Άκου τα λόγια του Ιωνά: «Διότι με έρριψας εις τα βάθη...και ρεύματα με περιεκύκλωσαν. Πάσαι αι τρικυμίαι σου και τα κύματά σου διήλθον επάνωθέν μου...η άβυσσος με περιέκλεισε...κατέβην εις τα έσχατα των ορέων. Οι μοχλοί της γης είναι επάνωθέν μου διαπαντός...» (Ιωνάς 2:3-6). Ο Ιωνάς είχε πιάσει πάτο στο φούλ, όντας «θαμμένος» στην κοιλιά μιας φάλαινας. Βρισκόταν σε μάχη για τη ζωή του-γεμάτος απελπισία, ντροπή και ενοχή. Ήταν βαριά η καρδιά του-κυριολεκτικά όσο πιο βαριά μπορούσε να γίνει. Νόμιζε πως ο Θεός τον είχε εγκαταλείψει.
Πως, λοιπόν, μπόρεσε να βγει απ’αυτό το τρυπάκι; Για να το θέσουμε σωστά, πέρασε το τέστ! «Ενώ ήτο εκλείπουσα εν εμοί η ψυχή μου, ενεθυμήθην τον Κύριον...Αλλ’εγώ θέλω θυσιάσει πρός σε μετά φωνής αινέσεως...» (Ιωνάς 2:7-9). Ο Ιωνάς δεν έλαβε κανένα λόγο απελευθέρωσης. Βρισκόταν σε μια αδιέξοδη κατάσταση, όπου όλα γύρω του φαινόντουσαν μαύρα κι άραχνα. Ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει. Κι όμως, όταν έφτασε σ’αυτό το σημείο, είπε, «Θα ευχαριστήσω τον Κύριο!»
Καταμεσής των προβλημάτων του, ο Ιωνάς μπήκε στην παρουσία του Κυρίου και Τον ευχαρίστησε! Τότε ο Θεός απάντησε, «Αυτό περίμενα να μου πεις Ιωνά. Με εμπιστεύτηκες παρόλη τη δύσκολη κατάσταση. Πέρασες τις εξετάσεις!»
Η Βίβλος λέει, «Και προσέταξεν ο Κύριος το κήτος και εξήμεσεν τον Ιωνάν επί την ξηράν» (εδάφιο 10). Με μια διαταγή από τον ουρανό, το κήτος έφτυσε τον Ιωνά στην ακτή. Και τότε αυτός ο βεβαρυμένος άνθρωπος θα πρέπει να φώναξε καθώς έβγαινε στην παραλία, «Είμαι ελεύθερος! Είμαι ελεύθερος!» Πιθανόν να χόρεψε απ’τη χαρά του κιόλας καθώς έβγαζε απ’το μαλλί του τα φύκια-επειδή ήδη βρισκόταν μπροστά στο βωμό της ευχαριστίας!
Όταν δεν έχεις που να πας, πήγαινε στην ευχαριστία. Ευχαρίστησε τον Κύριο για τη συγχώρησή Του-που σε έχει λυτρώσει απ’όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος. Ευχαρίστησέ Τον που σε έχει ελευθερώσει από τα δόντια του λιονταριού...που σου έχει δώσει ένα νέο σπίτι στη δόξα Του...για όλες τις περασμένες ευλογίες, για όλες τις υποσχέσεις, για όλα όσα πρόκειται να κάνει στη ζωή σου. Ευχαρίστησέ Τον για όλα!
«Αγαθόν το να δοξολογή τις τον Κύριον, και να ψαλμωδεί εις το όνομά σου Ύψιστε» (Ψαλμός 92:1).
«Θυσίασον εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, και απόδος εις τον Ύψιστον τας ευχάς σου. Και επικαλού εμέ εν ημέρα θλίψεως, Θέλω σε ελευθερώσει και θέλεις με δοξάσει» (Ψαλμός 50:14-15).
