Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

ΟΜΟΛΟΓΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

"Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήση και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Όστις δε με αρνηθή έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω αρνηθή αυτόν και εγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς" (Ματθαίος 10:32-33).

Η Ελληνική λέξη ομολογία εδώ σημαίνει διαθήκη, συνθήκη ή συμφωνία. Ο Ιησούς μιλάει για μια συμφωνία που έχουμε μαζί Του. Το μέρος μας είναι να Τον ομολογούμε ή να Τον αντιπροσωπεύουμε, στην καθημερινή μας ζωή. Να ζούμε με τις υποσχέσεις προστασίας και προσωπικής Του φροντίδας για μας. Και επίσης να καταθέτουμε τις θαυμαστές ευλογίες Του από τον τρόπο που ζούμε.

Το να ομολογούμε τον Χριστό σαν Σωτήρα μας σημαίνει κατι παραπάνω από το να πιστεύουμε στη θεϊκότητά Του. Είναι παραπάνω από το να δηλώνουε πως είναι ο Υιός του Θεού, που σταυρώθηκε, θάφτηκε, αναστήθηκε και είναι καθισμένος στα δεξιά του Πατέρα. Η Βίβλος λέει ότι ακομα και οι δαίμονες το πιστεύουν αυτό, και τρέμουν μόνο στη σκέψη. Άρα, τι εννοεί ο Ιησούς όταν λέει ότι πρέπει να Τον ομολογήσουμε ενώπιον των ανθρώπων;

"Πας λοιπόν όστις με ομολογήση..." (10:32, τα πλαγιαστά γράμματα είναι δικά μου). Χρησιμοποιώντας τη λέξη λοιπόν, ο Ιησούς στην ουσία μας λέει, "Σύμφωνα με όσα έχω πει...," ή "Εξαιτίας όσων σας είπα...". Τι είχε πει ο Χριστός στους ακροατές Του; Τους είχε πει, "Δύο στρουθία δεν πωλούνται δι' έν ασσάριον; και εν εξ αυτών δεν θέλει πέσει επί την γην άνευ του θελήματος του Πατρός σας" (10:29). Ο Ιησούς τους έλεγε, "Σκεφτείτε τα εκατομμύρια πουλιών που υπάρχουν σ'όλη τη γη. Τώρα σκεφτείτε όλα τα πουλιά που έζησαν από την εποχή της Δημιουργίας. Μέχρι σήμερα, δεν έχει ψοφήσει ούτε έχει πιαστεί σε παγίδα κανένα τους χωρίς να το ξέρει ο Πατέρας".

Μετά επισήμανε ότι, "Υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής είναι πάσαι ηριθμημέναι" (10:30). Ο Χριστός υπογράμμιζε, "Ο Θεός είναι τόσο μεγάλος, είναι περισσότερος από την ικανότητά σας να κατανοήσετε. Ποτέ δε θα μπορέσετε να αντιληφθείτε πόσο λεπτομερής είναι η φροντίδα Του για σας".

Ολοκλήρωσε λέγοντας, "Μη φοβηθήτε λοιπόν, πολλών στρουθίων διαφέρετε σεις" (10:31). Και τα συνοψίζει όλα αυτά με το, "Πας λοιπόν όστις με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήση και εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς" (10:32). Με άλλα λόγια λέει, "Σκεφτείτε τι σας αποκάλυψα μόλις τώρα για τη φροντίδα του Πατέρα που τα βλέπει και τα γνωρίζει όλα. Πρέπει να ομολογείτε αυτή την αλήθεια σε όλο τον κόσμο. Να ζείτε, να αναπνέετε και να καταθέτετε ότι, 'Ο Θεός φροντίζει για μένα'".

Πίστεψε στην αγάπη του Πατέρα για σένα και δέξου την πολύτιμη φροντίδα Του. Άφησε στα πόδια Του όλους τους φόβους και τις αμφιβολίες σου. Ζήσε μπροστά στους ανθρώπους με την πίστη πως ο Θεός δεν σε έχει παραβλέψει. Ομολόγησε σε όλους ότι, "Το μάτι Του είναι πάνω στα πουλιά, και ξέρω ότι με παρακολουθεί".

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΛΗΡΗΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Δεν υπάρχει καμιά φόρμουλα για το πως να εξαρτώμαστε εντελώς από Τον Κύριο. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι όσα μου έχει διδάξει γι'αυτό ο Θεός. Μου έχει δείξει τρία απλά πράγματα για το πως να Του δώσω πλήρη έλεγχο.

