Επιτρέψτε μου να ξεδιαλύνω τη διαφορά μεταξύ υπερηφάνειας και ταπείνωσης.
Ένα ταπεινό άτομο δεν είναι κάποιος που έχει μικρή ιδέα για τον εαυτό του, κρεμάει το κεφάλι του και λέει, «Είμαι ένα τίποτα». Αντίθετα, είναι κάποιος που βασίζεται τελείως στον Κύριο για όλα, σε κάθε περίσταση. Γνωρίζει πως ο Κύριος πρέπει να τον οδηγήσει, να τον ενδυναμώσει και να τον αφυπνίσει-και πως είναι νεκρός χωρίς αυτό!
Ένα περήφανο άτομο απ’την άλλη, είναι αυτός που μπορεί μεν να αγαπάει το Θεό με κάποιο τρόπο, αλλά ενεργεί και σκέφτεται από μόνος του. Η ρίζα της υπερηφάνειας, είναι απλά η ανεξαρτησία από το Θεό, και ο υπερήφανος άνθρωπος παίρνει αποφάσεις με βάση τη λογική του, τις ικανότητες και τις δεξιότητές του. Λέει, «ο Θεός μου έδωσε ένα γερό μυαλό, και περιμένει να το χρησιμοποιήσω. Είναι ανοησία να Του ζητώ οδηγίες για κάθε λεπτομέρεια στη ζωή».
Αυτό το πρόσωπο είναι άπιαστο επειδή ήδη «τα ξέρει όλα». Μπορεί να ακούσει κάποιον που βρίσκεται πιο ψηλά σε κατηγορία εξουσίας ή είναι πιο γνωστός από τον ίδιο-αλλά όχι κάποιον που θεωρεί κατώτερο.
Ο περήφανος δε λαμβάνει ούτε μια λέξη απ’το Θεό! Είναι αδύνατον γι’αυτόν να κάνει σωστές και δίκαιες κρίσεις-αδύνατον να εκφέρει σκέψεις του Θεού-διότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι παρών επάνω του ώστε να φέρει μαρτυρία αλήθειας. «Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παροιμίες 14:12).
Η περηφάνεια είναι ανεξαρτησία-η ταπείνωση είναι εξάρτηση. Ταπεινός Χριστιανός είναι αυτός που δεν κάνει καμιά κίνηση, χωρίς να συμβουλευτεί τον Κύριο. Η Βίβλος λέει, πως τα βήματα του δίκαιου ανθρώπου καθορίζονται από τον Κύριο, που όμως δεν μπορεί να ορίσει τα βήματα ενός ανεξάρτητου πνεύματος. Αυτά είχα να πω-ο Θεός θέλει τον πλήρη έλεγχο-δώστου τον.
«...Ο Θεός εις τους υπερηφάνους αντιτάσσεται, εις δε τους ταπεινούς δίδει χάριν» (Ιακώβου 4:6)
Δευτέρα 21 Απριλίου 2008
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008
Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Επιτρέψτε μου να ξεδιαλύνω τη διαφορά μεταξύ υπερηφάνειας και ταπείνωσης.
Ένα ταπεινό άτομο δεν είναι κάποιος που έχει μικρή ιδέα για τον εαυτό του, κρεμάει το κεφάλι του και λέει, «Είμαι ένα τίποτα». Αντίθετα, είναι κάποιος που βασίζεται τελείως στον Κύριο για όλα, σε κάθε περίσταση. Γνωρίζει πως ο Κύριος πρέπει να τον οδηγήσει, να τον ενδυναμώσει και να τον αφυπνίσει-και πως είναι νεκρός χωρίς αυτό!
