Στο τέλος του βιβλίου της Γένεσης, διαβάζουμε ότι ο Θεός είχε επιλέξει έναν μικρό, ασήμαντο λαό για να γίνει ένα έθνος διδασκαλίας. Ήθελε να μεγαλώσει ένα λαό που θα γινόταν ζωντανό παράδειγμα της καλοσύνης Του σε όλους τους υπόλοιπους λαούς της γης. Έτσι λοιπόν, και για να αποτελέσουν μάρτυρές Του έφερε αυτό το λαό σε μέρη που ήταν εκτός ελέγχου. Απομόνωσε το λαό Ισραήλ σε μια έρημο, όπου Εκείνος θα ήταν μόνη πηγή της ζωής τους, αφού φρόντιζε για τη κάθε ανάγκη τους.
Ο ίδιος ο λαός Ισραήλ δεν είχε κανένα έλεγχο όσον αφορά στο θέμα της επιβίωσής του σ'αυτό το έρημο μέρος. Δεν ήταν σε θέση να ελέγχουν τη διαθεσιμότητα της τροφής ή του νερού. Μια και δεν υπήρχαν ακόμα πυξίδες ή χάρτες δεν μπορούσαν να ελέγχουν ούτε καν τον προορισμό τους. Πως θα έτρωγαν και έπιναν; Σε ποιά κατεύθυνση θα πήγαιναν; Και που θα κατέληγαν;
Ο Θεός θα τα έκανε όλα αυτά γι'αυτούς. Θα τους καθοδηγούσε κάθε ημέρα με ένα θαυματουργό σύννεφο, που θα έφεγγε τη νύχτα διασκεδάζοντας το σκοτάδι που τύλιγε την πλάση μπροστά τους. Θα τους έτρεφε με τροφή αγγέλων από τον ουρανό και θα τους προμήθευε νερό από έναν βράχο. Ναι, κάθε ανάγκη τους θα καλυπτόταν από τον Κύριο, και κανένας εχθός δεν θα μπορούσε να τους νικήσει.
"Εκ του ουρανού σε έκαμε να ακούσης την φωνήν αυτού δια να σε διδάξη..." (Δευτερονόμιο 4:36). Ο λαός του Θεού θα άκουγε τα λόγια Του να τους καθοδηγούν και, στη συνέχεια, θα κατέθεταν ότι, "Ήκουσε ποτέ λαός την φωνήν του Θεού...;" (δες 4:32-34).
Τα έθνη που περιτριγύριζαν το λαό Ισραήλ ήταν γεμάτα από "άλλους θεούς", δηλ. είδωλα που ήταν φτιαγμένα από ξύλο, ασήμι και χρυσό. Αυτοί οι θεοί ήταν μουγγοί, ανίκανοι να δούν ή να ακούσουν, ανίκανοι να αγαπήσουν, να καθοδηγήσουν ή να προστατεύσουν το λαό που τους λάτρευε. Και όμως κάθε ένα απ'αυτά τα έθνη μπορούσε να δει στον Ισραήλ έναν ιδιαίτερο λαό που έβγαλε ο Θεός μέσα από μια τρομερή έρημο. Θα μπορούσαν να δουν ένα Θεό που μιλούσε στο λαό Του, έναν Θεό που αγαπούσε και ένιωθε, που απαντούσε προσευχές και προμήθευε θαύματα. Αυτός ήταν ένας ζωντανός Θεός, που καθοδηγούσε το λαό Του σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους.
Ο Θεός σήκωσε ένα λαό που θα εκπαιδευόταν από Κείνον. Έπρεπε να είναι άνθρωποι που θα ζούσαν κάτω από τη δκή Του εξουσία, άνθρωποι που θα Τον εμπιστεύονταν απόλυτα, δίνοντάς Του τον πλήρη έλεγχο της κάθε φάσης στη ζωή τους. Και αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονταν η μαρτυρία Του στον κόσμο.
Τώρα γιατί ο Θεός ήθελε να έχει τον πλήρη έλεγχο σ' ένα λαό και επέμενε στην πλήρη εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό Του δια βίου; Διότι μόνο Εκείνος ήξερε το δρόμο και μπορούσε να πραγματοποιήσει το αδύνατο που χρειαζόταν προκειμένου να τους οδηγήσει στη γη της Επαγγελίας.