Πρώτον, πρέπει να είμαι σίγουρος πως ο Κύριος ανυπομονεί και θέλει να μου κάνει γνωστό το θέλημά Του, ακόμα και τις παραμικρότερες λεπτομέρειες στη ζωή μου. Πρέπει να πιστεύω πως το Πνεύμα Του που κατοικεί μέσα μου γνωρίζει το θέλημα του Θεού για μένα, ότι θα με καθοδηγήσει και θα μου μιλήσει.

"Όταν δε έλθη εκείνος, ο Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν... Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς" (Ιωάννης 16:13-14).

Ίσως αυτή τη στιγμή να βρίσκεσαι μέσα σε θλίψη, και μάλιστα κάποια που να προκλήθηκε από μια βιαστική απόφαση. Ακόμα και τότε, ο Κύριος σου υπόσχεται: "Το εσωτερικό σου αυτί θα ακούσει το Πνεύμα μου να σου μιλάει και να λέει, 'Πήγαινε από 'κει. Κάνε αυτό. Και μην το κάνεις αυτό...' "

Δεύτερον, πρέπει να προσεύχομαι χωρίς αμφιταλαντευόμενη πίστη για τη δύναμη να υπακούσω στην οδηγία του Θεού. Το Ευαγγέλιο λέει, "Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς: διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος ότι θέλει λάβει τι παρά του Κυρίου" (Ιακώβου 1:6-7). Όταν μας λέει ο Θεός να κάνουμε κάτι, χρειαζόμαστε δύναμη για να σταθούμε στην πορεία και να Τον υπακούσουμε πλήρως. Όντας πάνω από πέντε δεκαετίες στη διακονία, έχω μάθει πως ο Σατανάς και η σάρκα πάντα θα φυτεύουν αμφιβολίες και ερωτηματικά στο μυαλό μου. Κατά συνέπειαν χρειάζομαι δύναμη εξ ουρανού για να μην πω "ναι" σε οποιαδήποτε περίσταση τη στιγμή που ο Ιησούς μου λέει "όχι".

Πολλοί από μας σήμερα προσευχόμαστε, "Κύριε, γνωρίζω τι μου είπες. Αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρος ότι αυτή ήταν η φωνή η δική σου. Δεν είμαι σίγουρος αν είμαι αρκετά πνευματικός ώστε να αναγνωρίζω τη φωνή σου. Σε παρακαλώ, άνοιξε ή κλείσε τη πόρτα μπροστά μου σχετικά με αυτό το θέμα".

Αυτή δεν είναι η απόκριση πίστης που περιμένει ν'ακούσει από τα παιδιά Του. Μπορείς να προσευχηθείς όσο θέλεις, για ώρες ή ακόμα και για ημέρες ολόκληρες καμιά φορά. Αλλά εάν δεν προσεύχεσαι με πίστη-πιστεύοντας ότι το Άγιο Πνεύμα θα σε οδηγήσει, όπως έχει υποσχεθεί ο Ιησούς-ποτέ δε θα σου μεταφερθεί το μυαλό του Θεού (δηλ.ποτέ δε θα αποκτήσεις νου Χριστού). Περιμένει ώσπου να δει ότι έχεις δεσμευτεί να δεχτείς ό,τι λέει και να υπακούσεις χωρίς δεύτερη ερώτηση.

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΣΤΟ ΝΟΥ ΣΑΣ

"Το αυτό δε φρόνημα έστω εν υμίν, το οποίον ήτο και εν τω Χριστώ Ιησού" (Φιλιππησίους 2:5).

Εδ΄ο απόστολος Παύλος λέει στο λαό του Θεού, "Επιτρέψτε στο νου που είναι του Χριστού-το ίδιο το σκεπτικό του Ιησού-να γίνει και δικό σας επίσης. Το σκεπτικό Του είναι αυτό που ζητάμε όλοι".

Τι σημαίνει να έχουμε το νου του Χριστού; Για να το θέσουμε πιο απλά, σημαίνει να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε όπως θα έκανε και ο Ιησούς. Σημαίνει να παίρνουμε Χριστο-όμοιες αποφάσεις που να δείχνουν πως πρέπει να ζούμε. Σημαίνει να φέρνουμε κάθε ικανότητα του μυαλού μας στο να ερευνά πως μπορούμε να έχουμε νου Χριστού.