Ένα περήφανο άτομο απ’την άλλη, είναι αυτός που μπορεί μεν να αγαπάει το Θεό με κάποιο τρόπο, αλλά ενεργεί και σκέφτεται από μόνος του. Η ρίζα της υπερηφάνειας, είναι απλά η ανεξαρτησία από το Θεό, και ο υπερήφανος άνθρωπος παίρνει αποφάσεις με βάση τη λογική του, τις ικανότητες και τις δεξιότητές του. Λέει, «ο Θεός μου έδωσε ένα γερό μυαλό, και περιμένει να το χρησιμοποιήσω. Είναι ανοησία να Του ζητώ οδηγίες για κάθε λεπτομέρεια στη ζωή».
Αυτό το πρόσωπο είναι άπιαστο επειδή ήδη «τα ξέρει όλα». Μπορεί να ακούσει κάποιον που βρίσκεται πιο ψηλά σε κατηγορία εξουσίας ή είναι πιο γνωστός από τον ίδιο-αλλά όχι κάποιον που θεωρεί κατώτερο.
Ο περήφανος δε λαμβάνει ούτε μια λέξη απ’το Θεό! Είναι αδύνατον γι’αυτόν να κάνει σωστές και δίκαιες κρίσεις-αδύνατον να εκφέρει σκέψεις του Θεού-διότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι παρών επάνω του ώστε να φέρει μαρτυρία αλήθειας. «Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παροιμίες 14:12).
Ένα ταπεινό άτομο δεν είναι κάποιος που έχει μικρή ιδέα για τον εαυτό του, κρεμάει το κεφάλι του και λέει, «Είμαι ένα τίποτα». Αντίθετα, είναι κάποιος που βασίζεται τελείως στον Κύριο για όλα, σε κάθε περίσταση. Γνωρίζει πως ο Κύριος πρέπει να τον οδηγήσει, να τον ενδυναμώσει και να τον αφυπνίσει-και πως είναι νεκρός χωρίς αυτό!
Ένα περήφανο άτομο απ’την άλλη, είναι αυτός που μπορεί μεν να αγαπάει το Θεό με κάποιο τρόπο, αλλά ενεργεί και σκέφτεται από μόνος του. Η ρίζα της υπερηφάνειας, είναι απλά η ανεξαρτησία από το Θεό, και ο υπερήφανος άνθρωπος παίρνει αποφάσεις με βάση τη λογική του, τις ικανότητες και τις δεξιότητές του. Λέει, «ο Θεός μου έδωσε ένα γερό μυαλό, και περιμένει να το χρησιμοποιήσω. Είναι ανοησία να Του ζητώ οδηγίες για κάθε λεπτομέρεια στη ζωή».
Αυτό το πρόσωπο είναι άπιαστο επειδή ήδη «τα ξέρει όλα». Μπορεί να ακούσει κάποιον που βρίσκεται πιο ψηλά σε κατηγορία εξουσίας ή είναι πιο γνωστός από τον ίδιο-αλλά όχι κάποιον που θεωρεί κατώτερο.
Ο περήφανος δε λαμβάνει ούτε μια λέξη απ’το Θεό! Είναι αδύνατον γι’αυτόν να κάνει σωστές και δίκαιες κρίσεις-αδύνατον να εκφέρει σκέψεις του Θεού-διότι το Άγιο Πνεύμα δεν είναι παρών επάνω του ώστε να φέρει μαρτυρία αλήθειας. «Υπάρχει οδός, ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παροιμίες 14:12).
Πέμπτη 17 Απριλίου 2008
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
Τρία εχθρικά στρατεύματα ερχόντουσαν καταπάνω στον Ιούδα, και ο βασιλιάς Ιωσαφάτ κάλεσε το έθνος στην Ιερουσαλήμ για να φτιάξουν ένα σχέδιο αντεπίθεσης. Χρειαζόταν σχέδια, μια αποφασιστική διακήρυξη δράσης. Κάτι έπρεπε να γίνει αμέσως κιόλας. Αντίθετα. Ο Ιωσαφάτ στάθηκε μπροστά στο λαό και άνοιξε την καρδιά του στο Θεό σε εξομολόγηση.
