"Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανόμην. ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ εφύλαξα τον λόγον σου" (Ψαλμός 119:67).
Πιστεύω στη θεραπεία. Πιστεύω στις θλίψεις. Πιστεύω στη "θεραπεία θλίψεων". Οποιαδήποτε θλίψη που με συγκρατεί από την απομάκρυνση-που με τραβάει βαθύτερα στο Λόγο Του-είναι η θεραπεία. Οι θλίψεις αποτελούν τόσο πνευματικά όσο και φυσικά την πιο ελεήμονα θεραπευτική δύναμη του Θεού.
Για να πούμε πως ο πόνος και οι θλίψεις προέρχονται από το διάβολο, πρέπει επίσης να πούμε ότι ο Δαβίδ οδηγήθηκε από το διάβολο να εκζητήσει το Λόγο του Θεού. Έχω υποφέρει πολλούς πόνους. Έχω ζητήσει από το Θεό απελευθέρωση και πιστεύω σ'αυτόν για ολοληρωμένη θεραπεία. Και όμως, ενώ συνεχίζω να πιστεύω, συνεχίζω να ευχαριστώ το Θεό για την παρούσα κατάσταση που θα εξυπηρετήσει στο να μου θυμίσει πόσο πολύ εξαρτώμαι πραγματικά από Εκείνον. Μαζί με τον Δαβίδ μπορώ να πω, "Καλόν έγεινεν εις εμέ" (Ψαλμός 119:71).
Δεν πρέπει να περιφρονούμε τον πόνο και τη θλίψη και να λέμε ότι προέρχονται από το διάβολο. Τέτοια βάρη έχουν φτιάξει μεγάλους ανθρώπους πίστης και ενόρασης.
"Και ΠΑΣΑΝ την μέριμναν υμών ρίψατε επ'αυτόν..." (Α'Πέτρου 5:7).
Ο Παύλος μίλησε για τις "φροντίδες" της εκκλησίας ότι έπεσαν επάνω του (δες Β΄Κορινθίους 11:28). Κάθε νεοσύστατη εκκλησία αποτελούσε άλλη μια "φροντίδα" πάνω στους ώμους του. Η αύξηση, η εξάπλωση, η μεγιστοποίηση πάντα περιλαμβάνουν καινούριες φροντίδες. Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί ο Θεός πρέπει να έχει φαρδείς ώμους. Δεν πρέπει να ζαρώνει κάτω από το βάρος της πρόκλησης διαφόρων φροντίδων και ευθυνών. Κάθε καινούριο βήμα πίστης που με οδηγεί ο Θεός να κάνω φέρνει μαζί του νέες φροντίδες και προβλήματα. Ο Θεός ξέρει ακριβώς πόσες έγνοιες μπορεί να μας εμπιστευτεί. Δεν είναι ότι ψάχνει να βρει τρόπο να μας κάνει να λυγίσουμε-όσον αφορά την υγεία ή τη δύναμη. Είναι μόνο το πρόβλημα πως οι εργάτες είναι λίγοι και ο θερισμός πολύς. Φροντίδες είναι γι'αυτούς που τις αποφεύγουν και δώρα είναι γι'αυτούς που δεν τις φοβούνται. Ξέχασε το φορτίο των φροντίδων που κουβαλάς-δεν μπορούμε να τα φορτώσουμε όλα σ'Εκείνον;
Κάθε νέα ευλογία σχετίζεται με μια οικογένεια από φροντίδες και έγνοιες. Δεν μπορούμε να τις χωρίσουμε. Δεν θα μπορέσεις να μάθεις να ζεις με τις ευλογίες εάν δεν μάθεις να ζεις με τις φροντίδες.