Κάθε φορά που κοιτάζουμε στον καθρέφτη του Λόγου του Θεού, ρωτάμε τους εαυτούς μας: "Αυτό που βλέπω στον εαυτό μου, αντανακλά η φύση και το νου του Χριστού; Πηγαίνω από εικόνα σε εικόνα, μεταμορφώνομαι στην εικόνα του Ιησού με την κάθε εμπειρία που φέρνει ο Θεός στη ζωή μου;"

Να ποιό είναι το σκεπτικό του Χριστού, σύμφωνα με τον Παύλο. "..εαυτόν εκκένωσε λαβών δούλου μορφήν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού (Φιλιππησίους 2:7).

Ο Ιησούς πήρε μια απόφαση ενώ βρισκόταν ακόμα στον ουρανό. Έκανε μια συμφωνία με τον Πατέρα, να αφήσει την ουράνια δόξα και να έρθει στη γη σαν άνθρωπος. Θα κατοικούσε στον κόσμο μας σαν ταπεινός υπηρέτης. Και θα εκζητούσε μάλλον να διακονεί σε άλλους, παρά να τον διακονούν άλλοι.

Για τον Χριστό αυτό σήμαινε ότι θα έλεγε, "Θα κάνω το θέλημά σου Πατέρα". Πράγματι, ο Ιησούς βεβαίωσε πριν τον ορισμένο χρόνο, "Βάζω κάτω το θέλημά μου για να κάνω το δικό σου θέλημα Πατέρα. Υποδουλώνω το θέλημά μου έτσι ώστε να αγκαλιάσω το δικό σου. Τα αφήνω όλα κάτω για να εξαρτώμαι εντελώς από σένα".

Με τη σειρά της, η συμφωνία του Πατέρα με τον Υιό ήταν να του αποκαλύψει το θέλημά του. Στην ουσία, του είπε ο Θεός "Ποτέ δε θα μείνει κρυμμένο από σένα το θέλημά μου. Πάντα θα ξέρεις τι κάνω. Θα έχεις το μυαλό μου".

Όταν διακηρύττει τολμηρά ο Παύλος, "Έχω το νου του Χριστού", δηλώνει επίσημα ότι, "Και εγώ επίσης θέτω τον εαυτό μου. Όπως και ο Ιησούς, έχω αναλάβει το ρόλο του υπηρέτη". Και ο Παύλος διαβεβαιώνει πως το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει σε κάθε πιστό: "...ημείς όμως έχομεν νουν Χριστού" (Α' Κορινθίους 2:16).

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΕΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

"Μηδέ ας πειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινές αυτών επείρασαν και απωλέσθησαν υπό των όφεων" (Α' Κορινθίους 10:9).

Τι εννοεί εδώ ο Παύλος όταν λέει "πειράζοντας τον Χριστό"; Για να το θέσουμε απλά, πειράζοντας τον Χριστό σημαίνει να Τον βάζουμε σε δοκιμασία. Τον πειράζουμε όποτε αναρωτιόμαστε "Πόσο ελεήμων θα είναι σε μένα ο Θεός αν προχωρήσω σ'αυτή την αμαρτία; Για πόσο καιρό μπορώ να ενδίδω σ'αυτήν χωρίς να προκαλώ την οργή Του; Ξέρω πως ο Θεός είναι ελεήμων και ζούμε στην εποχή της χάρης, όπου δεν υπάρχει κατάκριση για τους αμαρτωλούς. Πως θα μπορούσε τάχα να με δικάσει, τη στιγμή που είμαι παιδί Του;"

Πλήθη Χριστιανών κάνουν την ίδια συνηθισμένη ερώτηση, παίζοντας έτσι με τον κακό πειρασμό. Θέλουν να δουν πόσο κοντά μπορούν να φτάσουν στην φωτιά της κόλασης χωρίς να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της αμαρτίας τους. Εν ολίγοις, πειράζουν το Χριστό. Και στο μεταξύ, τέτοιοι πιστοί casting off(αποδιώχνουν;) από το Λόγο του Θεού.

Κάθε φορά που πηγαίνουμε ενάντια στην αλήθεια που μας έχει ξεκαθαρίσει το Πνεύμα του Θεού, αποδιώχνουμε την προειδοποίηση του Παύλου: "Ώστε ο νομίζων ότι ίσταται ας βλέπη μη πέση... Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τινές αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρεις χιλιάδες" (Α' Κορινθίους 10:12,8).

