνε σε όλα τα έθνη για έναν άνθρωπο που μετά θα τον καλούσε να τα εγκαταλείψει όλα και να πάει ταξίδι χωρίς χάρτη, χωρίς προκαθορισμένη κατεύθυνση και με άγνωστο προορισμό; Σκέψου τι ζήταγε ο Θεός απ’τον Αβραάμ. Ποτέ δεν του είπε ούτε πόσο μακρυά θα πάει ούτε που θα έφτανε. Του είπε μόνο δυο πράγματα στην αρχή: «Πήγαινε» και «Θα σου δείξω το δρόμο».

Στην ουσία ο Θεός είπε στον Αβραάμ: «Από σήμερα και μετά θέλω να μου εμπιστευθείς όλα τα αύριό σου. Θα ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου βάζοντας το μέλλον σου στα χέρια μου, ζώντας μέρα με την ημέρα. Ζητώ να αφιερώσεις τη ζωή σου στην υπόσχεση που σου δίνω Αβραάμ. Εάν το κάνεις, θα σε ευλογήσω και θα σε οδηγήσω σ’ένα μέρος που ούτε καν το έχεις φανταστεί».

Ο τόπος όπου ήθελε να οδηγήσει ο Θεός τον Αβραάμ, είναι ο τόπος όπου θέλει να οδηγήσει κάθε μέλος του σώματος του Χριστού. Ο Αβραάμ είναι αυτό που οι βιβλικοί αναλυτές-λόγιοι αποκαλούν «πρωτοπόρος», δηλ.κάποιος που αποτελεί παράδειγμα του πως πρέπει να περπατούμε ενώπιον του Κυρίου. Το παράδειγμα του Αβραάμ μας δείχνει τι απαιτείται απ’όλους όσους επιζητούν να ευχαριστήσουν το Θεό.

Μην κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι ο Αβραάμ ήταν ένας νεαρός που τον κάλεσε ο Θεός να κάνει αυτή την αφιέρωση. Πιθανόν να είχε κάνει κάποια σχέδια για το μέλλον της οικογένειάς του, οπότε έπρεπε να σκεφτεί πολλά πράγματα καθώς ζύγιζε το κάλεσμα του Θεού. Όμως ο Αβραάμ «επίστευσεν εις τον Κύριον και ελογίσθη εις αυτόν (από το Θεό) εις δικαιοσύνην» (Γένεση 15:6).

Ο Απόστολος Παύλος μας λέει πως όλοι όσοι πιστεύουν και εμπιστεύονται στο Θεό, είναι παιδιά του Αβραάμ. Και θεωρούμαστε δίκαιοι σαν τον Αβραάμ, επειδή αποδεχόμαστε το ίδιο κάλεσμα να εμπιστευθούμε όλα μας τα αύριο στα χέρια του Κυρίου.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ

Ο Ιησούς μας καλεί σ’ένα τρόπο ζωής που δεν αφήνει ανησυχίες για το αύριο και εναποθέτει τελείως στα χέρια Του το μέλλον μας: «Μη μεριμνήσητε λοιπόν λέγοντες, Τι να φάγωμεν ή τι να πίωμεν ή τι να ενδυθώμεν; (διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί) επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο Ουράνιος ότι έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή» (Ματθαίος 6:31-34).

Ο Ιησούς δεν εννοεί να μην σχεδιάζουμε το επόμενο βήμα μας ή να μην κάνουμε τίποτα για το μέλλον μας. Μάλιστα λέει: «Μην έχετε άγχος ή προβληματίζεστε για την αυριανή ημέρα» Αν το καλοσκεφτείτε, οι μεγαλύτερες ανησυχίες μας αφορούν το τι θα συμβεί αύριο. Συνεχώς ασχολούμαστε με τρεις λεξούλες: Τι γίνεται αν ...;

«Τι γίνεται αν πέσει η οικονομία και χάσω τη δουλειά μου; Πως θα πληρώσω την υποθήκη ή τη δόση του δανείου; Πως θα επιβιώσει η οικογένειά μου; Αν χάσω την ασφάλεια ζωής; Αν αρρωστήσω ή χρειαστεί να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο, καταστραφήκαμε! Ή τι γίνεται αν με απογοητεύσει η οικογένειά μου σε δύσκολες εποχές δοκιμασιών και προβλημάτων;» Όλοι αντιμετωπίζουμε χιλιάδες ανησυχίες τέτοιου είδους.

Ο Ιησούς, όμως, διακόπτει τις ανησυχητικές μας σκέψεις και λέει, «Ο Ουράνιος Πατέρας ξέρει πως να φροντίζει για σας». Και συμπληρώνει, «δε χρειάζεται ν’ανησυχείτε. Ο Πατέρας σας γνωρίζει ότι έχετε ανάγκη απ’όλα αυτά, και δε θα σας ξεχάσει. Είναι πιστός στο να σας ταϊσει, να σας ντύσει και να φροντίσει να προμηθεύσει όλες αυτές τις ανάγκες σας.

«Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δε σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ σας ο ουράνιος τρέφει αυτά...Παρατηρήσατε τα κρίνα του αγρού πως αυξάνουσι. Δεν κοπιάζουσιν ουδέ κλώθουσι. Σας λέγω όμως ότι ουδέ ο Σολομών εν πάση τη δόξη αυτού ενεδύθη ως εν τούτων.

Αλλ’εάν τον χόρτον του αγρού, όστις σήμερον υπάρχει και αύριον ρίπτεται εις κλίβανον, ο Θεός ενδύη ούτω, δεν θέλει ενδύσει πολλώ μάλλον εσάς, ολιγόπιστοι;» (Ματθαίος 6:26-30).

Δίνοντάς Του τις παλιές αμαρτίες μας, αυτόματα Του παραχωρούμε και τις περασμένες ημέρες μας, το παρελθόν μας. Τον εμπιστευόμαστε ότι θα μας συγχωρήσει για αποτυχίες του παρελθόντος, αμφιβολίες και φόβους. Έτσι γιατί να μην κάνουμε το ίδιο και για την αυριανή ημέρα; Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από ‘μας είμαστε προσκολλημένοι περισσότερο στο μέλλον μας, διεκδικώντας το δικαίωμα να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας. Κάνουμε τα σχέδιά μας ανεξάρτητα από το Θεό, και μετά αργότερα Του ζητάμε να ευλογήσει και να εκπληρώσει τα όνειρά μας αυτά.

ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Υπάρχει ένα πράγμα που τρέμω πιο πολύ από όλα τα άλλα και αυτό είναι μην τυχόν απομακρυνθώ από το Χριστό. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να γίνω νωθρός, πνευματικά αμελής, παγιδευμένος στην απροσευχησία, και να περάσω ολόκληρες ημέρες χωρίς να εντρυφήσω στο Λόγο του Κυρίου. Στα ταξίδια που κάνω σ’όλο τον κόσμο έχω γίνει μάρτυρας ενός «πνευματικού τσουνάμι» κακίας. Ολόκληρα δόγματα έχουν πιαστεί στα κύματα αυτού του τσουνάμι, αφήνοντας τα ερείπια της απάθειας στην τύχη τους. Η Βίβλος προειδοποιεί ξεκάθαρα πως είναι δυνατόν αφιερωμένοι πιστοί να απομακρυνθούν από το Χριστό.

Ο Χριστιανός που επιζητεί «ειρήνη και ασφάλεια με κάθε κόστος» και απλά κρέμεται στη σωτηρία πληρώνει υψηλό πνευματικό τίμημα. Έτσι, πως μπορούμε να προφυλαχτούμε από την απομάκρυνση απ’το Χριστό και να παραμελήσουμε «τόσο πολύ τη σωτηρία»; Ο Παύλος μας λέει πως: «... να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμέν ποτε» (Εβραίους 2:1).

Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται στην ικανότητά μας να «διαβάζουμε γρήγορα» μέσα στο Λόγο Του. Διαβάζοντας πολλά κεφάλαια την ημέρα ή προσπαθώντας να ανατρέξουμε τη Βίβλο στα γρήγορα, μπορεί προς στιγμήν να μας προσφέρει ένα καλό συναίσθημα επιτυχίας. Αλλά το πιο σημαντικό είναι το να «ακούμε» αυτό που διαβάζουμε με πνευματικά αυτιά, και να το φιλοσοφούμε έτσι ώστε να «ακούγεται» από την καρδιά μας.

Το να μένει, ο Παύλος, σταθερός στο Λόγο του Θεού δεν ήταν μικρό πράγμα γι’αυτόν. Προειδοποιεί με αγάπη, «Δια τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμέν ποτε» (Εβραίους 2:1). Επίσης αναφέρει, «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. ΄Η δε γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι» (Β’Κορινθίους 13:5).

Ο Παύλος δεν συστήνει στους Χριστιανούς να είναι αδόκιμοι (ή ρέμπελοι). Αντίθετα, τους σπρώχνει, «Να εξετάζετε τους εαυτούς σας σαν αγαπημένοι, που είσαστε, του Χριστού. Κάντε μια πνευματική έρευνα. Ξέρετε αρκετά για το περπάτημά σας με τον Ιησού για να γνωρίζετε ότι σας αγαπάει, ότι δε σας έχει γυρίσει την πλάτη, ότι είστε λυτρωμένοι. Αλλά αναρωτηθείτε: Πως είναι η κοινωνία σας με το Χριστό; Την προστατεύετε επιμελώς; Στηρίζεστε επάνω Του στις δύσκολες στιγμές;»

Πιθανόν να καταλάβετε ότι, «Διακρίνω μια μικρή απομάκρυνση από το Θεό στη ζωή μου, μια τάση να περιφέρομαι άσκοπα. Ξέρω ότι προσεύχομαι όλο και λιγότερο. Το περπάτημά μου με τον Κύριο δεν είναι όπως θάπρεπε να είναι».

«Διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως» (Εβραίους 3:14).

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΗΣ

Ο Απόστολος Πέτρος μας λέει: «Διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη ... τον παλαιόν κόσμον..., αλλά φέρων κατακλυσμόν επί τον κόσμον των ασεβών εφύλαξεν όγδοον τον Νώε...και κατέκρινεν εις καταστροφήν τας πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας και ετέφρωσεν αυτάς καταστήσας παράδειγμα των μελλόντων να ασεβώσι, και ηλευθέρωσε τον δίκαιον Λώτ...(τότε) εξεύρει ο Κύριος να ελευθερώνει εκ του πειρασμού τους ευσεβείς» (Β’ Πέτρου 2:4-7).

Παρά τη σοβαρότητα αυτών των παραδειγμάτων, ο Θεός στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα παρηγοριάς στο λαό Του, σαν να θέλει να πει: «Μόλις σας έδωσα δυο από τα καλύτερα παραδείγματα της συμπόνοιας μου. Αν μπορώ να ελευθερώσω, μέσα από ένα κοσμογονικό παγκόσμιο κατακλυσμό, έναν δίκαιο άνθρωπο με την οικογένειά του από τη θραύση...τότε δεν μπορώ να ελευθερώσω κι εσάς επίσης; Δεν μπορώ να παρέχω έναν θαυμαστό τρόπο διαφυγής;»

«Αν μπορώ να στέλνω φωτιά και να δημιουργώ τόσο ακραία κρίση που να καταναλώνει ολόκληρες πόλεις κάθε φορά, και όμως καταφέρνω να στείλω αγγέλους για να ελευθερώσουν το Λώτ και την οικογένειά του απ’αυτό το χάος...τότε δεν μπορώ να καταφέρω να στείλω αγγέλους για να σας ελευθερώσουν από τις δοκιμασίες που περνάτε;»

Να το μάθημα που δίνεται εδώ για τους δίκαιους: Ο Θεός θα κάνει ό,τι χρειάζεται για να ελευθερώσει τους ανθρώπους Του από πύρινες δοκιμασίες και πειρασμούς. Σκεφτείτε το: Χρειάστηκε να ανοίξει την Ερυθρά Θάλασσα για να ελευθερώσει τον λαό Ισραήλ από τα δεκανίκια του εχθρού τους. Χρειάστηκε να βγάλει νερό από έναν βράχο για να σώσει τους Ισραηλίτες από τη δοκιμασία της ερήμου. Χρειάστηκε να στείλει, κυριολεκτικά απ’τον ουρανό, τροφή αγγέλων ένα θαυμαστό ψωμί για να τους σώσει από την πείνα. Χρειάστηκε μια κιβωτός για να σώσει το Νώε από τον κατακλυσμό, και «συνοδεία αγγέλων» για να ελευθερώσει τον Λωτ από πύρινη καταστροφή. Το ξεκάθαρο ζήτημα είναι πως ο Θεός γνωρίζει πως να ελευθερώνει το λαό Του, και θα φτάσει σε κάθε άκρο για να το πετύχει αυτό, όποια και να είναι η περίσταση.

Η φράση του Πέτρου «Ο Θεός γνωρίζει να ελευθερώνει» σημαίνει απλά, ότι «Έχει κάνει ήδη σχέδια». Η θαυμάσια αλήθεια είναι ότι ο Θεός έχει κάνει ήδη σχέδια για την απελευθέρωσή μας πριν ακόμα Του φωνάξουμε. Και δεν επαναπαύεται σ’αυτά τα σχέδια. Μας περιμένει να φωνάξουμε βοήθεια. Μπορεί να είμαστε μπλεγμένοι στον αγώνα μιας ζωής και να αναρωτιόμαστε πως θα μας ελευθερώσει ο Θεός, και όμως είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να βάλει το σχέδιό Του σε πράξη.

Το βλέπουμε αυτό να συμβαίνει στον Ιερεμία 29, όταν ο λαός Ισραήλ βρισκόταν σε αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα. Εκεί ο λαός μάλλον περνούσε τη μεγαλύτερη δοκιμασία που είχε ποτέ γνωρίσει, και όμως, ο Κύριος τους υποσχέθηκε: «Μετά από εβδομήντα χρόνια, θα σας επισκεφτώ και θα εκτελέσω το Λόγο μου σε σας».