«Και ιδού, πως ανταμείβουσιν ημάς, ερχόμενοι να εκβάλωσιν ημάς από της κληρονομίας σου, την οποίαν έδωκας εις ημάς να κληρονομήσωμεν. Θεέ ημών, δεν θέλεις κρίνει αυτούς; Διότι δεν υπάρχει εις ημάς δύναμις δια να αντισταθώμεν εις τούτο το μέγα πλήθος, το οποίον έρχεται εφ’ημάς, και δεν εξεύρομεν τι να κάμωμεν. Αλλ’επί σε είναι οι οφθαλμοί ημών» (Β΄Χρονικών 20:11-12).
Ζούμε σε μια εποχή που όλα μετακινούνται και γίνονται επισφαλή-και σχεδόν όλοι είτε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, πληγώνονται.
Με δυσκολία αναγνωρίζει κάποιος τι να κάνει πια. Οι ηγέτες μας δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι γίνεται σ’αυτό τον κόσμο-ή στην οικονομία.
Ακόμα περισσότερο μπερδεμένος είναι ο επιχειρηματικός κόσμος-με τους οικονομικούς αναλυτές να διαφωνούν μεταξύ τους για το τι έπεται. Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι τα μπλέκουν από τις εναλασσόμενες δυνάμεις που επηρεάζουν τους ανθρώπους σήμερα.
Δεν διπλώνεις τα χέρια σου-και κάθεσαι αναπαυτικά-αφήνοντας το Θεό να τα κάνει όλα! Δε σημαίνει αυτό, το να κρατάς τα μάτια σου «καρφωμένα στον Κύριο». Κοιτάζουμε στον Κύριο, όχι σαν άνθρωποι που ξέρουν τι να κάνουν, αλλά σαν άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αλλά ξέρουμε επίσης πως Εκείνος είναι ο Βασιλιάς που κάθεται επάνω στην τρικυμία. Είναι Κύριος όλων, και γνωρίζουμε πως ακόμα και να κοπεί στα δυο ο κόσμος-αν όλα διαλυθούν-Εκείνος αποτελεί βράχο ασφάλειας και σιγουριάς. Τα μάτια μας είναι καρφωμένα σ’έναν αναστημένο Κύριο. Εάν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, τότε η πίστη μας μας βεβαιώνει πως Εκείνος ξέρει τι να κάνει.
«Και ιδού, πως ανταμείβουσιν ημάς, ερχόμενοι να εκβάλωσιν ημάς από της κληρονομίας σου, την οποίαν έδωκας εις ημάς να κληρονομήσωμεν. Θεέ ημών, δεν θέλεις κρίνει αυτούς; Διότι δεν υπάρχει εις ημάς δύναμις δια να αντισταθώμεν εις τούτο το μέγα πλήθος, το οποίον έρχεται εφ’ημάς, και δεν εξεύρομεν τι να κάμωμεν. Αλλ’επί σε είναι οι οφθαλμοί ημών» (Β΄Χρονικών 20:11-12).
Ζούμε σε μια εποχή που όλα μετακινούνται και γίνονται επισφαλή-και σχεδόν όλοι είτε με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, πληγώνονται.
Με δυσκολία αναγνωρίζει κάποιος τι να κάνει πια. Οι ηγέτες μας δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι γίνεται σ’αυτό τον κόσμο-ή στην οικονομία.
Ακόμα περισσότερο μπερδεμένος είναι ο επιχειρηματικός κόσμος-με τους οικονομικούς αναλυτές να διαφωνούν μεταξύ τους για το τι έπεται. Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι τα μπλέκουν από τις εναλασσόμενες δυνάμεις που επηρεάζουν τους ανθρώπους σήμερα.