Αναρωτήσου αν πειράζεις τα όρια του πολύτιμου δώρου της χάρης του Θεού. Πειράζεις τον Χριστό για να ενδώσεις στην αμαρτία της άδικης επανάστασής σου; Έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι, "Είμαι πιστός της Καινής Διαθήκης. Καλυμένος κάτω από το αίμα του Ιησού. Γι'αυτό, ο Θεός δεν θα με κρίνει".

Συνεχίζοντας την αμαρτία σου, δείχνεις τη μεγαλύτερη αδιαφορία στη μεγάλη θυσία του Ιησού για σένα. Η παρούσα ηθελημένη σου αμαρτία Τον εκθέτει σε ανοιχτή ντροπή, όχι μόνο στα μάτια του κόσμου, αλλά στα μάτια όλου του ουρανού και της κόλασης (δες Εβραίους 6:6).

Στην Α' Κορινθίους 10:13 ο Παύλος περιγράφει έναν τρόπο διαφυγής από όλους τους πειρασμούς: "Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος: πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε".

Τι εννοεί "να διαφύγουμε"; Πρόκειται για μια αυξανόμενη γνώση και εμπειρία του άγιου φόβου του Θεού.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

Το μεγαλύτερο μέρος της Αμερικής ξέρει πως το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών έχει θεσπίσει ότι οι Δέκα Εντολές δεν μπορούν να εκτεθούν σε οποιαδήποτε κυβερνητική αίθουσα δικαστηρίου. Αυτή η σημαδιακή απόφαση έχει καλυφθεί εκτενώς από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τι σημαίνει όμως θεσπίζουν;

Το δικαστήριο είναι η αίθουσα όπου επιβάλλονται οι νόμοι. Οι Δέκα Εντολές αντιπροσωπεύουν τον ηθικό νόμο του Θεού, που ποτέ δε μεταβάλλεται ούτε αλλάζει. Είναι φτιαγμένες όπως και ο νόμος της βαρύτητας. Εάν αψηφήσεις αυτό το νόμο, είναι σαν να πέφτεις από ένα ψηλό κτίριο. Μπορείς να αρνηθείς ότι σε επηρεάζει ο νόμος, αλλά τότε υπάρχουν συνέπειες που σίγουρα θα πληρωθούν.

Για να το θέσω πιο απλά, οι Δεκα Εντολές είναι αιώνιοι νόμοι που έχουν σχεδιαστεί από το Θεό για να συγκρατήσουν την κοινωνία από την αυτοκαταστροφή της. Και όμως, υπάρχουν πολλές περιστασιακές εταιρίες σε δράση που καταφθείρουν αυτές τις Εντολές-όπως και το όνομα του Θεού-είτε είναι χαραγμένοι σε δικαστήρια από μάρμαρο ή τσιμέντο.

Τι εύγλωττη εικόνα για την κατάσταση της κοινωνίας! Αυτοί οι ανάλλαχτοι νόμοι είχαν χαραχτεί αρχικά από το χέρι Του Θεού. Και τώρα σβήνονται από την πέτρα από το νόμο του ανθρώπου.

Μερικί Χριστιανοί λένε, "Και τι έγινε; Δε βρισκόμαστε σε Νόμο. Γιατί θάπρεπε αυτό να αποτελεί θέμα;" Όχι, δε βρισκόμαστε κάτω από τον Εβραϊκό Νόμο, πράγμα που σημαίνει 613 επιπλέον εντολές που πρόσθεσαν οι Ιουδαίοι ραββίνοι. Αλλά κάθε Χριστιανός τελεί υπό την εξουσία του ηθικού νόμου του Θεού, που συνοψίζεται στις Δέκα Εντολές.

Αναρωτιέμαι τι περνάει απ'το μυαλό του Θεού όταν αυτές οι περιστασιακές εταιρίες σβήνουν τους νόμους Του μπροστά στα μάτια μας. Μερικοί πιστοί ισχυρίζονται πως, "Δεν χρειαζόμαστε να βλέπουμε αυτές τις Εντολές. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να τις έχουμε γραμμένες στις καρδιές μας". Δεν λέει κάτι τέτοιο ο Λόγος του Θεού. Σκεφτείτε την υποτιθέμενη ορατή παρουσία του Θεού μέσα απ'τις Εντολές όπως παραδόθηκαν στο λαό Του:

"Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου... και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος. Και θέλεις δέσει αυτούς δια σημείον επί της χειρός σου και θέλουσιν είσθαι ως προμετωπίδια μεταξύ των οφθαλμών σου. Και θέλεις γράψει αυτούς επί τους παραστάτας της οικίας σου και επί τας πύλας σου" (Δευτερονόμιο 6:6-9).