«Διότι εγώ γνωρίζω τας βουλάς τας οποίας βουλεύομαι περί υμών, λέγει Κύριος, βουλάς ειρήνης και ουχί κακού, δια να δώσω εις υμάς το προσδοκώμενον τέλος» (Ιερεμίας 29:11). Η τελευταία φράση στην κυριολεξία μεταφράζεται, «να σας δώσω αυτό που λαχταράτε». Ο Θεός θέλει να συνεχίσουμε να προσευχόμαστε ώστε να είμαστε έτοιμοι για την απελευθέρωσή Του.

ΣΤΑΣΟΥ ΟΡΘΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΘΕ

Το 1958, με σύντριψε κάτι που συνέβαινε και είχε πάρει διαστάσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σχετικά με εφτά νεαρούς εφήβους που περνούσαν από δίκη για τη δολοφονία ενός παράλυτου αγοριού. Το Άγιο Πνεύμα με παρακινούσε τόσο πολύ, που ένιωσα την οδηγία να πάω στο δικαστήριο της Νέας Υόρκης όπου γινόταν η δίκη, και μπήκα στην αίθουσα του δικαστηρίου σίγουρος ότι έπρεπε να προσπαθήσω να μιλήσω σ’αυτούς τους εφήβους.

Καθώς όμως, έφτανε στο τέλος της η δίκη, μια σκέψη ανέβαινε δειλά δειλά στο μυαλό μου. Σκέφτηκα ότι, «αυτά τα παιδιά θα οδηγηθούν έξω απ’την πόρτα δεμένα με αλυσίδες, και δεν θα τα ξαναδώ». Έτσι σηκώθηκα και προχώρησα στο διάδρομο προς την έδρα του δικαστή, όπου ζήτησα να μου επιτραπεί να μιλήσω μαζί τους πριν επιστρέψουν στο κελί τους.

Σε μια στιγμή, με περικύκλωσαν αστυνομικοί, και χωρίς χρονοτριβή με συνόδεψαν έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου. Αμέσως άστραψαν φλας γύρω μου, και άρχισαν να πέφτουν βροχή οι ερωτήσεις των ρεπόρτερ που κάλυπταν τη δίκη. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να στέκομαι εκεί άφωνος, τελείως χαζεμένος, καταμεσίς μιας ταπεινωτικής, ντροπιαστικής κατάστασης. Σκεφτόμουν, «Τι θα σκεφτεί η εκκλησία μου; Όλοι θα με θεωρήσουν τρελό. Είμαι τόσο αφελής».

Μέσα σ’όλο αυτό το χάος, προσευχήθηκα, «Κύριε, νόμιζα πως μου είπες να έρθω εδώ. Τι πήγε στραβά;» Φυσικά δεν μπορούσα να προσευχηθώ δυνατά, γιατί τα ΜΜΕ θα νόμιζαν ότι είμαι πιο τρελός απ’όσο φαίνομαι. (Και όντως φαινόμουνα ήδη αρκετά ανόητος, έτσι γραβατωμένος που ήμουνα!)

Ο Θεός άκουσε την κραυγή ενός φτωχού ανθρώπου εκείνη την ημέρα, και τίμησε την σιωπηλή κραυγή μου. Βλέπετε, από κείνη την λυπητερή σκηνή στην αίθουσα εκδίκασης, γεννήθηκε η διακονία της κίνησης Πρόκληση στα Νιάτα, που σήμερα είναι εξαπλωμένη παγκοσμίως.

Και με χαρά μου συμμερίζομαι κι εγώ στην ταπεινή ομολογία του Δαβίδ το εδάφιο από τον Ψαλμό 34: «Εις τον Κύριον θέλει καυχάσθαι η ψυχή μου. Οι ταπεινοί θέλουσιν ακούσει και θέλουσι χαρή» (Ψαλμός 34:2). Ο Δαβίδ προσθέτει εδώ, με σημασία, ότι «Να τι έχω να πω σε όλους τους ταπεινούς ανθρώπους του Θεού ανά τον κόσμο, για τώρα και στα χρόνια που έρχονται. Όσο υπάρχει αυτός ο κόσμος, ο Κύριος θα απελευθερώνει όποιον Τον επικαλείται και Τον εμπιστεύεται. Με το υπέροχο έλεος και την αγάπη Του, με ελευθέρωσε εμένα παρόλο που έκανα μια πολύ ανόητη κίνηση».

Όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις είναι ότι ο ευλογημένος μας Κύριος ακούει κάθε ειλικρινή κραυγή, που γίνεται σιωπηλά ή δυνατά, και ανταποκρίνεται. Ακόμα και αν έχεις κάνει ανοησία ή έχεις διαπράξει μια τρομερή αποτυχία πίστης, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να φωνάξεις στον Λυτρωτή σου. Είναι πιστός στο να ακούσει την κραυγή σου και να ενεργήσει.