Πως έφερε παρηγοριά στον Παύλο το Άγιο Πνεύμα κατά τη διάρκεια των μελαγχολικών έως καταθλιπτικών στιγμών που περνούσε; Ο ίδιος ο απόστολος μας λέει: «Αλλ’ο Θεός ο παρηγορών τους ταπεινούς παρηγόρησεν ημάς δια της παρουσίας του Τίτου» (Β΄Κορινθίους 7:6). Ο Τίτος έφτασε στη Μακεδονία με ανανεωτικό πνεύμα και ξαφνικά η καρδιά του Παύλου υψώθηκε. Το σώμα, ο νους και η καρδιά του πλημμύρισαν από χαρά τη στιγμή που συζητούσαν οι δυο τους και ο απόστολος έγραψε: «...είμαι πλήρης παρηγορίας, έχω υπερπερισσεύουσαν την χαράν εις όλην την θλίψιν ημών» (7:4). Με λίγα λόγια διακήρυττε, «Αντιμετωπίζω προβλήματα ακόμα, αλλά ο Κύριος μου έχει δώσει όλα όσα χρειάζομαι για τη μάχη. Με ανανέωσε μέσω του Τίτου».
Κατά τη διάρκεια της διακονίας μου έχω δει άντρες και γυναίκες του Θεού να φτάνουν στο τέλος της υπομονής τους και να πέφτουν χαμηλά τελείως μπερδεμένοι. Έχω αγωνιστεί στην προσευχή γι’αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές μου που βρίσκονται σε πόνο ζητώντας από τον Κύριο, «Πατέρα, πως θα μπορέσουν αυτοί οι υπηρέτες σου να βγουν ποτέ από ένα τέτοιο λάκκο ταλαιπωρίας; Που είναι η δύναμη που θα τους ανορθώσει; Τι μπορώ να πω ή να κάνω για να τους βοηθήσω;»
Πιστεύω πως η απάντηση βρίσκεται εδώ, στην ομολογία του Παύλου. Πρόκειται για έναν άνθρωπο τόσο βαθιά ανήσυχο που δεν ήταν πια ο εαυτός του. Βρισκόταν στο σκοτεινότερο σημείο της διακονίας του, τόσο πεσμένος όσο δε θα μπορούσε ποτέ να πέσει περισσότερο(συναισθηματικά). Και όμως μέσα σε ελάχιστες ώρες, είχε βγεί απ’αυτό το σκοτεινό λάκκο και ξεχείλιζε από ευτυχία και χαρά. Για άλλη μια φορά, ο αγαπητός απόστολος ένοιωθε χρήσιμος και ότι τον αγαπούσαν.
Πως έγινε αυτό; Πρώτ’απ’όλα, ας δούμε τι είχε γίνει στην Κόρινθο. Όταν έφτασε εκεί ο Τίτος για να συναντηθεί με τους ηγέτες της εκκλησίας, δέχτηκε τη δική του λαμπρή ανανέωση. Έλαβε χώρα μια πνευματική ανανέωση στην εκκλησία επειδή είχαν προσέξει τις οδηγίες του Παύλου και τώρα ο Θεός τους ευλογούσε με θαυμαστό τρόπο.
Ο Τίτος γύρισε στη Μακεδονία φέρνοντας τα ενθαρρυντικά νέα: «Παύλε, οι αδελφοί της Κορίνθου σου στέλνουν την αγάπη τους! Αφαίρεσαν την αμαρτία που υπήρχε ανάμεσά τους και αντιμετώπισαν τους ψευδοπροφήτες. Δεν περιφρονούν πια τα βάσανά σου αλλά αντίθετα χαίρονται με την ομολογία σου».
Αυτός ο αναζωογονητικός λόγος, φερμένος από έναν αγαπητό αδελφό, αυτόματα έβγαλε τον Παύλο από το λάκκο της ταλαιπωρίας του: «Αλλ’ο Θεός ο παρηγορών τους ταπεινούς παρηγόρησεν ημάς δια της παρουσίας του Τίτου...» (Β΄Κορινθίους 7:6). Βλέπετε το παράδειγμα που δίνεται εδώ; Ο Θεός χρησιμοποιεί ανθρώπους για να αναζωογονήσει ανθρώπους. Δεν έστειλε έναν άγγελο για να δροσίσει και να αναζωογονήσει τον Παύλο. Αυτή η δροσιά και η αναζωογόνηση ήρθε από το φρέσκο και δροσερό πνεύμα του Τίτου, που με τη σειρά του έφερε έναν αέρα δροσιάς και φρεσκάδας στο πνεύμα του Παύλου.