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2008

Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

Πολλοί Χριστιανοί διαβάζουν τη Βίβλο συχνά, πιστεύοντας πως πρόκειται για τον ζωντανό, αποκαλυπτόμενο Λόγο του Θεού στη ζωή τους. Στις σελίδες του Ευαγγελίου διαβάζουν ξανά και ξανά για τις γενιές που άκουσαν τη φωνή του Θεού. Διαβάζουν για το Θεό που μιλάει στο λαό Του πάλι και πάλι, ενώ αυτή η φράση επαναλαμβάνεται συνεχώς: "Και είπεν ο Θεός...". Κι όμως αυτοί οι ίδιοι Χριστιανοί ζουν με τρόπο που είναι σαν να μην μιλάει ο Θεός στο λαό Του σήμερα.

Μια ολόκληρη γενιά πιστών έχει φτάσει να παίρνει αποφάσεις δικές της, χωρίς να προσεύχεται ή να συμβουλεύεται το Λόγο του Θεού. Πολλοί απλά αποφασίζουν τι θέλουν να κάνουν, και μετά ζητούν απ'το Θεό να το εγκρίνει. Προχωρούν μπροστά βιαστικά, ενώ η μόνη τους προσευχή είναι, "Κύριε, εάν αυτό δεν είναι θέλημά Σου, τότε σταμάτησέ με".

Τώρα ζούμε σε μια εποχή που αναφέρεται ως "στιγμιαία γενιά". Οι άνθρωποι παίρνουν σημαντικές αποφάσεις τόσο γρήγορα όσο ένα ανοιγοκλείσιμ του ματιού. Έχει γραφτεί ένα μπέστ σέλλερ πάνω σ'αυτό με τον τίτλο, Ανοιγοκλείσιμο: Η Δύναμη να Σκέφτεσαι Χωρίς να Σκέφτεσαι. Η θεωρία του είναι, "Να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου. Έχει αποδειχτεί πως οι αποφάσεις της στιγμής είναι οι καλύτερες".

Σκεφτείτε όλες τις εκφράσεις που λέγονται καθημερινά "χάριν συντομίας" π.χ.: "Πρόκειται για την προσφορά του αιώνα. Θα κάνετε γερή μπάζα αμέσως. Έχετε όμως ένα μικρό περιθώριο ευκαιρίας γι'αυτό. Αρπάξτε το τώρα!" Το κατευθυντήριο πνεύμα πίσω απ'όλο αυτό είναι, "Αποφάσισε Στη στιγμή, Αποφάσισε Στη Στιγμή, Αποφάσισε Στη Στιγμή!"

Αυτό το σκεπτικό έχει αρχίσει να μολύνει την εκκλησία, επηρεάζοντας τις αποφάσεις που αίρνονται όχι μόνο από "στιγμιαίους Χριστιανούς" αλλά και από "στιγμιαίους κήρυκες" και "στιγμιαίους ηγέτες". Μας έχουν γράψει αγριεμένοι ενορίτες αναφέροντας την ίδια ιστορία: "Ο ποιμένας μας επέστρεψε από μια σταυροφορία ανάπτυξης εκκλησιών και αμέσως μας ανακοίνωσε πως, Από σήμερα όλα αλλάζουν". Αποφάσισε να γίνουμε αμέσως μια από τις δημοφιλέστερες μοντέρνες εκκλησίες που υπάρχουν! Ούτε καν μας ζήτησε να προσευχηθούμε γι'αυτό...είμαστε όλοι μπερδεμένοι".

