Ο Κύριος εμφανίστηκε μια μέρα στον Αβραάμ και του έδωσε μια απίστευτη εντολή: «...Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου, εις την γην την οποίαν θέλω σοι δείξει» (Γένεση 12:1).
Εκπληκτικό! Ξαφνικά, ο Θεός διάλεξε έναν άνθρωπο και του είπε: «Θέλω να σηκωθείς και να φύγεις, αφήνοντας τα πάντα πίσω σου: το πατρικό σου, τους συγγενείς σου, ακόμα και τη χώρα σου. Θέλω να σε στείλω κάπου και θα σε καθοδηγήσω Εγώ πως θα φτάσεις εκεί».
Πως ανταποκρίθηκε ο Αβραάμ σ’αυτό τον απίστευτο λόγο του Κυρίου; «Δια πίστεως υπήκουσεν ο Αβραάμ, ότε εκαλείτο να εξέλθη εις τον τόπον τον οποίον έμελλε να λάβη εις κληρονομίαν, και εξήλθε μη εξεύρων που υπάγει» (Εβραίους 11:8).
Τι σκάρωνε ο Θεός; Γιατί να έψαχνε σε όλα τα έθνη για έναν άνθρωπο που μετά θα τον καλούσε να τα εγκαταλείψει όλα και να πάει ταξίδι χωρίς χάρτη, χωρίς προκαθορισμένη κατεύθυνση και με άγνωστο προορισμό; Σκέψου τι ζήταγε ο Θεός απ’τον Αβραάμ. Ποτέ δεν του είπε ούτε πόσο μακρυά θα πάει ούτε που θα έφτανε. Του είπε μόνο δυο πράγματα στην αρχή: «Πήγαινε» και «Θα σου δείξω το δρόμο».
Στην ουσία ο Θεός είπε στον Αβραάμ: «Από σήμερα και μετά θέλω να μου εμπιστευθείς όλα τα αύριό σου. Θα ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου βάζοντας το μέλλον σου στα χέρια μου, ζώντας μέρα με την ημέρα. Ζητώ να αφιερώσεις τη ζωή σου στην υπόσχεση που σου δίνω Αβραάμ. Εάν το κάνεις, θα σε ευλογήσω και θα σε οδηγήσω σ’ένα μέρος που ούτε καν το έχεις φανταστεί».
Ο τόπος όπου ήθελε να οδηγήσει ο Θεός τον Αβραάμ, είναι ο τόπος όπου θέλει να οδηγήσει κάθε μέλος του σώματος του Χριστού. Ο Αβραάμ είναι αυτό που οι βιβλικοί αναλυτές-λόγιοι αποκαλούν «πρωτοπόρος», δηλ.κάποιος που αποτελεί παράδειγμα του πως πρέπει να περπατούμε ενώπιον του Κυρίου. Το παράδειγμα του Αβραάμ μας δείχνει τι απαιτείται απ’όλους όσους επιζητούν να ευχαριστήσουν το Θεό.
Μην κάνετε το λάθος να νομίζετε ότι ο Αβραάμ ήταν ένας νεαρός που τον κάλεσε ο Θεός να κάνει αυτή την αφιέρωση. Πιθανόν να είχε κάνει κάποια σχέδια για το μέλλον της οικογένειάς του, οπότε έπρεπε να σκεφτεί πολλά πράγματα καθώς ζύγιζε το κάλεσμα του Θεού. Όμως ο Αβραάμ «επίστευσεν εις τον Κύριον και ελογίσθη εις αυτόν (από το Θεό) εις δικαιοσύνην» (Γένεση 15:6).
Ο Απόστολος Παύλος μας λέει πως όλοι όσοι πιστεύουν και εμπιστεύονται στο Θεό, είναι παιδιά του Αβραάμ. Και θεωρούμαστε δίκαιοι σαν τον Αβραάμ, επειδή αποδεχόμαστε το ίδιο κάλεσμα να εμπιστευθούμε όλα μας τα αύριο στα χέρια του Κυρίου.
