Ενώ ο Ιησούς περνούσε τις τελευταίες ώρες Του με τους μαθητές, τους είπε, "...αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσετε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει" (Ιωάννης 16:23). Μετά τους είπε, "Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου. αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, δια να ήναι πλήρης η χαρά σας" (16:24).
Τι απίθανη δήλωση! Καθώς συνέβαινε αυτό το σκηνικό, ο Χριστός προειδοποιούσε τους οπαδούς Του ότι θα έφευγε, και δε θα τους ξανάβλεπε για λίγο. Κι όμως, παράλληλα τους διαβεβαίωνε ότι είχαν πρόσβαση σε κάθε ευλογία από τον ουρανό. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να ζητήσουν στο όνομά Του.
Οι μαθητές είχαν διδαχτεί προσωπικά από τον ίδιο τον Ιησού να χτυπούν και να ζητάνε για τα πράγματα του Θεού. Είχαν μάθει από πρώτο χέρι ότι όλες οι ευλογίες του Πατέρα-όλη η χάρη και η δύναμη-υπήρχαν στον Χριστό. Και είχαν ακούσει τον Χριστό να διακηρύττει στα πλήθη: "Αληθώς, αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου, και ό,τι αν ζητήσητε εν τω ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο" (Ιωάννης 14:12-14).
Τα λόγια του Χριστού στους μαθητές Του με ελέγχουν: "Έως τώρα δεν ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου..." (Ιωάννης 16:24). Καθώς το δαβάζω αυτό, νιώθω τον Κύριο να μου ψιθυρίζει, "Δαβίδ, δεν έχεις διεκδικήσει τη δύναμη που σου έχω διαθέσιμη. Απλά πρέπει να ζητήσεις στο όνομά μου".
Να τι πιστεύω εγώ ότι θλίβει την καρδιά του Θεού περισσότερο απ' όλες τις αμαρτίες μαζί. Ο Κύριός μας θλίβεται από την όλο και μεγαλύτερη έλλειψη πίστης στις υποσχέσεις Του...από τις συνεχώς αυξανόμενες αμφιβολίες ότι απαντάει προσευχές...και από ανθρώπους που διεδικούν όλο και λιγότερο τη δύναμη που υπάρχει στον Χριστό.
Όσο και να έχεις εκζητήσει την καθομοίωσή σου με το Χριστό, αυτό δεν είναι τίποτα σε σχέση με την πνευματική σοφία που παραμένει ακόμα αποθηκευμένη. Ζήτα άφοβα! Ζήτα σοφία, ζήτα οδηγίες, αποκαλύψεις. Αλλά πρέπει να τα ζητάς με πίστη, όχι με αμφιβολία.