Πριν από λίγα χρόνια, η συήθης φράση μεταξύ Χριστιανών ήταν, "Προσευχήθηκες γι'αυτό; Εκζήτησες το θέλημα του Κυρίου σχετικά μ'αυτό; Σε στηρίζουν στην προσευχή οι αδερφοί και οι αδερφές σου; Έχεις δεχτεί θεία συμβουλή;" Σε ρωτώ, έχει γίνει συνήθειά σου αυτό; Πόσο σοβαρές αποφάσεις πήρες πέρισυ που τις είχες θέσει μπροστά στο Θεό με ειλικρίνεια και είχες προσευχηθεί πραγματικά; Ή μάλλον πόσες απ'αυτές τις αποφάσεις πήρες "στη στιγμή"; Ο λόγος που ο Θεός θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο στη ζωή μας είναι για να μας σώσει από καταστροφές - πράγμα στο οποίο καταλήγουν οι περισσότερες από τις "στιγμιαίες" αποφάσεις μας.

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ

Ο Λόγος του Θεού μας λέει με ξεκάθαρους όρους: "Ζητείτε...τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον" (Εβραίους 12:14).

Αυτή είναι η αλήθεια, απλή και κατανοητή. Χωρίς τον αγιασμό που δίνεται μόνο από τον Χριστό τον Ίδιο-ένα πολύτιμο δώρο που τιμάμε κάνοντας μια ζωή αφοσιωμένη στην υπακοή του κάθε Λόγου Του-κανένας μας δε θα δει τον Κύριο. Και αυτό δεν αναφέρεται μόνο στη μετά θάνατον ζωή στον ουρανό, αλλά και στην παρούσα ζωή επίσης. Χωρίς αγιασμό, δε θα δούμε την παρουσία του Θεού στο καθημερινό μας περπάτημα, στην οικογένειά μας, στις σχέσεις μας, στη μαρτυρία ή στη διακονία μας.

Δεν έχει σημασία πόσες Χριστιανικές σταυροφορίες παρακολουθούμε, πόσες κασσέτες με κηρύγματα ακούμε, σε πόσες βιβλικές συμμελέτες πηγαίνουμε. Από τη στιγμή που "κουκουλώνουμε" μια καρκινοειδή αμαρτία και υπάρχει αντίθεση του Κυρίου προς αυτήν, τότε καμία από τις περαιτέρω προσπάθειές μας δε θα παράγει θεάρεστους καρπούς. Αντίθετα μάλιστα, η αμαρτία μας θα γίνει περισσότερο μεταδοτική και θα επηρεάσει τους πάντες γύρω μας.

Φυσικά, αυτό το θέμα προχωράει πέρα από τις επιθυμίες και τα πάθη της σάρκας, πάει στη διαφθορά του πνεύματος επίσης. Ο Παύλος περιγράφει την ίδια καταστρεπτική αμαρτία σ'αυτό το κείμενο όταν λέει: "Μηδέ γογγύζετε καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού" (Α' Κορινθίους 10:10).

Έτσι, αγαπητέ μου πιστέ, θα επιτρέψεις στο Άγιο Πνεύμα να χειριστεί όλα τα πάθη που μπορεί να υποβόσκουν κουκουλωμένα? Θα εκζητήσεις και θα εμπιστευτείς, αντίθετα, τη διέξοδο και διαφυγή που έχει προμηθεύσει ο Θεός για σένα; Σε ενθαρρύνω να καλλιεργήσεις έναν άγιο φόβο και εμπιστοσύνη σ'αυτές τις τελευταιες ημέρες. Αυτό θα σε διατηρήσει αγνό, όσο δυνατά και να μαίνεται η κακία γύρω σου. Και θα σε βοηθήσει να περπατήσεις με τον αγιασμό του Κυρίου, μαζί με την υπόσχεση της γεμάτης υπομονή παρουσίας Του.

Όλα είναι θέμα πίστης. Ο Χριστός υποσχέθηκε να σε κρατήσει ώστε να μην πέσεις, και να σου δώσει τη δύναμη να αντισταθείς στην αμαρτία-εάν απλά πιστεύεις στα λόγια Του. Έτσι, πίστεψέ τον για το θεάρεστο αυτό φόβο. Προσευχήσου γι'Αυτόν και καλωσόρισέ Τον. Ο Θεός θα κρατήσει το Λόγο Του σε σένα. Δεν μπορείς να ελευθερωθείς από τη θανάσιμη λαβή της αμαρτίας που σε βασανίζει με τη δική σου δύναμη της θέλησης, με τις υποσχέσεις, ή με άλλη ανθρώπινη προσπάθεια. "Ουχί δια δυνάμεως ουδέ δια ισχύος αλλά δια του Πνεύματός μου, λέγει ο Κύριος" (Ζαχαρίας 4:6).

