Θέλω να μιλήσουμε για τη φράση αδυσώπητος/αμείλικτος/ανελέητος. Και οι τρεις σημαίνουν ότι κάποιος είναι ατελείωτος σε ένταση ή προσπάθεια-ανένδοτος, ασυμβίβαστος, ανίκανος για οποιαδήποτε αλλαγή ή για να πειστεί κανείς εξαιτίας επιχειρηματολογίας. Για να είναι κανείς αδυσώπητος/αμείλικτος/ανελέητος σημαίνει ότι θα παραμένει σε μια συγκεκριμένη πορεία.
Τι θαυμάσια περιγραφή της αγάπης του Θεού! Η αγάπη του Κυρίου μας είναι αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει ή να ελαττώσει την αγαπημένη Του επιδίωξη και για τους αμαρτωλούς και για τους αγίους. Ο Δαβίδ, ο Ψαλμωδός, το εξέφρασε μ'αυτό τον τρόπο: "Με περικυκλώνεις όπισθεν και έμπροσθεν... Που να υπάγω από του πνεύματός σου; και από του προσώπου σου που να φύγω; Εάν αναβώ εις τον ουρανόν είσαι εκεί. Εάν πλαγιάσω εις τον Άδην, ιδού, συ" (Ψαλμός 139:7-8).
Ο Δαβίδ μιλάει για τα πάνω και τα κάτω που αντιμετωπίζουμε στη ζωή. Λέει, "Υπάρχουν φορές που είμαι τόσο ευλογημένος, ώστε νιώθω γεμάτος από χαρά-είμαι στα χάϊ μου. Άλλες φορές, νιώθω σαν να ζω στην κόλαση, κατακριτέος και ανάξιος. Αλλά όπως και να είμαι Κύριε-όσο ευλογημένος και να νιώθω, ή όσο πεσμένη και να είναι η κατάστασή μου-εσύ είσαι εκεί. Δεν μπορώ να ξεφύγω από την αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη αγάπη σου. Και δεν μπορώ επίσης να την κυνηγήσω. Ποτέ δεν δέχεσαι τις ιδέες μου για το πόσο ανάξιος είμαι. Ακόμα και όταν είμαι ανυπάκουος-αμαρτάνοντας ενάντια στην αλήθεια σου, θεωρώντας τη χάρη σου δεδομένη-εσύ δε σταματάς ποτέ να μ'αγαπάς. Η αγάπη σου για μένα είναι αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη!"
Πρέπει να δούμε την ομολογία του αποστόλου Παύλου. Καθώς διαβάζουμε για τη ζωή του, βλέπουμε έναν άνθρωπο που τείνει να καταστρέφει την εκκλησία του Θεού. Ο Παύλος ήταν τρελαμένος από το μίσος που είχε για τους Χριστιανούς. Εκτόξευε απειλές σφαγής σε όποιον ακολουθούσε τον Ιησού. Ζήτησε εξουσία από τον αρχιερέα να κυνηγήσει πιστούς ώστε να τους κατηγορήσει και να τους σύρει στη φυλακή.
Αφού αναγεννήθηκε, ο Παύλος κατέθεσε ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια αυτών των γεμάτων μίσος χρόνων-και ενώ ήταν γεμάτος προκαταλήψεις, σφάζοντας τυφλά μαθητές του Χριστού-ο Θεός τον αγαπούσε. Ο απόστολος έγραψε λοιπόν, "Αλλ'ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών" (Ρωμαίους 5:8). Στην ουσία είπε, "Αν και δεν το είχα αντιληφθεί ακόμη, ο Θεός με ακολουθούσε μανιωδώς. Συνέχισε να με ακολουθεί με αγάπη, μέχρι την ημέρα που κυριολεκτικά με έριξε κάτω από το ψηλό μου άλογο. Αυτή ήταν η αδυσώπητη/αμείλικτη/ανελέητη αγάπη του Θεού".
Με τα χρόνια, ο Παύλος πειθόταν όλο και περισσότερο ότι ο Θεό θα τον αγαπούσε θερμά μέχρι τέλους, παρά τα πάνω και τα κάτω της ζωής του. Δήλωσε, "Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε άλλη τις κτίσις θέλει δυνηθή να χωρίσει ημάς από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών" (Ρωμαίους 8:38-39).
