Μάθαμε από το 49ο κεφ. Του Ησαϊα πως ο Κύριος γνωρίζει τις μάχες μας. Τις έχει διεξάγει και Εκείνος πριν από ‘μας. Και δεν είναι αμαρτία να υπομένουμε τη σκέψη ότι ο αγώνας μας είναι μάταιος ή να πέσουμε σ’ένα αίσθημα αποτυχίας των θρυμματισμένων προσδοκιών μας. Ο Ίδιος ο Ιησούς το βίωσε αυτό αν και ήταν αναμάρτητος.
Είναι όμως πολύ επικίνδυνο να επιτρέψουμε σ’αυτά τα διαβολικά ψέμματα να μολύνουν και να πυρπολήσουν την ψυχή μας. Ο Ιησούς μας έδειξε τον τρόπο να βγούμε από τέτοια αποθάρρυνση με τα εξής λόγια: «Ματαίως εκοπίασα. Εις ουδέν και εις μάτην κατηνάλωσα την δύναμιν μου.πλην η κρίσις μου είναι μετά του Κυρίου και το έργον μου μετά του Θεού μου» (Ησαϊας 49:4).Η Εβραϊκή λέξη για την κρίση εδώ, είναι η «ετυμηγορία» που όπως λέει ο Χριστός, «η τελική ετυμηγορία ανήκει στον Πατέρα μου. Μόνο Εκείνος μπορεί να κρίνει όλα όσα έχω κάνει και πόσο αποτελεσματικός είμαι».
Ο Θεός μας πιέζει με αυτό το λόγο: «Σταματείστε να κρίνετε οι ίδιοι το έργο σας για μένα. Δεν έχετε καμιά δουλειά να κρίνετε το πόσο αποτελεσματικοί είστε. Και ούτε έχετε το δικαίωμα να αυτοαποκαλείστε αποτυχημένοι. Δεν ξέρετε ακόμα τι είδους επιρροή είχατε. Απλά δεν έχετε την ενόραση να γνωρίζετε τις ευλογίες που έρχονται επάνω σας». Όντως, δε θα γνωρίσουμε πολλά τέτοια πράγματα ώσπου να σταθούμε ενώπιόν Του στην αιωνιότητα.
Στον Ησαϊα 49, ο Ιησούς άκουσε τον Πατέρα να το λέει με τόσα πολλά λόγια: «Τώρα λοιπόν λέγη Κύριος, ο πλάσας με εκ κοιλίας δούλον αυτού, δια να επαναφέρω τον Ιακώβ προς αυτόν και δια να συναχθή προς αυτόν ο Ισραήλ ... Μικρόν είναι το να ήσαι δούλος μου δια να ανορθώσης τας φυλάς του Ιακώβ και να επαναφέρης το υπόλοιπον του Ισραήλ. Θέλω προσέτι σε δώσει φως εις τα έθνη, δια να να ήσαι η σωτηρία μου έως εσχάτου της γης» (Ησαϊας 49:5-6).
Ενώ ο διάβολος μας λέει ψέμματα ότι όλα όσα κάνουμε είναι μάταια, ότι ποτέ δε θα δούμε τις προσδοκίες μας να εκπληρώνονται, ο Θεός μέσα στη δόξα Του ετοιμάζει μεγαλύτερες ευλογίες για μας. Έχει φυλαγμένα για μας πολύ καλύτερα πράγματα και παραπάνω από όσα ακόμα μπορεί να σκεφτόμαστε ή να ζητάμε.
Δεν πρέπει να ακούμε και να δίνουμε βάση στα ψέμματα του διαβόλου πια. Αντίθετα, πρέπει να αναπαυόμαστε στο Άγιο Πνεύμα πιστεύοντας ότι Εκείνος θα εκπληρώσει την προσπάθειά μας να μοιάσουμε περισσότερο στο Χριστό. Πρέπει επίσης να σηκωθούμε από το στάδιο της αποθάρρυνσης και να σταθούμε στα λόγια: «Ώστε αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεστε στέρεοι, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω» (Α΄Κορινθίους 15:58).