Δεν διπλώνεις τα χέρια σου-και κάθεσαι αναπαυτικά-αφήνοντας το Θεό να τα κάνει όλα! Δε σημαίνει αυτό, το να κρατάς τα μάτια σου «καρφωμένα στον Κύριο». Κοιτάζουμε στον Κύριο, όχι σαν άνθρωποι που ξέρουν τι να κάνουν, αλλά σαν άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Αλλά ξέρουμε επίσης πως Εκείνος είναι ο Βασιλιάς που κάθεται επάνω στην τρικυμία. Είναι Κύριος όλων, και γνωρίζουμε πως ακόμα και να κοπεί στα δυο ο κόσμος-αν όλα διαλυθούν-Εκείνος αποτελεί βράχο ασφάλειας και σιγουριάς. Τα μάτια μας είναι καρφωμένα σ’έναν αναστημένο Κύριο. Εάν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, τότε η πίστη μας μας βεβαιώνει πως Εκείνος ξέρει τι να κάνει.
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
Ο ΙΩΝΑΣ ΕΔΩΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΕ
Άκου τα λόγια του Ιωνά: «Διότι με έρριψας εις τα βάθη...και ρεύματα με περιεκύκλωσαν. Πάσαι αι τρικυμίαι σου και τα κύματά σου διήλθον επάνωθέν μου...η άβυσσος με περιέκλεισε...κατέβην εις τα έσχατα των ορέων. Οι μοχλοί της γης είναι επάνωθέν μου διαπαντός...» (Ιωνάς 2:3-6). Ο Ιωνάς είχε πιάσει πάτο στο φούλ, όντας «θαμμένος» στην κοιλιά μιας φάλαινας. Βρισκόταν σε μάχη για τη ζωή του-γεμάτος απελπισία, ντροπή και ενοχή. Ήταν βαριά η καρδιά του-κυριολεκτικά όσο πιο βαριά μπορούσε να γίνει. Νόμιζε πως ο Θεός τον είχε εγκαταλείψει.
Πως, λοιπόν, μπόρεσε να βγει απ’αυτό το τρυπάκι; Για να το θέσουμε σωστά, πέρασε το τέστ! «Ενώ ήτο εκλείπουσα εν εμοί η ψυχή μου, ενεθυμήθην τον Κύριον...Αλλ’εγώ θέλω θυσιάσει πρός σε μετά φωνής αινέσεως...» (Ιωνάς 2:7-9). Ο Ιωνάς δεν έλαβε κανένα λόγο απελευθέρωσης. Βρισκόταν σε μια αδιέξοδη κατάσταση, όπου όλα γύρω του φαινόντουσαν μαύρα κι άραχνα. Ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει. Κι όμως, όταν έφτασε σ’αυτό το σημείο, είπε, «Θα ευχαριστήσω τον Κύριο!»
Καταμεσής των προβλημάτων του, ο Ιωνάς μπήκε στην παρουσία του Κυρίου και Τον ευχαρίστησε! Τότε ο Θεός απάντησε, «Αυτό περίμενα να μου πεις Ιωνά. Με εμπιστεύτηκες παρόλη τη δύσκολη κατάσταση. Πέρασες τις εξετάσεις!»
Η Βίβλος λέει, «Και προσέταξεν ο Κύριος το κήτος και εξήμεσεν τον Ιωνάν επί την ξηράν» (εδάφιο 10). Με μια διαταγή από τον ουρανό, το κήτος έφτυσε τον Ιωνά στην ακτή. Και τότε αυτός ο βεβαρυμένος άνθρωπος θα πρέπει να φώναξε καθώς έβγαινε στην παραλία, «Είμαι ελεύθερος! Είμαι ελεύθερος!» Πιθανόν να χόρεψε απ’τη χαρά του κιόλας καθώς έβγαζε απ’το μαλλί του τα φύκια-επειδή ήδη βρισκόταν μπροστά στο βωμό της ευχαριστίας!
