Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

«Αλλά χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην δια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Α’ Κορινθίους 15:57). Πολλοί πιστοί αποστηθίζουν και επαναλαμβάνουν αυτό το εδάφιο καθημερινά, εφαρμόζοντάς το στις θλίψεις και τις δοκιμασίες τους. Και όμως το όλο πλαίσιο όπου ο Παύλος λέει αυτό το εδάφιο, συστήνει κάποια βαθύτερη σημασία. Μόλις δυο εδάφια πριν, ο Παύλος δηλώνει, «Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γίνει ο λόγος ο γεγραμμένος. Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη. Που θάνατε το κέντρον σου; Που, Άδη, η νίκη σου;» 15:54,55).


Ο Παύλος μιλούσε εύγλωττα και αβίαστα για τη λαχτάρα του για τον ουρανό. Έγραψε λοιπόν, «Διότι εξεύρομεν ότι εάν η επίγειος οικία του σκηνώματος ημών χαλασθή, έχομεν εκ του Θεού οικοδομήν, οικίαν αχειροποίητον, αιώνιον εν τοις ουρανοίς. Επειδή εν τούτω στενάζομεν, επιποθούντες να επενδυθώμεν το κατοικητήριον ημών το ουράνιον» (Β΄Κορινθίους 5:1-2, τα πλαγιαστά γράμματα είναι δικά μου).


Και μετά προσθέτει, «θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον» (5:8).


Σύμφωνα με τον Παύλο, ο ουρανός-όπου θα είμαστε στην παρουσία του Κυρίου για πάντα-είναι κάτι που πρέπει να επιθυμούμε με όλη μας την καρδιά.


Ενώ σας δείχνω αυτά τα πράγματα, αρχίζει να εμφανίζεται μια λαμπρή εικόνα. Καταρχήν φαντάζομαι την περιγραφή του Ιησού για μια τεράστια συγκέντρωση, όταν οι άγγελοι «Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’άκρων αυτών έως άκρων αυτών» (Ματθαίος 24:31). Όταν μαζευτούν όλα αυτά τα πλήθη, φαντάζομαι ότι θα λάβει χώρα στον ουρανό μια γιγάντια παρέλαση με βηματισμό θριάμβου από εκατομμύρια λαμπρά παιδιά που θα τραγουδούν ωσαννά στον Κύριο, με το μοναδικό τρόπο που τραγούδησαν τα παιδιά στο ναό κάποτε.


Μετά θα έρθουν όλοι αυτοί που μαρτύρησαν. Όλοι αυτοί που κάποτε έκραζαν για δικαιοσύνη στη γη, τώρα θα φωνάζουν, « Άγιος, άγιος, άγιος!» Όλοι θα χορεύουν από χαρά φωνάζοντας «Νίκη, νίκη στον Ιησού!»

Μετά θα ακουστεί ένα μεγάλος θόρυβος, ένας ήχος που δεν έχει ξανακουστεί ποτέ. Είναι η εκκλησία του Ιησού Χριστού που απαρτίζεται από πλήθη απ’όλα τα έθνη και τις φυλές της γης.


Ίσως όλα αυτά να σου ακούγονται πολύ τραβηγμένα, αλλά ο ίδιος ο Παύλος έχει καταθέσει γι’αυτά. Όταν αρπάχτηκε στον ουρανό ο πιστός απόστολος, «... ήκουσεν ανεκλάλητα λόγια, τα οποία δεν συγχωρείται εις άνθρωπον να λαλήση» (Β΄Κορινθίους 12:4). Ο Παύλος επίσης λέει πως έμεινε άφωνος από το τι άκουσε εκεί. Πιστεύω πως άκουσε ακριβώς αυτούς τους ήχους. Του δόθηκε μια περίληψη των τραγουδιών και της δοξολογίας προς το Θεό απ’αυτούς που θα χαρούν στην παρουσία Του, που τα σώματά τους θα ολοκληρωθούν, που οι ψυχές τους θα γεμίσουν χαρά και ειρήνη. Πρέπει να ήταν τόσο λαμπρός αυτός ο ήχος που ο Παύλος ναι μεν τον άκουσε αλλά δε θα μπορούσε να τον επαναλάβει.