Υπάρχει ένα πράγμα που τρέμω πιο πολύ από όλα τα άλλα και αυτό είναι μην τυχόν απομακρυνθώ από το Χριστό. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να γίνω νωθρός, πνευματικά αμελής, παγιδευμένος στην απροσευχησία, και να περάσω ολόκληρες ημέρες χωρίς να εντρυφήσω στο Λόγο του Κυρίου. Στα ταξίδια που κάνω σ’όλο τον κόσμο έχω γίνει μάρτυρας ενός «πνευματικού τσουνάμι» κακίας. Ολόκληρα δόγματα έχουν πιαστεί στα κύματα αυτού του τσουνάμι, αφήνοντας τα ερείπια της απάθειας στην τύχη τους. Η Βίβλος προειδοποιεί ξεκάθαρα πως είναι δυνατόν αφιερωμένοι πιστοί να απομακρυνθούν από το Χριστό.
Ο Χριστιανός που επιζητεί «ειρήνη και ασφάλεια με κάθε κόστος» και απλά κρέμεται στη σωτηρία πληρώνει υψηλό πνευματικό τίμημα. Έτσι, πως μπορούμε να προφυλαχτούμε από την απομάκρυνση απ’το Χριστό και να παραμελήσουμε «τόσο πολύ τη σωτηρία»; Ο Παύλος μας λέει πως: «... να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμέν ποτε» (Εβραίους 2:1).
Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται στην ικανότητά μας να «διαβάζουμε γρήγορα» μέσα στο Λόγο Του. Διαβάζοντας πολλά κεφάλαια την ημέρα ή προσπαθώντας να ανατρέξουμε τη Βίβλο στα γρήγορα, μπορεί προς στιγμήν να μας προσφέρει ένα καλό συναίσθημα επιτυχίας. Αλλά το πιο σημαντικό είναι το να «ακούμε» αυτό που διαβάζουμε με πνευματικά αυτιά, και να το φιλοσοφούμε έτσι ώστε να «ακούγεται» από την καρδιά μας.
Το να μένει, ο Παύλος, σταθερός στο Λόγο του Θεού δεν ήταν μικρό πράγμα γι’αυτόν. Προειδοποιεί με αγάπη, «Δια τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, δια να μη εκπέσωμέν ποτε» (Εβραίους 2:1). Επίσης αναφέρει, «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. ΄Η δε γνωρίζετε εαυτούς ότι ο Ιησούς Χριστός είναι εν υμίν; εκτός εάν ήσθε αδόκιμοι κατά τι» (Β’Κορινθίους 13:5).
Ο Παύλος δεν συστήνει στους Χριστιανούς να είναι αδόκιμοι (ή ρέμπελοι). Αντίθετα, τους σπρώχνει, «Να εξετάζετε τους εαυτούς σας σαν αγαπημένοι, που είσαστε, του Χριστού. Κάντε μια πνευματική έρευνα. Ξέρετε αρκετά για το περπάτημά σας με τον Ιησού για να γνωρίζετε ότι σας αγαπάει, ότι δε σας έχει γυρίσει την πλάτη, ότι είστε λυτρωμένοι. Αλλά αναρωτηθείτε: Πως είναι η κοινωνία σας με το Χριστό; Την προστατεύετε επιμελώς; Στηρίζεστε επάνω Του στις δύσκολες στιγμές;»
Πιθανόν να καταλάβετε ότι, «Διακρίνω μια μικρή απομάκρυνση από το Θεό στη ζωή μου, μια τάση να περιφέρομαι άσκοπα. Ξέρω ότι προσεύχομαι όλο και λιγότερο. Το περπάτημά μου με τον Κύριο δεν είναι όπως θάπρεπε να είναι».
«Διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως» (Εβραίους 3:14).