Όταν δεν έχεις που να πας, πήγαινε στην ευχαριστία. Ευχαρίστησε τον Κύριο για τη συγχώρησή Του-που σε έχει λυτρώσει απ’όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος. Ευχαρίστησέ Τον που σε έχει ελευθερώσει από τα δόντια του λιονταριού...που σου έχει δώσει ένα νέο σπίτι στη δόξα Του...για όλες τις περασμένες ευλογίες, για όλες τις υποσχέσεις, για όλα όσα πρόκειται να κάνει στη ζωή σου. Ευχαρίστησέ Τον για όλα!
«Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Κύριον, και να ψαλμωδεί εις το όνομά σου Ύψιστε» (Ψαλμός 92:1).
«Θυσίασον εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, και απόδος εις τον Ύψιστον τας ευχάς σου. Και επικαλού εμέ εν ημέρα θλίψεως, Θέλω σε ελευθερώσει και θέλεις με δοξάσει» (Ψαλμός 50:14-15).
Πως, λοιπόν, μπόρεσε να βγει απ’αυτό το τρυπάκι; Για να το θέσουμε σωστά, πέρασε το τέστ! «Ενώ ήτο εκλείπουσα εν εμοί η ψυχή μου, ενεθυμήθην τον Κύριον...Αλλ’εγώ θέλω θυσιάσει πρός σε μετά φωνής αινέσεως...» (Ιωνάς 2:7-9). Ο Ιωνάς δεν έλαβε κανένα λόγο απελευθέρωσης. Βρισκόταν σε μια αδιέξοδη κατάσταση, όπου όλα γύρω του φαινόντουσαν μαύρα κι άραχνα. Ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει. Κι όμως, όταν έφτασε σ’αυτό το σημείο, είπε, «Θα ευχαριστήσω τον Κύριο!»
Καταμεσής των προβλημάτων του, ο Ιωνάς μπήκε στην παρουσία του Κυρίου και Τον ευχαρίστησε! Τότε ο Θεός απάντησε, «Αυτό περίμενα να μου πεις Ιωνά. Με εμπιστεύτηκες παρόλη τη δύσκολη κατάσταση. Πέρασες τις εξετάσεις!»
Η Βίβλος λέει, «Και προσέταξεν ο Κύριος το κήτος και εξήμεσεν τον Ιωνάν επί την ξηράν» (εδάφιο 10). Με μια διαταγή από τον ουρανό, το κήτος έφτυσε τον Ιωνά στην ακτή. Και τότε αυτός ο βεβαρυμένος άνθρωπος θα πρέπει να φώναξε καθώς έβγαινε στην παραλία, «Είμαι ελεύθερος! Είμαι ελεύθερος!» Πιθανόν να χόρεψε απ’τη χαρά του κιόλας καθώς έβγαζε απ’το μαλλί του τα φύκια-επειδή ήδη βρισκόταν μπροστά στο βωμό της ευχαριστίας!
Όταν δεν έχεις που να πας, πήγαινε στην ευχαριστία. Ευχαρίστησε τον Κύριο για τη συγχώρησή Του-που σε έχει λυτρώσει απ’όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος. Ευχαρίστησέ Τον που σε έχει ελευθερώσει από τα δόντια του λιονταριού...που σου έχει δώσει ένα νέο σπίτι στη δόξα Του...για όλες τις περασμένες ευλογίες, για όλες τις υποσχέσεις, για όλα όσα πρόκειται να κάνει στη ζωή σου. Ευχαρίστησέ Τον για όλα!
«Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Κύριον, και να ψαλμωδεί εις το όνομά σου Ύψιστε» (Ψαλμός 92:1).
«Θυσίασον εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, και απόδος εις τον Ύψιστον τας ευχάς σου. Και επικαλού εμέ εν ημέρα θλίψεως, Θέλω σε ελευθερώσει και θέλεις με δοξάσει» (Ψαλμός 50:14-15).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)