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2008

ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στο τέλος του βιβλίου της Γένεσης, διαβάζουμε ότι ο Θεός είχε επιλέξει έναν μικρό, ασήμαντο λαό για να γίνει ένα έθνος διδασκαλίας. Ήθελε να μεγαλώσει ένα λαό που θα γινόταν ζωντανό παράδειγμα της καλοσύνης Του σε όλους τους υπόλοιπους λαούς της γης. Έτσι λοιπόν, και για να αποτελέσουν μάρτυρές Του έφερε αυτό το λαό σε μέρη που ήταν εκτός ελέγχου. Απομόνωσε το λαό Ισραήλ σε μια έρημο, όπου Εκείνος θα ήταν μόνη πηγή της ζωής τους, αφού φρόντιζε για τη κάθε ανάγκη τους.

Ο ίδιος ο λαός Ισραήλ δεν είχε κανένα έλεγχο όσον αφορά στο θέμα της επιβίωσής του σ'αυτό το έρημο μέρος. Δεν ήταν σε θέση να ελέγχουν τη διαθεσιμότητα της τροφής ή του νερού. Μια και δεν υπήρχαν ακόμα πυξίδες ή χάρτες δεν μπορούσαν να ελέγχουν ούτε καν τον προορισμό τους. Πως θα έτρωγαν και έπιναν; Σε ποιά κατεύθυνση θα πήγαιναν; Και που θα κατέληγαν;

Ο Θεός θα τα έκανε όλα αυτά γι'αυτούς. Θα τους καθοδηγούσε κάθε ημέρα με ένα θαυματουργό σύννεφο, που θα έφεγγε τη νύχτα διασκεδάζοντας το σκοτάδι που τύλιγε την πλάση μπροστά τους. Θα τους έτρεφε με τροφή αγγέλων από τον ουρανό και θα τους προμήθευε νερό από έναν βράχο. Ναι, κάθε ανάγκη τους θα καλυπτόταν από τον Κύριο, και κανένας εχθός δεν θα μπορούσε να τους νικήσει.

"Εκ του ουρανού σε έκαμε να ακούσης την φωνήν αυτού δια να σε διδάξη..." (Δευτερονόμιο 4:36). Ο λαός του Θεού θα άκουγε τα λόγια Του να τους καθοδηγούν και, στη συνέχεια, θα κατέθεταν ότι, "Ήκουσε ποτέ λαός την φωνήν του Θεού...;" (δες 4:32-34).

Τα έθνη που περιτριγύριζαν το λαό Ισραήλ ήταν γεμάτα από "άλλους θεούς", δηλ. είδωλα που ήταν φτιαγμένα από ξύλο, ασήμι και χρυσό. Αυτοί οι θεοί ήταν μουγγοί, ανίκανοι να δούν ή να ακούσουν, ανίκανοι να αγαπήσουν, να καθοδηγήσουν ή να προστατεύσουν το λαό που τους λάτρευε. Και όμως κάθε ένα απ'αυτά τα έθνη μπορούσε να δει στον Ισραήλ έναν ιδιαίτερο λαό που έβγαλε ο Θεός μέσα από μια τρομερή έρημο. Θα μπορούσαν να δουν ένα Θεό που μιλούσε στο λαό Του, έναν Θεό που αγαπούσε και ένιωθε, που απαντούσε προσευχές και προμήθευε θαύματα. Αυτός ήταν ένας ζωντανός Θεός, που καθοδηγούσε το λαό Του σε κάθε λεπτομέρεια της ζωής τους.

Ο Θεός σήκωσε ένα λαό που θα εκπαιδευόταν από Κείνον. Έπρεπε να είναι άνθρωποι που θα ζούσαν κάτω από τη δκή Του εξουσία, άνθρωποι που θα Τον εμπιστεύονταν απόλυτα, δίνοντάς Του τον πλήρη έλεγχο της κάθε φάσης στη ζωή τους. Και αυτοί οι άνθρωποι θα γίνονταν η μαρτυρία Του στον κόσμο.

Τώρα γιατί ο Θεός ήθελε να έχει τον πλήρη έλεγχο σ' ένα λαό και επέμενε στην πλήρη εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό Του δια βίου; Διότι μόνο Εκείνος ήξερε το δρόμο και μπορούσε να πραγματοποιήσει το αδύνατο που χρειαζόταν προκειμένου να τους οδηγήσει στη γη της Επαγγελίας.